
Γενοκτονία Αρμενίων: Η φρικαστική εξόντωση ενός έθνους που η Τουρκία θέλει να ξεχάσουμε (βίντεο)
Το 1915, παραμονές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στην παρακμάζουσα οθωμανική αυτοκρατορία υπήρχαν δυο εκατομμύρια Αρμένιοι. Το 1922 είχαν απομείνει… 400.00 ή και λιγότεροι.
1.5 εκατομμύριο εξολοθρεύθηκε σε μία επιχείρηση που διαπρεπείς ιστορικοί έχουν προ πολλού αποκαλέσει «γενοκτονία».
«Βιασμοί και ξυλοδαρμοί ήταν κοινός τόπος. Και όσοι δεν σκοτώθηκαν επί τόπου, οδηγήθηκαν μέσα από βουνά και ερήμους χωρίς νερό, φαγητό και καταφύγιο. Εκατοντάδες χιλιάδες Αρμενίων εν τέλει υπέκυψαν ή σκοτώθηκαν» γράφει ο David Fromkin στην έγκυρη ιστορία του για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (A Peace to End All Peace)
Γράφει στο ρεπορτάζ της το Hellas Journal: «Για τους Τούρκους ήταν απλά το αποτέλεσμα ενός ατάκτου πολέμου. Απορρίπτουν τα συμπεράσματα των ιστορικών και των μελετητών λέγοντας ότι δεν υπήρχε εκ προμελέτης σχέδιο για θανατώσεις, ότι δεν υπήρχε συστηματική προσπάθεια να καταστραφούν ζωές.
Συγκεντρωμένοι κυρίως στις ανατολικές επαρχίες της αυτοκρατορίας, οι Αρμένιοι, πολλοί από τους οποίους έμποροι και βιοτέχνες, τα κατάφερναν πολύ καλύτερα από κάθε άποψη από τους Τούρκους γείτονές τους, που ως επί το πλείστον ήταν χωρικοί ή κακοπληρωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι και στρατιώτες.»
Kαι προσθέτει: «To 1914, οι Νεότουρκοι που έχουν ήδη από το 1908 καταλάβει την εξουσία με σκοπό τον εκσυγχρονισμό του μεγάλου ασθενούς, μπαίνουν στο πόλεμο στο πλευρό των Γερμανών. Επιτίθενται στα ανατολικά ελπίζοντας να καταλάβουν το Μπακού σε μία επιχείρηση που στόχευε να καταστρέψει τις δυνάμεις των Ρώσων στον Καύκασο.
Οι Αρμένιοι της περιοχής κατηγορούνται ότι υπεστήριζαν τους Ρώσους και οι Νεότουρκοι ξεκίνησαν να τους περιγράφουν σαν Πέμπτη Φάλαγγα και απειλή για το κράτος. Και υπήρχαν όντως κάποιοι Αρμένιοι εθνικιστές που δρούσαν σαν αντάρτες και συνεργάζονταν με τους Ρώσους.
Η 24η Απριλίου
Η ημερομηνία – κλειδί για την έναρξη της σφαγής είναι η 24ης Απριλίου 1915. Εκατοντάδες Αρμένιοι διανοούμενοι συλλαμβάνονται και αργότερα θανατώνονται σε μία επιχείρηση που τελικά διήρκεσε έως το 1917. Σφαγές Αρμενίων βεβαίως υπήρξαν και το 1894, το 1895, το 1896, το 1909, καθώς και μία νέα έξαρση μεταξύ 1920 και 1923.
Οι Νεότουρκοι ψήφισαν αμέσως δέσμη μέτρων κατά των Αρμενίων. Δίνουν το δικαίωμα στον στρατό και την κυβέρνηση να εκτοπίζει οποιονδήποτε δημιουργούσε αίσθηση απειλής για την ασφάλεια.
Άλλος νόμος επέτρεπε τη δήμευση της εγκαταλελειμμένης περιουσίας των Αρμενίων οι οποίοι διατάχθηκαν να επιστρέψουν τα όπλα τους στις αρχές.»

Το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα και συγκεκριμένα το Κέντρο Ολοκαυτώματος και Γενοκτονίας του, έχει δημοσιοποιήσει στοιχεία βάσει των οποίων το 1914 στην Οθωμανική Αυτοκρατορία υπήρχαν 2.133.190 Αρμένιοι ενώ το 1922 είχαν απομείνει μόλις 387.800.
Δυτικοί διπλωμάτες κατέγραψαν με μεγάλη ακρίβεια τα γεγονότα προκαλώντας κατακραυγή κατά των Τούρκων στη Δύση, αν και η σύμμαχος των Τούρκων, η Γερμανία, παρέμεινε σιωπηλή εκείνα τα χρόνια. Αργότερα όμως ντοκουμέντα αναδύθηκαν από υψηλόβαθμους Γερμανούς διπλωμάτες και στρατιωτικούς αξιωματούχους που εξέφραζαν φρίκη για το τι συνέβαινε.
Υπάρχουν μερικοί ιστορικοί ωστόσο που αν και αναγνωρίζουν το εύρος των θανατώσεων, λένε πως ό,τι συνέβη δεν συνάδει «τεχνικά» με τον όρο «γενοκτονία», κυρίως επειδή νιώθουν ότι δεν αποδεικνύεται το εκ προμελέτης σχέδιο.
Ευτυχώς για τη μνήμη των θυμάτων και για την ιστορική δικαιοσύνη, το 1915 υπήρχαν εφημερίδες: Μόνο οι New York Times που κάλυψαν ευρύτατα το θέμα, δημοσίευσαν 145 άρθρα για μία και μόνη χρονιά (1915) με τίτλους όπως oι Times της εποχής περιγράφουν τις δράσεις κατά των Αρμενίων ως «συστηματικές», εγκεκριμένες από την εξουσία και οργανωμένες από την κυβέρνηση.
Και ευτυχώς επίσης υπήρξε αυτή η μεγάλη μορφή, ο Αμερικανός Πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη, ο αείμνηστος Henry Morgenthau που μίλησε ανοιχτά και κατέκλυσε την Ουάσινγκτον με αναφορές. Στα απομνημονεύματά του αναφέρει: «Όταν οι τουρκικές αρχές έδιναν τις εντολές γι’ αυτές τις απελάσεις , έδιναν ουσιαστικά και ένταλμα εκτέλεσης σε μία ολόκληρη φυλή. Το καταλάβαινα καλά. Και στις συζητήσεις τους μαζί μου (Οι Τούρκοι) δεν έκαναν καμία προσπάθεια να το αποκρύψουν…
Και το 1919 θα γράψει: «Είμαι πεπεισμένος ότι ολόκληρη η ιστορία του ανθρωπίνου γένους δεν περιλαμβάνει τέτοιο φρικιαστικό επεισόδιο σαν αυτό. Οι μεγάλες σφαγές και οι διωγμοί του παρελθόντος δείχνουν σχεδόν ασήμαντες όταν συγκρίνονται με τα πάθη των Αρμενίων το 1915».
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στην πηγή: Hellas Journal
Φωτο: Via Youtube@University of Michigan