Π. Κουκουλόπουλος στο “Π”: Όχι σε μυωπικές και ανιστόρητες επιλογές
Του
ΠΑΡΙ ΚΟΥΚΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ
Βουλευτή ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ Κοζάνης,
Υπεύθυνου ΚΤΕ Οικονομικών
Η κοινή ευρωπαϊκή άμυνα έχει ζωτική σημασία για την Ευρωπαϊκή Ένωση και η υλοποίησή της, εφόσον επιτευχθεί, συμπυκνώνει την πιο σοβαρή απάντηση τόσο στους νέους διεθνείς συσχετισμούς όσο και στο τεράστιο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας, που υποθηκεύει το μέλλον της ΕΕ.
Το ύψος των επενδύσεων, που τοποθετείται στα 800 δισ. ευρώ, θέτει αντικειμενικά το πρόβλημα της δίκαιης κατανομής των βαρών και σίγουρα υποβάλλει σε δοκιμασία όχι απλώς την αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών-μελών, αλλά την ίδια τη συνέχεια της ΕΕ. Σε αυτήν την υπόθεση, η Ελλάδα οφείλει να πρωταγωνιστήσει, καθιστώντας σαφείς τις θέσεις της στους εταίρους μας.
Πρώτα απ’ όλα, η χρηματοδότηση του εγχειρήματος πρέπει να γίνει με την έκδοση επαρκών ομολόγων από την ΕΕ, όπως έγινε με το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Το ψηφιακό ευρώ από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), επίσης, θα μπορούσε να προσελκύσει καταθέτες οι οποίοι αναζητούν ένα ασφαλές καταφύγιο. Η πρόταση του Φορολογικού Παρατηρητηρίου της ΕΕ να θεσπιστεί παγκόσμιος ελάχιστος φόρος για τους υπερπλούσιους, ίσος με τουλάχιστον 2% του πλούτου τους, πρέπει να δρομολογηθεί χωρίς καθυστερήσεις, γιατί προσθέτει σοβαρά έσοδα –περίπου 67 δισ. ευρώ ετησίως– με δίκαιο τρόπο. Επ’ ουδενί δεν μπορεί να δεχτούμε τη μεταφορά πόρων από τις πολιτικές συνοχής στην άμυνα, διότι μια τέτοια επιλογή οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο τέλος της ΕΕ.
Επιπλέον, η κοινή ευρωπαϊκή άμυνα επιβάλλεται να συμπληρωθεί με την καθιέρωση συγκεκριμένων βιομηχανικών επιστροφών στις χώρες που συνάπτουν συμβάσεις αμυντικού εξοπλισμού. Οι φραγμοί στις διαδικασίες σύναψης συμβάσεων που συνδέονται με την Οδηγία 2009/81/ΕΚ πρέπει άμεσα να ξεπεραστούν, προκειμένου να υπάρξει ευθυγράμμιση με τον στόχο της ΕΕ «να δαπανήσει περισσότερα, να ξοδέψει καλύτερα, να δαπανήσει μαζί».
Επιπροσθέτως, η έκθεση Ντράγκι προτείνει την εισαγωγή της αρχής της ευρωπαϊκής προτίμησης για την αγορά αμυντικού εξοπλισμού, για την παροχή κινήτρων, για ευρωπαϊκές αμυντικές λύσεις έναντι των ανταγωνιστών. Σωστή θέση, που πρέπει να γίνει απόλυτα συγκεκριμένη. Οι βιομηχανικές επιστροφές προτείνουμε να οριστούν στο 50%, όταν αφορούν συμβάσεις μεταξύ ευρωπαϊκών χωρών. Για συμβάσεις εκτός ΕΕ θα πρέπει να απαιτείται το 50% ως βιομηχανική επιστροφή, 25% εντός της ΕΕ και 25% στο κράτος-μέλος που συνάπτει τη σύμβαση. Αντίστοιχα ποσοστά πρέπει να υιοθετηθούν για τη συντήρηση και την τεχνολογική υποστήριξη. Δεν είναι δίκαιο άλλοι να παράγουν και κάποιοι να αγοράζουμε.
Όσον αφορά τα μέτρα που προτάθηκαν από την Κομισιόν για τη χρηματοδότηση του εγχειρήματος, πρέπει να απορριφθούν. Σύμφωνα με αυτά, δίνεται ευχέρεια δανεισμού 150 δισ. ευρώ στα κράτη-μέλη και καθιερώνεται ρήτρα διαφυγής για τις αμυντικές δαπάνες –τουλάχιστον 2% του ΑΕΠ για όλους–, που για ένα διάστημα δεν θα μετράνε στο έλλειμμα. Εννοείται ότι τα δάνεια και οι δαπάνες θα προστίθενται κανονικά στο χρέος των χωρών και εδώ εγείρονται μείζονα θέματα. Δεν έχουμε όλοι στην ΕΕ το ίδιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, ούτε, βέβαια, έχουμε αντίστοιχα ποσοστά ΑΕΠ στις αμυντικές μας δαπάνες. Η Ελλάδα δαπανά διαχρονικά πάνω από 3% του ΑΕΠ για την άμυνα και αυτός είναι ένας βασικός λόγος που το χρέος της είναι πολύ πάνω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο. Κατά συνέπεια, στο τραπέζι του διαλόγου η χώρα μας πρέπει να θέσει επιτακτικά ζητήματα. Σύνορα με τρίτες χώρες έχουν 17 κράτη-μέλη, εκ των οποίων οκτώ συνορεύουν με χώρες που προωθούν καθαρά τον γεωπολιτικό αναθεωρητισμό. Οι αμυντικές δαπάνες ειδικά αυτών των οκτώ κρατών σε καμιά περίπτωση δεν αφορούν μόνο τις ίδιες, αλλά την ασφάλεια ολόκληρης της ΕΕ, τουλάχιστον σε ένα μέρος τους.
Άφησα τελευταίο το μείζον εθνικό ζήτημα που αφορά τη διαφαινόμενη συμμετοχή της Τουρκίας στον μηχανισμό της κοινής ευρωπαϊκής άμυνας. Αν η ΕΕ εξαντλεί την υπόθεση της κοινής ευρωπαϊκής άμυνας στον αναθεωρητισμό της Ρωσίας, τότε πολύ απλά πρέπει να γίνει σαφές από την πλευρά μας ότι σε μια τέτοια μυωπική και ανιστόρητη επιλογή είμαστε κάθετα αντίθετοι.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ