Νίκος Παππάς στο “Π”: Εντολή για μετασχηματισμό και πολιτική αλλαγή

Του
ΝΙΚΟΥ ΠΑΠΠΑ
Βουλευτή Β3’ Νότιου Τομέα Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

Οι κάλπες της 15ης Μαΐου έστειλαν σαφές μήνυμα. Τόσο προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη για την ασκούμενη πολιτική της όσο και για την ανάγκη της κοινωνίας για μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία σε ένα κόμμα της σύγχρονης Αριστεράς, σε ένα κόμμα μαζικό, λαϊκό, δημοκρατικό, ανοικτό, σε ένα κόμμα των μελών.

Η 15η Μαΐου, με τη μαζική συμμετοχή των δημοκρατικών πολιτών, αποτέλεσε αδιαμφισβήτητα ένα καίριο πολιτικό γεγονός. Βρήκε και ώθησε περαιτέρω τον κ. Μητσοτάκη στην κοινωνική και πολιτική του απομόνωση, με τον ίδιο να έχει ομολογήσει εδώ και μήνες ότι αδυνατεί να σχηματίσει κυβέρνηση από την κάλπη της απλής αναλογικής. Τον βρήκε σε τροχιά φθοράς, στην οποία δεν μπορεί να βρει ούτε σημείο στήριξης ούτε σημείο επαναφοράς.

Ο ίδιος και η κυβέρνησή του βρίσκονται σε αποδρομή. Η βοούσα πραγματικότητα το επιβεβαιώνει.

Η ΝΔ έχει αποσταθεροποιήσει την κοινωνία, την οικονομία, τη χώρα. Έχει αφήσει το αρνητικό της αποτύπωμα στη διαχείριση των μεγάλων ζητημάτων, έχει ανοίξει πληγές στους εργαζομένους, στη νεολαία, στα νοικοκυριά, στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, στην υγεία, στην παιδεία, στις μεγάλες υποδομές, στη λειτουργία του Τύπου και στην ίδια τη δημοκρατία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία αποτελεί πλέον, ένα άλλο κόμμα, με τη συνδρομή των 170.000 ενεργών μελών του. Αποτελεί μια ισχυρή, μια κραταιά αξιωματική αντιπολίτευση, που έλαβε εντολή ενεργοποίησης όλων των δημοκρατικών δυνάμεων για την ανατροπή της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αποτελεί την παράταξη που συσπειρώνει τους πολίτες, από τη ριζοσπαστική Αριστερά ως το προοδευτικό Κέντρο.

Η προοπτική μιας ισχυρής και μακροχρόνιας προοδευτικής διακυβέρνησης, κορμός της οποίας θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, ενισχύεται από την ισχυροποίηση του ίδιου του κόμματός μας. Όχι μόνο στην κάλπη των εθνικών εκλογών αλλά και στο πλαίσιο της εσωτερικής του αναδιοργάνωσης και του αναγκαίου του μετασχηματισμού.

Μια διαδικασία που οφείλουμε να ολοκληρώσουμε, μετά την ποσοτική μας διεύρυνση, κοιτώντας κατάματα τις αδυναμίες μας και διορθώνοντάς τες ανάλογα. Μια διαδικασία που θα πρέπει να φέρουμε εις πέρας, με πρώτη τη συλλογική μας ηγεσία, μακριά από το θανάσιμο αμάρτημα της επιλογής μιας πορείας μέσα στην αυτάρκεια και την αυταρέσκεια. Μακριά, δηλαδή, από αυτό που θα ήθελαν οι πολιτικοί μας αντίπαλοι, οι οποίοι έχουν υποστεί ήδη μια απογοήτευση από την επιλογή μας να ανοίξουμε το κόμμα στη βάση του.

Η αύξηση της ακτινοβολίας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στα συνδικάτα, στην Αυτοδιοίκηση, στη νεολαία, στην οργανωμένη επιχειρηματικότητα, στους κοινωνικούς χώρους αποτελεί τη νέα μεγάλη πρόκληση. Είναι λοιπόν αναγκαία η δημιουργία των απαραίτητων κοινωνικών αισθητήρων για τη συμμετοχή μας σε κάθε πεδίο άσκησης πολιτικής και σε κάθε σημείο διεκδίκησης για τα πιο μεγάλα αλλά και τα πιο μικρά, για την αξιοποίηση της διαθεσιμότητας των μελών μας να συμμετάσχουν στο κοινό εγχείρημα.

Οι συνταγές που ακολούθησαν μικρά και μεγάλα κόμματα κατά τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 δεν θα φέρουν αποτέλεσμα. Μια τέτοια επιλογή θα αποτελέσει ολέθριο λάθος.

Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία πρέπει να συμμετάσχουν στο μεγάλο μας κόμμα ως συνδιαμορφωτές και συναποφασίζοντες. Και την κοινωνική τους διαθεσιμότητα πρέπει να τη μετατρέψουμε σε πολλαπλασιαστική δύναμη για την πολιτική αλλαγή.

Ο στόχος είναι απολύτως επιτεύξιμος. Με ενότητα, αποφασιστικότητα και κυρίως εφαρμογή των συλλογικών αποφάσεων θα τα καταφέρουμε.

Όπως τολμήσαμε και πετύχαμε μέχρι τώρα, έτσι θα ανταποκριθούμε και στο ιστορικό μας χρέος απέναντι στα νέα μέλη, στον προοδευτικό κόσμο και στην κοινωνία.

Έντυπη έκδοση ΤΟ ΠΑΡΟΝ