Κ. Χατζηκωστής: Η φλόγα της ελευθερίας και η «σύνεση» της δουλείας
Του
ΚΩΣΤΑ Ν. ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΗ
Εκδότη Συγκροτήματος «ΔΙΑΣ» Κύπρου
Οι Έλληνες της Κύπρου έχουν ιστορία χιλιάδων ετών. Ο τόπος αυτός άλλαξε πολλούς αφέντες, αλλά, όπως λέγει και ο ποιητής, δεν άλλαξε καρδιά. Δεκάδες γενεές Κυπρίων έζησαν κατακτητές σκληρούς και απάνθρωπους. Επέζησαν. Επιβίωσαν με μια πύρινη φλόγα
ελευθερίας μέσα τους. Μια φλόγα ελευθερίας, που ήταν συνώνυμη τους τελευταίους αιώνες με την Ένωσή τους με τη μητέρα πατρίδα…
Βυζαντινοί, Φράγκοι, Ενετοί, Τούρκοι ήταν μια σειρά των τελευταίων κατακτητών τους.
Τρεις αιώνες (1571 – 1878 μ.Χ.) οι Έλληνες της Κύπρου έζησαν κάτω από τον τουρκικό ζυγό. Βγήκαν 82% Έλληνες. Όχι μόνο επιβίωσαν, αλλά διατήρησαν τη φλόγα της ελευθερίας τους. Όταν ήλθαν οι τελευταίοι κατακτητές, οι Άγγλοι, οι Έλληνες, με γνήσια αφέλεια, πίστεψαν ότι ήλθε η ώρα της εθνικής λύτρωσής τους. Ζήτησαν από το Λονδίνο την ελευθερία τους. Πήραν την πικρή απάντηση ότι αν ποτέ φύγουν οι ίδιοι από την Κύπρο, αυτή θα δοθεί πίσω στην Τουρκία, από την οποία και την παρέλαβαν…
Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος αποφάσισε με τους φίλους και συμβούλους του να προχωρήσει σε ένοπλο αγώνα για την «Ένωση και μόνον Ένωση» της Κύπρου με την Ελλάδα. Όρισε τον Γεώργιο Γρίβα αρχηγό της ένοπλης επανάστασης κατά της αγγλικής αποικιοκρατίας. Ο Μακάριος έγινε εθνάρχης (ποιου έθνους;). Ο Γρίβας έγινε ο ηρωικός Διγενής και η ιστορία του Απελευθερωτικού Αγώνα του 1955 άρχισε… Κρεμάστηκαν έλληνες έφηβοι, αγωνιστές της ΕΟΚΑ.
Άλλοι αγνοί πατριώτες έπεσαν σε μάχες με τους βρετανούς αποικιοκράτες. Άλλοι παρέδωσαν πυρίκαυστα τα κορμιά τους στην ιστορία του εθνικού αγώνος της Κύπρου. Σκοτώθηκαν βρετανοί στρατιώτες. Άλλοι ως τουρκοκύπριοι – συνεργάτες των Βρετανών, άλλοι ως «προδότες» Έλληνες… Τελικά τι συνέβη; Ο αρχηγός του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος, ο εθνάρχης Μακάριος, κοιμήθηκε ένα βράδυ, προβληματίστηκε και αποφάσισε το πρωί ότι θα έπρεπε να τερματισθεί ο ένοπλος, ο ενωτικός εθνικός αγώνας. Και ότι ήταν… «αδήριτη ανάγκη» να ιδρυθεί ανεξάρτητο κυπριακό κράτος, με τις περιβόητες Συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου του 1958 – 1959.
Το κράτος αυτό ο Μακάριος το ευαγγελίστηκε στον κυπριακό Ελληνισμό ως «κράτος του Θεού». Θα γινόταν, δηλαδή, ένα κράτος με θεϊκά χαρακτηριστικά και χαρίσματα. Αυτό όμως το κράτος σε τρία χρόνια κατέρρευσε, επειδή ο Μακάριος είχε αντιληφθεί ότι οι Τούρκοι πήραν πολλά προνόμια, τα οποία έπρεπε να συρρικνωθούν ώστε να μπορέσει να λειτουργεί το Κυπριακό Σύνταγμα. Οι Τούρκοι είπαν «όχι» και έφυγαν από το κράτος. Ο Μακάριος προχώρησε μόνος του…
Η Τουρκία άρχισε να βρυχάται, να προειδοποιεί, να απειλεί. Το 1964 βομβάρδισε την Κύπρο στην Τηλλυρία. Το 1967, με τελεσίγραφό της, η Άγκυρα έδιωξε την Ελληνική Μεραρχία που ήλθε στην Κύπρο. Η Ελλάς ουδέν έπραξε… Το μόνο που έπραξε ήταν να φύγει αμαχητί, όταν οι τουρκοκύπριοι «αγωνιστές» κατείχαν μόνο μικρό μέρος της πόλης της Λευκωσίας!
Έκτοτε άρχισαν οι συνομιλίες για λύση του Κυπριακού. Το 1972 εδόθη η μόνη, ίσως, ευκαιρία για διευθέτηση του Κυπριακού με τη συμφωνία Κληρίδη – Ντενκτάς. Ο Μακάριος την απέρριψε και ο Κληρίδης φοβήθηκε να διαφωνήσει μαζί του. Δίστασε γιατί ήταν, όπως φέρεται να είπε, «πολύ λίγος» για να εναντιωθεί στην απόφαση του Μακαρίου. Ενός δυνατού Μακαρίου, ο οποίος αργότερα, υπό την πίεση της ΕΟΚΑ Β’, αναγκάστηκε να γίνει και πάλιν… ακραίος ενωτικός αγωνιστής…
Μετά ήρθε το πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή του 1974. Και έκτοτε, για 45 χρόνια, αναζητείται λύση του Κυπριακού μέσω των λεγόμενων συνομιλιών. Οι συνομιλίες διαχρονικά αποτυγχάνουν να βρουν λύση, αλλά η τουρκική πλευρά επιτυγχάνει να εξασφαλίζει οφέλη. Η τουρκοκυπριακή μειονότητα του 18% πέτυχε να γίνει ισοδύναμη και να είναι σήμερα συμφωνημένη συνέταιρος με ποσοστό 50% με 50%. Είναι όμως (ήταν και είναι) υπερήφανοι για τις επιτυχίες τους όλοι οι Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας των 45 μοιραίων ετών…
Και ο νυν Πρόεδρος; Ο Νίκος Αναστασιάδης; Ο έβδομος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που «εξέλιπε»; Ο θερμός και απτόητος υποστηρικτής του Σχεδίου Ανάν, το οποίο απαρνήθηκε; Ο κάποτε ενωτικός αγωνιστής; Ο διαλαλητής και οραματιστής του περιβόητου «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω», τι σχεδιάζει; Ουδέν σχεδιάζει; Είναι όμηρος των τουρκικών σχεδίων; Σχεδιάζει την παράδοσή του; Και ο κυπριακός Ελληνισμός, που πίστεψε στις εθνικές επαγγελίες του για αγώνες ελευθερίας και για προστασία του κράτους και των κατοίκων του; Απαντήσεις δεν υπάρχουν και δεν δίνονται στον λαό. Δίνονται υποσχέσεις «σύνεσης» και «ψυχραιμίας», δηλαδή, παράδοση στις νέες τουρκικές αξιώσεις…