Η συνάντηση των «προθύμων» – Του Ν. Στραβελάκη
–Ποιος ήταν ο «πρόθυμος ηλίθιος»;
Του
ΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΒΕΛΑΚΗ,
Οικονομολόγου του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει μόλις ολοκληρωθεί η «σύνοδος των προθύμων» στο Παρίσι. Πρόκειται για τις χώρες που είναι πρόθυμες να συνδράμουν την Ουκρανία, προκειμένου να συνεχίσει τον πόλεμο με τη Ρωσία, με στρατιωτικό υλικό και χρήματα, ενώ δεν αποκλείουν και την άμεση στρατιωτική τους εμπλοκή. Για την Ιστορία, στη σύνοδο αυτή συμμετείχαν 31 χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ουκρανίας, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, ενώ απουσίαζαν, φυσικά, οι ΗΠΑ.
Σκοπός της συνόδου ήταν να στηρίξει τον Ζελένσκι και να τον αποτρέψει από το να προσδεθεί στο άρμα των ΗΠΑ και να παραχωρήσει στον Τραμπ τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ουκρανίας. Ο Τραμπ, βέβαια, ισχυρίζεται ότι ο Ζελένσκι έχει ήδη υπογράψει την παραχώρηση του υπεδάφους της Ουκρανίας στις ΗΠΑ, όμως, ο τελευταίος το αρνείται κατηγορηματικά. Σε κάθε περίπτωση, η σύνοδος και η εμμονή των Ευρωπαίων, κυρίως, στη συνέχιση του πολέμου εξόργισε τον Τραμπ, ο οποίος λίγη ώρα μετά την ολοκλήρωσή της ανακοίνωσε την επιβολή δασμών 25% στα αυτοκίνητα που παράγονται εκτός ΗΠΑ, κάτι που χτυπά την ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία. Φυσικά, το πόσο βαθιά είναι η ρήξη ΗΠΑ – Ευρώπης θα φανεί από το αν θα επιβληθούν τελικά οι δασμοί ή θα μείνουμε στη γνωστή ρητορική Τραμπ περί δασμών, που ανακοινώνονται, αλλά τελικά δεν θεσπίζονται.
Επιστρέφοντας στο Ουκρανικό, η παρέμβαση των «προθύμων» έχει να κάνει φυσικά με τις εξελίξεις στο πεδίο της μάχης. Εξελίξεις που αποκρύπτονται επιμελώς από όλα τα δυτικά Μέσα Ενημέρωσης. Παρ’ όλα αυτά, είναι σαφές ότι οι Ουκρανοί δεν τα πάνε καλά σε αυτό το πεδίο. Από τη μία, αποχώρησαν ατάκτως από το Κουρσκ, αφήνοντας πίσω ξένους μισθοφόρους, κυρίως Βρετανούς, οι οποίοι πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Από την άλλη, κινδυνεύει να πέσει η Οδησσός, κάτι που θα σημάνει τον αποκλεισμό της Ουκρανίας από οποιαδήποτε θαλάσσια πρόσβαση και την απόλυτη εξάρτησή της τόσο από τη Δύση όσο και από τη Ρωσία.
Με αυτά τα δεδομένα, η θέση που διατυπώνεται από τον Ζελένσκι και τους «πρόθυμους» για άνευ όρων κατάπαυση του πυρός μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να εκληφθεί. Χαρακτηριστικά, ο Πούτιν δήλωσε την Παρασκευή 28 Μαρτίου ότι στην Ουκρανία πρέπει να τοποθετηθεί «προσωρινή διοίκηση», πριν επέλθει η κατάπαυση του πυρός και η έναρξη των διαπραγματεύσεων. Με άλλα λόγια, δηλώνει ευθαρσώς ότι θα διαπραγματευτεί με τον Τραμπ το μέλλον της Ουκρανίας, και μάλιστα χωρίς την Ουκρανία.
Οι «πρόθυμοι», από την άλλη, στην προσπάθειά τους να λάβουν μέρος στη διαπραγμάτευση και φυσικά στον διαμερισμό των λάφυρων, κρατούν όρθιο τον Ζελένσκι και απειλούν με άμεση στρατιωτική εμπλοκή. Όμως, το αποτέλεσμα είναι ο πόλεμος να συνεχίζεται και η συζήτηση περί εκεχειρίας να επανέρχεται κάθε φορά με χειρότερους όρους τόσο για την Ουκρανία όσο και για τους «πρόθυμους». Μετά τη συνάντηση στην Ντόχα, το ερώτημα ήταν αν θα αναπτυχθούν ξένες ειρηνευτικές δυνάμεις στο έδαφος της Ουκρανίας και αν οι Αμερικανοί θα εγγυηθούν την ασφάλεια της Ουκρανίας. Αυτά δεν υπάρχουν πλέον στο τραπέζι και η ειρήνευση που θα συζητήσουν αμερικανοί και ρώσοι αξιωματούχοι στο Ριάντ σε μερικές ημέρες θα είναι σε μια εντελώς διαφορετική βάση.
Στοιχηματίζω ότι η επόμενη συνάντηση των «προθύμων», αν υπάρξει, δεν θα αναφέρεται σε άνευ όρων κατάπαυση του πυρός, αλλά θα διαπραγματεύεται τους όρους που θέτουν οι Ρώσοι για τον σκοπό αυτό.
Κοντολογίς, οι «πρόθυμοι» μοιάζουν να μην μπορούν να παραδεχτούν ότι τα «όπλα της κριτικής δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την κριτική των όπλων», που έλεγε και ο Μαρξ.
Με αυτά τα δεδομένα, το ερώτημα είναι τι ζήταγε η Ελλάδα στη συνάντηση των «προθύμων. Αφού αποκλείσθηκε από τη συνάντηση του Λονδίνου και ανέλαβε το χαράτσι των 30 δισ. ευρώ για τη συνδρομή της στον επανεξοπλισμό της Ευρώπης, η ελληνική κυβέρνηση έτρεξε, ασθμαίνοντας, στο Παρίσι με σκοπό να δηλώσει τη στήριξή της στον ουκρανικό λαό. Το πόσο ειλικρινείς είναι οι προθέσεις του κ. Μητσοτάκη φαίνεται από την επόμενη διεθνή συνάντησή του. Θα συναντηθεί με τον Νετανιάχου στην Ιερουσαλήμ. Φαίνεται ότι η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού δεν πιάνεται στο περί δικαίου αίσθημα της κυβέρνησης.
Κοντολογίς, η κυβέρνηση θέλει τη συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία για να τα έχει καλά με τους Ευρωπαίους και της γενοκτονίας στη Γάζα για να τα έχει καλά με τους Αμερικανούς. Πρόκειται για εξωτερική πολιτική «πρόθυμου ηλίθιου», που έλεγε και ο Λένιν. Το μόνο αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής θα είναι η διεθνής απομόνωση της χώρας.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ