Σε άλλη χώρα ζει ο νομοθέτης;
Το μεσημέρι του Σαββάτου, πριν από την Καθαρά Δευτέρα, στην Αρκίτσα, και ενώ το ferry ανοικτού τύπου «ΑΙΔΗΨΟΣ» φόρτωνε τα πολλά οχήματα που είχαν συγκεντρωθεί για να περάσουν απέναντι, εκτυλίχθηκε η παρακάτω σκηνή.
Ένα αυτοκίνητο με τρεις επιβάτες, μία κυρία που έκανε αιμοκάθαρση, μία κυρία που δεν μπορούσε να περπατήσει και τον οδηγό, μπήκε στον χώρο του λιμανιού. Τότε πλησίασε το αυτοκίνητο μία κυρία με μεγάλα, μαύρα γυαλιά ηλίου, χωρίς στολή και κάποια διακριτικά, δήλωσε ότι είναι λιμενάρχης στην Αρκίτσα και απαίτησε να βγουν οι δύο κυρίες από το ΙΧ και να ανέβουν στο σαλόνι του πλοίου, στο οποίο για να φτάσουν έπρεπε να ανέβουν 54 σκαλοπάτια.
Όταν ο οδηγός είπε ότι είναι αδύνατον να γίνει αυτό, για αντικειμενικούς λόγους, αφού ούτε ένας υγιής δεν ανεβαίνει εύκολα τόσα σκαλιά, η αυτοαποκαλούμενη λιμενάρχης είπε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ταξιδέψουν οι ανάπηροι, αν δεν βγουν από το ΙΧ. Ο οδηγός πρότεινε να φέρουν δύο καρέκλες προκειμένου να καθίσουν δίπλα στο ΙΧ, αφού δεν μπορούσαν να μετακινηθούν, αλλά ούτε αυτό γινόταν, αφού τα οχήματα ήταν στριμωγμένα, για να χωρέσουν. Η λιμενάρχης αντέτεινε ότι έπρεπε να δείξουν πιστοποιητικό αναπηρίας για να τους αφήσει να ταξιδέψουν στο αυτοκίνητο και τελικά κάποιος φώναξε πως υπήρχε πιστοποιητικό και οι άνθρωποι ταξίδεψαν χωρίς προβλήματα.
Και ερχόμαστε τώρα να ρωτήσουμε: Ποιος… σοφός νομοθέτης καθιέρωσε ότι θα πρέπει τα οχήματα να είναι άδεια κατά τη διάρκεια του ταξιδιού με τα πλοία των πορθμείων; Για λόγους ασφαλείας, να το δεχθούμε. Οι άνθρωποι, όμως, που επιβαίνουν στα οχήματα πώς θα ανέβουν στο σαλόνι; Πρώτα έπρεπε να προβλεφθεί υποχρεωτικά ανελκυστήρας επιβατών και μετά να μπει η απαγόρευση. Ή το σαλόνι να ήταν κάτω και τα οχήματα να ανεβαίνουν με ράμπα στα πατώματα. Εκτός κι αν υπάρχει υποχρεωτικά χώρος επιβατών στο γκαράζ, για να πηγαίνουν όσοι έχουν κινητικά προβλήματα.
Αλήθεια, ο νομοθέτης σε ποια χώρα ζει; Σε ποια πλοία αναφέρεται;
Γνωρίζει κάποιο ferry ανοικτού τύπου που να έχει ανελκυστήρα; Γιατί, λοιπόν, απαγορεύει την παραμονή ατόμων στα αυτοκίνητα; Αν πει κάποιος ότι αυτό γίνεται για λόγους ασφαλείας, μάλλον υποκρίνεται, αφού επιτρέπεται αν έχουν χαρτί αναπηρίας. Τι σημαίνει αυτό; Ότι οι γεροί, οι υγιείς, αυτοί που μπορούν να ανέβουν σκάλες θα πάνε στην ασφάλεια του σαλονιού και οι ανάπηροι θα μείνουν στο γκαράζ, για να χαθούν σε ένα απευκταίο πιθανό ατύχημα;
Επειδή πολλά απίθανα βλέπουμε σε αυτόν τον τόπο, ας γίνει κάποια σύσταση στους λιμενικούς από τον Αρχηγό, ώστε, πρώτον, να φοράνε τη στολή τους, δεύτερον, να έχουν κατανόηση και, τρίτον, να ζητούν πράγματα που γίνονται. Γιατί, σύμφωνα με το γράμμα του νόμου, το συγκεκριμένο πλοίο δεν έπρεπε να αναχωρήσει από την Αρκίτσα εκείνο το μεσημέρι, καθώς οι ανάπηροι δεν είχαν πρόσβαση στο σαλόνι. Αλλά, αν δεν έφευγε, θα γινόταν επανάσταση, αφού ήδη είχαν μπει 100 αυτοκίνητα και περίμεναν αλλά τόσα απέξω.
Το να εξαντλεί την αυστηρότητά της στην εφαρμογή ενός νόμου, που έχει καταργηθεί στην πράξη, μια κυρία του Λιμενικού μάλλον το Σώμα προσβάλλει, παρά την ίδια. Γι’ αυτό, κατά τη γνώμη μας, απαιτείται περισσότερη κατανόηση και λιγότερη τυπολατρία.
Αν θέλουμε, στ’ αλήθεια, να έχουμε αποτελέσματα και να μην εθελοτυφλούμε.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ