Ο Αμάραντος ή… τα δάκρυα της Παναγίας

Το αγριολούλουδο της ελληνικής υπαίθρου που βρίσκεται συνήθως στην κεντρική Ελλάδα και στα νησιά του Ιονίου, σε ηπειρωτικά όσο και σε παραθαλάσσια μέρη είναι πάντα… ανθισμένο σε μωβ, λιλά, λευκό και κίτρινο χρώμα. Συμβολίζει την αιώνια αγάπη διότι όταν ξηραθεί κρατάει το σχήμα του και οι κορυφές των λουλουδιών το χρώμα τους – γι’ αυτό και τα λένε και «αθάνατα» ή «αμάραντα».

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι το ονόμαζαν ελίχρυσο αλλά και χρυσάνθεμον. Το προσέφεραν στους αθάνατους θεούς! Συνδέεται δε και με τον μύθο του Πάρη και της ωραίας Ελένης.

Απο τα χρόνια της Ανατολικής Ρωμαϊκής Ελλάδας (Βυζάντιο) και έπειτα μάζευαν τους ανθούς φτάχνοντας ανθοδέσμες και στεφάνια για γούρι ενώ στην Στερέα Ελλάδα την Μεγάλη Παρασκευή στολίζουν τον Επιτάφιο.

Ιδιαίτερο συμβολισμό έχουν τα Αμάραντα ή τα “δάκρυα της Παναγίας” τον Ποντιακό Ελληνισμό. Η ανθεκτικότητα του φυτού συμβολίζει την επιβίωση και την αναγέννηση των Ποντίων. Τη ζωή απέναντι στο θάνατο, που επέφερε η Γενοκτονία των Ποντίων.

Ονομάζεται επίσης «σταθούρι» στην Αμοργό, «καλομοίθεια» στη Σαντορίνη, «ανθωνοειδή» στην Κρήτη, «αμάρανθος» στην Πελοπόννησο, «αθάνατο» και «σεμπρέβιβα» στα Κύθηρα.

Στη δημοτική ανθολογική παράδοση της Στερεάς Ελλάδας και όχι μόνο , υπάρχει το τραγούδι, τσάμικο, ο Αμάραντος:

Φωτο: by stockking on Freepik