Κάτια Γέρου: «Η διαφορά της Αφηγήτριας ήταν ότι έπρεπε να προπονηθώ σε ένα είδος γλώσσας που μου ήταν άγνωστη»

Η Κάτια Γέρου πρωταγωνιστεί στο εμβληματικό κείμενο του Hernán Rivera Letelier “Η Αφηγήτρια Ταινιών” στη σκηνή του ΒΙΟS. Η Κάτια Γέρου αφηγείται τις περιπέτειες ενός κοριτσιού, που έχει το σπάνιο χάρισμα να λέει ή, μάλλον να ζωντανεύει τις ιστορίες των ταινιών, κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και κάθε Κυριακή στις 19:00.

• Πως επέλεξε να υποδυθεί την αφηγήτρια;

Κάτια Γέρου: Πριν πέντε χρόνια κάποιος μου χάρισε το βιβλίο του Ερνάν Ριβέρα Λετελιέρ, στην υπέροχη μετάφραση της Λένας Φραγκοπούλου. Το διάβασα απνευστί, γελούσα και ταυτόχρονα μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου συγκινούμουν βαθιά. Άρχισα να το αγοράζω και να ο χαρίζω αβέρτα σε φίλους, λέγοντάς τους «Η ηρωίδα του βιβλίου μου θυμίζει ένα κομμάτι από τα παιδικά μου χρόνια στο Αγρίνιο». Κι εγώ κάπου εκεί γύρω στην ηλικία των δέκα, άρχισα να αφηγούμαι, όχι ταινίες αλλά ιστορίες τρόμου, π.χ Δρ. Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ και λοιπά, στα συνομήλικα Αγρινιωτάκια. Στο πέρασμα της πενταετίας που ανέφερα προηγουμένως, συνέβησαν γεγονότα που ζητούσαν από εμένα αντοχή και δύναμη, την οποία στην αρχή δεν είχα. Κι εκεί θυμήθηκα το βιβλίο και το πόσο είχα μαγευτεί από την αντοχή της ηρωίδας του, το χιούμορ, το θάρρος και την ανθεκτικότητά της. Αυτό ήταν το πρώτο έναυσμα.

Η ιδέα του να γίνει παράσταση ήρθε λίγο αργότερα. Και η ποιητικότητα και η πολυπλοκότητα του υπέροχου αυτού κειμένου, ήρθαν αργότερα, όταν αρχίσαμε τις πρόβες με τη Μάγια Πολιτάκη.

• Πως προσέγγισε το ρόλο της αφηγήτριας;

Κάτια Γέρου: Η διαφορά της Αφηγήτριας από πολλούς άλλους, προηγούμενους ρόλους μου, ήταν ότι έπρεπε να προπονηθώ σε ένα είδος γλώσσας που μου ήταν άγνωστη: το να χρησιμοποιήσω ισπανικές φράσεις, να τραγουδήσω ισπανικά τραγούδια, να χρησιμοποιήσω στοιχεία φλαμένκο, στοιχεία παντομίμας και λοιπά.

Όλα τα παραπάνω για έναν ηθοποιό είναι, πριν από όλα, μια δημιουργική και ευφρόσυνη διαδικασία. Μετά από αυτά σιγά σιγά ο ρόλος άρχισε να ξεδιπλώνεται και να αναπνέει, όπως συμβαίνει με όλα τα κείμενα που εμείς οι ηθοποιοί διαχειριζόμαστε.

• Πως προσέγγισε σκηνοθετικά την «Αφηγήτρια Ταινιών»;

Μάγια Πολιτάκη: Σε μια φευγαλέα συνάντηση, η Κάτια μου έδωσε το βιβλίο και απομακρυνόμενη μου φώναξε μιλάει για ένα απίστευτο πλάσμα που αφηγείται ταινίες, κάνοντας μιμήσεις ηθοποιών… Διάβασέ το και τα λέμε.

Το διάβασα έχοντας αυτό στο μυαλό, και ξαφνικά άρχισε να ξεδιπλώνεται στα μάτια μου ένας κόσμος πολύ πιο βαθύς, πολύ πιο πολύπλοκος, ένας κόσμος όπου χάρη στην δύναμη της αφήγησης το συνηθισμένο γίνεται εξαιρετικό, το υπέροχο γίνεται κωμικό και το τραγικό γίνεται ποίηση….

Αυτόν τον κόσμο προσπάθησα να ζωντανέψω στην παράσταση, μένοντας όσο πιο πιστή γίνεται στο εξαιρετικό κείμενο του Λετελιέρ. Και να αποτυπώσω κάτι από την σπίθα ενός κοριτσιού, που ενώ δεν έχει φύγει ποτέ από τον μικρό οικισμό ορυχείων στη μέση της πιο άνυδρης ερήμου, έχει γυρίσει όλο τον κόσμο και έχει ζήσει χίλιες ζωές μέσω της τέχνης της αφήγησης, πράγμα που την κάνει να αντέχει το δικό της «πικρό τίποτα» -όπως λέει ο συγγραφέας-, όχι καρτερικά ή συμβιβασμένα, αλλά με μια αδιαπραγμάτευτη δύναμη, που συμπαρασύρει και άλλους στο πέρασμά της.

Όλο αυτό το εγχείρημα, βέβαια, δεν θα μπορούσε να σταθεί αν δεν είχε στη βάση του την επίσης αδιαπραγμάτευτη υποκριτική δύναμη της Κάτιας Γέρου.

Φωτο: Γιώργος Βέργαδος