Μ. Κρανίδης στο “Π”: Κράτος, τράπεζες, funds και λοιποί φορείς έχουν τη μεγάλη ευθύνη της λύσης του στεγαστικού
Του
ΜΑΝΟΥ ΚΡΑΝΙΔΗ
Πολιτικού Μηχανικού ΕΜΠ, MSc,
CEO «Krama Property» (www.kramaproperty.com),
Γραμματέα Ενημέρωσης ΠΟΜΙΔΑ, Δημοτικού Συμβούλου Χαλανδρίου
Σήμερα, το στεγαστικό ζήτημα έχει εκτιναχθεί, με τη διαθεσιμότητα οικιστικής στέγης να είναι πολύ μικρή και το κόστος στέγης να είναι πολύ ψηλό, σε σχέση με τα χαμηλά εισοδήματα. Οι τιμές μίσθωσης κατοικιών έχουν ισορροπήσει σε υψηλότερο επίπεδο σε σχέση με το παρελθόν, αφού η ενεργή ζήτηση είναι πολύ μεγαλύτερη από τη διαθέσιμη κατάλληλη προσφορά.
Ειδικά τα κενά, αναξιοποίητα ακίνητα είναι αυτά που αποτελούν τη λύση για τη βελτίωση των συνθηκών και δυνατοτήτων στέγης. Συνεπώς, τη μεγαλύτερη ευθύνη έχουν οι ιδιοκτήτες με τις συντριπτικά μεγαλύτερες και περισσότερες ιδιοκτησίες, δηλαδή το κράτος, οι τράπεζες, τα funds και άλλοι φορείς, όπως η Εκκλησία. Μάλιστα, όλοι αυτοί έχουν αποδειχθεί κάκιστοι ιδιοκτήτες και διαχειριστές, αφού το συντριπτικό ποσοστό του χαρτοφυλακίου των ακινήτων τους παραμένει κενό και αναξιοποίητο. Αυτό είναι σκανδαλώδες, αν αναλογιστούμε ότι περάσαμε 15 έτη κρίσης χωρίς να αξιοποιηθούν τα δημόσια ακίνητα και τα ακίνητα των λοιπών φορέων, ιδρυμάτων κ.λπ. Σήμερα εκτιμάται πως οι συγκεκριμένοι ιδιοκτήτες έχουν στην κατοχή τους πάνω από 100.000 ακίνητα με χρήση κατοικίας. Συνεπώς, η κυβέρνηση οφείλει να φροντίσει επιτέλους για την αξιοποίηση των κρατικών ακινήτων, να δημιουργήσει κίνητρα και ασφυκτικό πλαίσιο για την άμεση αξιοποίηση των ακινήτων των τραπεζών, της Εκκλησίας, των ιδρυμάτων κ.λπ., και να δώσει τη δομική λύση στο θέμα της στέγης.
Ένα πρώτο παράδειγμα είναι η άμεση αξιοποίηση των χιλιάδων κενών ακινήτων του Δημοσίου με σκοπό την κοινωνική κατοικία. Η αξιοποίηση δεκάδων οικοπέδων του Δημοσίου προς αντιπαροχή, που δρομολογείται, είναι μια αρχή, αλλά απαιτεί χρόνο και πολλές διαδικασίες. Υπάρχουν ακίνητα που ανήκουν στο Δημόσιο, τα οποία μπορούν σύντομα να αναβαθμιστούν και να χρησιμοποιηθούν για να στεγάσουν ευάλωτες ομάδες, με όρους, ώστε να εξασφαλίζεται η συντήρησή τους και να μπορούν να γίνουν ιδιοκτησία τους μετά από κάποια χρόνια (π.χ. συμβάσεις τύπου leasing). Επίσης, μια άλλη πρόταση είναι η αξιοποίηση των δεκάδων ακινήτων που δεν έχουν δηλωθεί οριστικά στο Κτηματολόγιο (αγνώστου ιδιοκτήτη), τα οποία εκτιμώνται σε άνω των 100.000, ως κοινωνική στέγη, μέσω των δήμων, με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα και προδιαγραφές. Επί δεκαετίες, η δημόσια περιουσία δεν αξιοποιείται καθόλου ή αξιοποιείται ελάχιστα και αυτό είναι ένα διαρκές σκάνδαλο. Πρέπει άμεσα να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός για τη μαζική αξιοποίηση των δημόσιων ακινήτων και όχι απλώς να υλοποιηθούν 6 – 7 μεγάλα έργα. Το ίδιο πρέπει να γίνει και με τα ακίνητα της Εκκλησίας, η οποία έχει κοινωνικό σκοπό. Όσον αφορά τις τράπεζες και τα funds, πρέπει να υπάρξουν μέτρα πίεσης για άμεση αξιοποίηση των ακινήτων τους, προς μίσθωση ή πώληση ως κύριες κατοικίες, από το να τα κρατάνε στο χαρτοφυλάκιο τους, αναμένοντας υπερβολικές αποδόσεις. Η εποχή της κερδοσκοπίας έχει παρέλθει.
Η αξιοποίηση των κενών ακινήτων είναι το κλειδί για τη λύση του στεγαστικού, ενώ θα οδηγήσει σε άνοδο της προσφοράς στην αγορά ακινήτων άρα και σε εξισορρόπηση των τιμών. Το ζήτημα είναι φλέγον, απαιτεί σωστή αποτύπωση, με πραγματικά στοιχεία, και μια ολοκληρωμένη, στοχευμένη πολιτική κινήτρων. Αυτό που απαιτείται είναι η βούληση της κυβέρνησης και της Πολιτείας, καθώς το ζήτημα αφορά εκατομμύρια συμπολίτες μας, την ανθεκτικότητα της κοινωνίας και τη βιώσιμη ανάπτυξη της οικονομίας. Οι λύσεις μπορεί να είναι δύσκολες, αλλά είναι απολύτως εφικτές.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ