Ν. Παπαναστάσης στο “Π”: Η Συρία, οι αυταπάτες των αστικών κομμάτων και η θέση του ΚΚΕ
Του
ΝΙΚΟΥ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Βουλευτή ΚΚΕ Αιτωλοακαρνανίας,
Αντισυνταγματάρχη Ειδικών Δυνάμεων ε.α.
Οι θηριωδίες κατά αμάχων, εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, πολιτικών αντιπάλων του τζιχαντιστικού καθεστώτος της Συρίας, το οποίο επικράτησε, με την ευλογία Τουρκίας και Ισραήλ και τη στήριξη των ΗΠΑ – ΕΕ, αποκαλύπτουν με τον πιο σοκαριστικό τρόπο ότι «καμία μετάβαση στην ομαλότητα» δεν πραγματοποιείται αυτήν την περίοδο στην πολύπαθη Συρία. Αποκαλύπτει ακόμη το μέγεθος των ψεμάτων που ξεστόμισαν όσοι χαιρέτισαν την ανατροπή Άσαντ ως μια θετική εξέλιξη για το μέλλον του συριακού λαού.
Ας δούμε συγκεκριμένα πώς η κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα τοποθετήθηκαν από την πρώτη στιγμή με την πτώση του Άσαντ και την επικράτηση των τζιχαντιστών. Το ελληνικό ΥΠΕΞ, με μια ανεκδιήγητη ανακοίνωσή του, έσπευσε να επικροτήσει τη νέα αυτή εξέλιξη τον Δεκέμβριο του 2024: «Η Ελλάδα χαιρετίζει την πτώση του αυταρχικού καθεστώτος Άσαντ στη Συρία. Θα πρέπει, ωστόσο, άμεσα να διασφαλιστεί η ειρήνη στη χώρα και η ομαλή μετάβαση εξουσίας σε μια δημοκρατικά νομιμοποιημένη κυβέρνηση, με βάση την απόφαση 2254 του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η Ελλάδα υποστηρίζει την ενότητα, την εδαφική ακεραιότητα και κυριαρχία της Συρίας».
Με τη σειρά τους, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ χαιρέτισαν την ανατροπή του Άσαντ, καλλιεργώντας αυταπάτες τόσο για το τι μέλλει γενέσθαι όσο και για τον ρόλο της λεγόμενης «διεθνούς κοινότητας», αυτών, δηλαδή, που ευθύνονται για το αιματοκύλισμα των λαών στην περιοχή.
Συγκεκριμένα, ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ δήλωσε ότι «όσο σημαντική είναι η πτώση ενός αυταρχικού και ανελεύθερου καθεστώτος, που βύθισε τη Συρία σε έναν πολυετή και καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο και προκάλεσε μαζικές προσφυγικές ροές, άλλο τόσο σημαντικό είναι να αποφευχθεί η εγκαθίδρυση ενός νέου αυταρχικού καθεστώτος με θεοκρατικά χαρακτηριστικά και να διασφαλιστεί η ομαλή μετάβαση της χώρας σε ένα δημοκρατικό σύστημα διακυβέρνησης», ενώ κάλεσε τη διεθνή κοινότητα να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο προς αυτήν την κατεύθυνση.
Ακριβώς στο ίδιο μήκος κύματος, ο ΣΥΡΙΖΑ επικρότησε, και αυτός, την «πτώση του αυταρχικού και εγκληματικού καθεστώτος Άσαντ», προσθέτοντας ότι «την πτώση του δικτατορικού καθεστώτος Άσαντ δεν θα πρέπει να τη διαδεχθεί περισσότερος αυταρχισμός και μάλιστα ισλαμιστικού χαρακτήρα», θεωρώντας, προφανώς, ότι αυτή που, υποτίθεται, μπορεί να την εξασφαλίσει είναι η διεθνής κοινότητα.
Η προσπάθεια αυτών των δυνάμεων να διαχωρίσουν τα πανηγύρια τους για την ανατροπή της κυβέρνησης Άσαντ απ’ τις ανησυχίες τους για την επικράτηση των τζιχαντιστών είναι ο ορισμός της παραπλάνησης και της υποκρισίας. Η κυβέρνηση Άσαντ δεν ανατράπηκε από μια λαϊκή εξέγερση, αλλά από την επέμβαση στη χώρα, με ενεργούμενα τους τζιχαντιστές. Χαιρετίζοντας, συνεπώς, αυτήν την εξέλιξη, αθωώνουν αντικειμενικά και όσους την προκάλεσαν.
Η στάση τόσο της κυβέρνησης όσο και των υπόλοιπων κομμάτων δεν είναι ούτε αθώα ούτε τυχαία. Αποτελεί μέρος της επικίνδυνης πολιτικής της κυβέρνησης και των άλλων νατοϊκών κομμάτων, που σέρνουν τη χώρα σε πολεμικούς σχεδιασμούς στην Ουκρανία, στη Μέση Ανατολή και σε άλλες περιοχές του πλανήτη, όπου διακυβεύονται τα συμφέροντα των καπιταλιστών του ευρωατλαντικού άξονα. Αποτελεί έκφραση της πλήρους υποταγής και εναρμόνισής τους στις επιδιώξεις της αστικής τάξης της χώρας μας, στα σχέδια του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.
Ερχόμενοι στο σήμερα, οι φρικτές εικόνες που έρχονται από τη Συρία επιβεβαιώνουν τη στάση και τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ. Ακόμη επιβεβαιώνουν την προκλητική κοροϊδία της κυβέρνησης, καθώς η κριτική που ασκεί σε αυτήν τη θηριωδία που εξελίσσεται περιορίζεται στην επίκληση σε αυτοσυγκράτηση και στις δύο πλευρές, ενώ λίγες μέρες πριν, μόλις στις 9 Φεβρουαρίου, διά στόματος του υπουργού Εξωτερικών κ. Γεραπετρίτη, όταν ο τελευταίος επισκέφτηκε τη Συρία, καλλιέργησε ψεύτικες προσδοκίες περί δήθεν «συμπεριληπτικών πολιτικών» και «ομαλής πολιτικής μετάβασης» από την κυβέρνηση των τζιχαντιστών.
Το ΚΚΕ έχει τοποθετηθεί από την πρώτη στιγμή με κριτήριο τα δικαιώματα του συριακού λαού, που είναι και ο μοναδικός αρμόδιος να καθορίσει τις εξελίξεις στη χώρα του. Ο αγώνας του συριακού λαού και κάθε λαού που σφάζεται για τα συμφέροντα των λίγων, είτε μέσω ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων είτε με μία κατ’ όνομα ειρήνη, με το πιστόλι στον κρόταφο, είναι αυτός που μπορεί να οδηγήσει στην πραγματική ελευθερία του, στην ανατροπή του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος, που γεννά εκμετάλλευση, φτώχεια και πολέμους.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ