Κραυγή αγωνίας από τις Σπέτσες: Η απαξίωση οδηγεί σε αφανισμό την ιστορική Αναργύρειο Σχολή
Γράφει ο
Νίκος Παρασκευάς
Ένα από τα πιο σημαντικά κληροδοτήματα του περασμένου αιώνα, με διεθνή προβολή και φήμη, που αποτελεί σημείο αναφοράς για τις Σπέτσες, κινδυνεύει με αφανισμό λόγω της απαξίωσης στην οποία το οδηγεί η έλλειψη ενδιαφέροντος από τις κυβερνήσεις των τελευταίων 40 ετών. Ο λόγος για την Αναργύρειο Σχολή, το καύχημα κάποτε του Σαρωνικού και όλης της χώρας, που σήμερα απειλείται με κατάρρευση.
Την πολύ σοβαρή αυτή καταγγελία κάνει ο πρόεδρος του Συνδέσμου Αποφοίτων της Σχολής Ευάγγελος Χομπίτης, ο οποίος επισημαίνει πως όταν ένα κληροδότημα απομακρύνεται από τον σκοπό της ίδρυσής του και δεν ακολουθείται η επιθυμία του δωρητή, οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στον μαρασμό και στην αφάνεια. Και είναι κρίμα να εγκαταλείπονται στη μοίρα τους και να ξεθωριάζουν κληροδοτήματα που έχουν δυνατότητες να προοδεύσουν και να αναδείξουν ακόμα περισσότερο τις τοπικές κοινωνίες, γιατί έχουν την οικονομική ευρωστία και τη δημιουργική υποδομή…
«Η Αναργύρειος Σχολή», υπογραμμίζει ο κ. Χομπίτης, «όπως λέει και ο τίτλος της ιδρύθηκε για να είναι σχολείο-οικοτροφείο, πολύ υψηλού επιπέδου, ικανό να ανταγωνίζεται τα πιο φημισμένα ξένα κολέγια. Και έτσι ήταν μέχρι το 1983, όταν έπαψε να λειτουργεί. Όταν όμως ένα σχολείο δεν λειτουργεί, δεν είναι τίποτα. Είναι καταδικασμένο να αφανιστεί, να μπει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας και να κλείσει με δραματικό τρόπο τον κύκλο του. Σε αυτήν τη διαδικασία έχει μπει η Αναργύρειος και γι’ αυτό ακριβώς οι απόφοιτοί της, που πονάνε το σχολείο τους, προσπαθούν να τη γλιτώσουν από την κατρακύλα».
Αιτία του κακού, σύμφωνα με τον κ. Χομπίτη, είναι ότι η επιτροπή που διαχειρίζεται το κληροδότημα, η οποία διορίζεται κάθε τριετία από το υπουργείο Παιδείας, αποτελείται από άτομα που δεν έχουν σχέση με τις Σπέτσες ή με την ιστορία της Σχολής και τα περισσότερα μέλη της δεν γνωρίζουν ούτε καν πού βρίσκεται. Απλώς διαχειρίζονται μια περιουσία για λογαριασμό του κράτους, εντελώς ψυχρά, χωρίς το ενδιαφέρον και το μεράκι που απαιτεί η ιστορία και η σημασία της. Και φυσικά λίγο νοιάζονται για το αν θα απαξιωθεί η σχολή ή αν θα κλείσει. Γι’ αυτό και κάποιοι την έκλεισαν από το 1983 ελαφρά τη καρδία, δίχως να αναλογισθούν τις συνέπειες και τις προεκτάσεις που θα έχει μια τέτοια ενέργεια.
Ευτυχώς, για να μην πέσουν εντελώς οι τίτλοι τέλους, κάποιοι εισηγήθηκαν στο υπουργείο να φιλοξενεί ένα κτίριο της Σχολής το Λύκειο Σπετσών, που δεν είχε στέγη, κι έτσι συντελείται κάποια εκπαιδευτική διαδικασία στον τεράστιο χώρο 300 στρεμμάτων και αποφεύγονται προς το παρόν τα χειρότερα. Τα τελευταία, όμως, είναι τόσα πολλά και… φυτρώνουν διαχρονικά σαν… ζιζάνια από τότε που έκλεισε η Σχολή, που απειλούν να πνίξουν τα πάντα. Γι’ αυτά όμως θα μιλήσουμε άλλη φορά, που θα αναφερθούμε συνολικά στα κληροδοτήματα του αείμνηστου Σωτηρίου Αθαναργύρου, που είναι μια πονεμένη ιστορία για τις Σπέτσες, και ο κ. Χομπίτης δεσμεύθηκε να συνδράμει και σε αυτή μας την προσπάθεια. Γιατί, δυστυχώς, όσο πιο μακριά από την Αθήνα συμβαίνει κάτι τόσο πιο εύκολο είναι να κάνουν… πάρτι οι κάθε λογής επιτήδειοι, πιστεύοντας ότι δεν θα γίνουν αντιληπτοί. Μέχρι να βρεθούν, αν βρεθούν, κάποιοι έντιμοι άνθρωποι που αγαπούν τον τόπο τους και να τους χαλάσουν τα σχέδια…
Για να γυρίσουμε όμως στο θέμα μας, ο κ. Χομπίτης υπογράμμισε ότι «για να διασωθεί η Σχολή πρέπει να ξαναλειτουργήσει ως εκπαιδευτικό ίδρυμα, όπως το καθιέρωσε ο δωρητής. Έχει τους πόρους για να επιβιώσει, καθώς στα κληροδοτήματα του Σωτήρη Αναργύρου περιλαμβάνονται πολλά αγροτεμάχια που νοικιάζονται, το περίφημο ξενοδοχείο ‘‘Ποσειδώνιο’’, που κι αυτό είναι μισθωμένο, κεντρικές πλαζ που αποφέρουν έσοδα κ.λπ.».
«Η Σχολή μπορεί να ξαναλειτουργήσει και το κληροδότημα να βρει τον προσανατολισμό του και να διασωθεί. Αυτό το οφείλει το κράτος στον δωρητή αλλά και στην ιστορία της Αναργύρειου Σχολής. Και θα πρέπει να είναι το κύριο μέλημα της νέας επιτροπής που θα διορίσει οσονούπω το υπουργείο Παιδείας και στην οποία, σύμφωνα με πληροφορίες, θα μετέχουν και εκπρόσωποι των φοιτητών», κατέληξε ο κ. Χομπίτης.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Φωτο: https://akss.gr