ΠΑΜΕ ΤΣΑΡΚΑ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ, ΚΛΕΙΔΩΣΕ ΚΑΛΑ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ

Ήταν βράδυ αλλόκοτο
γεμάτο τό φεγγάρι
καί κάτι αστυφύλακες
ψάχναν γιά τό τομάρι,
•••
εκείνον τόν αληταρά
μέ τίς μακριές κορδέλες
πού έκλεβε συνέχεια
παπούτσια καί ομπρέλες,
•••
ήτανε απερίγραπτο
η πόλη νά φοβάται
σέ έναν κόσμο όμορφο
όπου ουδείς κοιμάται,
•••
όπου κινάει χάραμα
νά πάει στήν δουλειά του
καί στόν αφέντη του νά πεί
λίγο τά βάσανά του,
•••
νά ξαλαφρώσει, δηλαδή
καί αύξηση νά πάρει
απ’ τόν αφέντη τόν καλό
πού πάντα κάνει χάρη,
•••
έτσι περνούσε ο καιρός
οι μήνες καί τά χρόνια
κι ο Κόσμος πάντα ελαφρύς
νά… όπως τά μπαλόνια,
•••
τί ομορφιά, καρδούλα μου
τί κήπος λουλουδάτος
πώς τραγουδάει τό σκυλί
πώς γρατζουνά ο γάτος,
•••
ο γείτονας τόν γείτονα
πάντα τόν ερωτάει
άν θέλει τήν βοήθεια του
καί φεύγει, περπατάει,
•••
τό αίμα δίνει ο Ρωμιός
γιά τόν συνάνθρωπό του
καί σκίζει τά ραδιόφωνα
μέ τόν ανθρωπισμό του,
•••
η πόλη πάντα χαρωπή
–χώρα δημοκρατίας
χώρα μέ μέγα παρελθόν
καί ασυναρτησίας,
•••
έτσι η βόλτα μας περνά
–μέ τήν κλεισμένη πόρτα–
μέσα σ’ έναν Παράδεισο
όπου δειπνάς μέ χόρτα,
•••
χόρτα όπου μοσχοβολούν
καί ξίδι καί λιβάνι
καί γίνεται η όρεξη
νηστίσιμο σεργιάνι,
(…)
Μήν κλαψουρίζεις, Έλληνα
όλα καλά θά πάνε
ξέχνα αυτούς πού κυβερνούν
καί γλέντα τό σεργιάνι.
………………………………………………
Οι ώρες τής αγρύπνιας μέ φέρανε
στό σημείο νά λέω τό ασυνάρτητο
ώς βόλτα διασκέδασης. Συγγνώμη.
Σάς ευχαριστώ γιά τήν υπομονή σας.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ

 
Απολαύστε περισσότερο Φιοράντε  ΕΔΩ