Οι τιμές διπλασιάζονται, όχι όμως και οι μισθοί

Διαβάζαμε σε διαφημιστικά φυλλάδια σούπερ μάρκετ λίγο πριν από το Πάσχα του 2023 τις τιμές των αρνιών και κυριολεκτικά νομίζαμε ότι ζούμε σε άλλη χώρα. Γιατί τότε είχε 6,90 ευρώ το κιλό, ενώ φέτος στο σούπερ μάρκετ το αρνί έχει 12 ευρώ το κιλό. Δηλαδή, μέσα σε δύο χρόνια η τιμή του οβελία σχεδόν διπλασιάστηκε.

Αλήθεια, τι συμβαίνει σε αυτόν τον τόπο και έχουμε αυτές τις τρομακτικές διαφορές στις τιμές από τον έναν χρόνο στον άλλον; Ό,τι και να έχει προκύψει, όσο και αν έχει μειωθεί ο αριθμός των εγχώριων αμνοεριφίων, όσες αναποδιές κι αν έχουν έρθει, αυτός ο διπλασιασμός της τιμής μέσα σε δύο χρόνια είναι εξωπραγματικός. Μόνο σε συνθήκες πολέμου γίνονται αυτά τα πράγματα, αλλά πόλεμο, ευτυχώς, δεν έχουμε. Οπότε, τι συμβαίνει; Γιατί το αρνί… έβγαλε φτερά και έφτασε στον… ουρανό; Δεν περιμένουμε να απαντήσει κάποιος –τι να πει, άλλωστε–, αλλά αν θεωρείται φυσιολογικό, σε καιρό ειρήνης, να διπλασιάζεται η τιμή ενός προϊόντος, δεν έχουμε να πούμε τίποτα.

Θα λέγαμε κάτι, ίσως και να δικαιολογούσαμε το φαινόμενο, αν αντίστοιχα στη διετία είχαν διπλασιαστεί και τα μεροκάματα, οι μισθοί, οι απολαβές των εργαζομένων. Όμως, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει, αυξήσεις στις αποδοχές έγιναν, αλλά μόνο κατά 10% συνολικά, οπότε δεν μπορεί να δικαιολογηθεί τίποτα.

Απλά οι έλληνες καταναλωτές είναι… αιχμάλωτοι των κερδοσκοπικών κυκλωμάτων και των αδίστακτων εμπόρων, που προσπαθούν να βγάλουν από τη μύγα… ξύγκι, ανεβάζοντας τις τιμές σε δυσθεώρητα ύψη, ενώ το κράτος παρακολουθεί ως θεατής αυτήν την κατάσταση και δεν κάνει το παραμικρό. Έβαλε μεν το αρνί στο καλάθι του νοικοκυριού, αλλά μόλις μπήκε μέσα το αρνί το καλάθι έγινε… αλεξίπτωτο και πέταξε κι αυτό μαζί με την τιμή του οβελία. Σημείο των καιρών, θα πει κάποιος. Σημείο αποσύνθεσης και κατάρρευσης του κράτους θα πούμε εμείς.

Και τα χειρότερα μάλλον δεν τα έχουμε δει ακόμα. Γιατί αν μια ευνομούμενη πολιτεία δεν μπορεί να παράσχει φθηνό αρνί στους πολίτες της το Πάσχα, δηλαδή μία φορά τον χρόνο, αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα και πουθενά.

Δεν έχει δυνατότητα παρέμβασης και επιβολής. Άγεται και φέρεται ανάλογα με τις ορέξεις των κερδοσκόπων και των κάθε λογής επιτήδειων, που απομυζούν τον κοσμάκη.
Αυτά βλέπει και ο λαός μας και προβληματίζεται. Γιατί αν το κράτος δεν μπορεί ένα Πάσχα να συγκρατήσει την τιμή των αρνιών, μεθαύριο, αν τύχει κάτι σοβαρότερο, δεν θα κάνει εξ υποθέσεως τίποτα. Μετά απ’ αυτό, τόσο ο προβληματισμός όσο και η ανησυχία δεν δικαιολογούνται απλά, αλλά επιβάλλονται.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ