Γιορτή της αγάπης ή της υποκρισίας;
Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, οι πολιτικοί, οι τοπικοί άρχοντες, οι ισχυροί της Γης συνηθίζουν να δείχνουν το… ανθρώπινο πρόσωπό τους. Σαν να ομολογούν, δηλαδή, πως τον υπόλοιπο χρόνο δεν έχουν ανθρώπινο πρόσωπο. Όλο τον χρόνο είναι κάτι… άλλο και θυμούνται κάθε Μεγάλη Εβδομάδα να γίνουν… άνθρωποι.
Και τι κάνουν; Μα… ελεημοσύνες. Δίνουν στους άστεγους τρόφιμα, μοιράζουν σε παιδάκια από φτωχές οικογένειες αυγά, τσουρέκια, λαμπάδες κ.λπ. και, φυσικά, δεν σταματάνε να βγάζουν φωτογραφίες και να κάνουν δακρύβρεχτες δηλώσεις για τους καημένους τους άστεγους και για τα δόλια τα παιδάκια, με τις οποίες μας παροτρύνουν να τους μιμηθούμε γιατί δεν είναι δυνατόν να υπάρχει τόση δυστυχία τις Άγιες Μέρες.
Ξεχνάνε, όμως, πως οι άστεγοι, οι φτωχοί, τα παιδάκια που δεν έχουν να φάνε είναι το αποτέλεσμα των δικών τους επιλογών, της δικής τους πολιτικής, των δικών τους νόμων. Οι άστεγοι έχασαν τα σπίτια τους επειδή τους τα πήραν οι τράπεζες, που τις πλήρωσε τρεις φορές ο ελληνικός λαός με τις διαδοχικές ανακεφαλαιοποιήσεις, αλλά το κράτος… ξέχασε να τους πάρει τα σπίτια των φτωχών που είχαν για ενέχυρο. Πληρωμένα σπίτια, περιουσίες που δεν τους ανήκαν, έβγαλαν στο σφυρί οι τράπεζες και τα funds, που δρουν ανεξέλεγκτα. Κατά τα άλλα, οι πολιτικοί δακρύζουν για τους άστεγους…
Δακρύζουν, όμως, και για τα παιδιά. Επειδή στερούνται, δεν έχουν να φάνε, δεν έχουν αυγό για τσούγκρισμα. Γιατί πεινάνε, όμως, αυτά τα παιδιά; Γιατί στερούνται ακόμα και τα στοιχειώδη, τα αυτονόητα; Γιατί, προφανώς, οι γονείς τους δεν έχουν δουλειά, πόρους, τα μέσα για να επιβιώσουν. Είτε επειδή είναι άνεργοι είτε επειδή ο μισθός εξαφανίζεται από την ακρίβεια.
Αντί, λοιπόν, να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα στις οθόνες, αν πονάνε πραγματικά αυτούς τους ανθρώπους, ας ανακοινώσουν μέτρα που θα αλλάξουν τη ζωή τους. Για να κάνουν στ’ αλήθεια Πάσχα. Να βιώσουν τη δική τους Ανάσταση.
Φοβόμαστε, όμως, ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Γιατί αυτοί που λένε πόσο αγαπάνε τους δυστυχισμένους, που τους επισκέπτονται αυτές τις μέρες, δεν θέλουν να κάνουν τίποτα. Ή δεν τους αφήνουν εκείνοι που τους ελέγχουν. Οι φτωχοί και οι κατατρεγμένοι είναι το… ντεκόρ των ημερών. Δεν γίνεται να χαλάσει.
Ας σταματήσουν, λοιπόν, τις μεγαλοστομίες και τα δακρύβρεχτα λογύδρια κι ας αφήσουν τους ανθρώπους στην ησυχία τους. Δεν φτάνει που τους κοροϊδεύουν, τους προκαλούν κιόλας. Για να επιβεβαιώσουν πόσο επίκαιρη είναι η ρήση του Ιησού με την οποία κατήγγειλε την αδικία και την υποκρισία: «Ουαί υμίν, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί…».
ΤΟ ΠΑΡΟΝ