Θανάσης Γιοχάλας: Ο «κοντός» ήταν το σκληρό καρύδι…
[Εξομολογήσεις…]
– Η προσδοκία έβαζε φτερά στα πόδια μου…
«Μία από τις πιο ωραίες μνήμες της παιδικής μου ηλικίας ήταν η συχνή μου παρουσία στη δανειστική βιβλιοθήκη της πόλης. Ήταν η πρώτη μου επαφή με τη λογοτεχνία. Όσοι πηγαίναμε εκεί λίγο πολύ γνωριζόμασταν. Ξέραμε τι είχαν δανειστεί και διαβάσει οι άλλοι. Δεν υπήρχε λίστα αναμονής.
Ο μόνος τρόπος να πετύχεις το βιβλίο που σε ενδιέφερε ήταν να φθάσεις πρώτος στη βιβλιοθήκη. Δεν ήταν λίγες οι φορές που έτρεχα στον δρόμο για να προλάβω. Η προσδοκία έβαζε φτερά στα πόδια μου. Όταν, φοιτητής πλέον, επέστρεψα στο νησί μου, ζήτησα να δω το βιβλίο (των χρεώσεων) του δανεισμού των βιβλίων. Ήθελα να δω ποια βιβλία διάβαζα τότε. Η συγκίνηση που με κατέλαβε ήταν μεγάλη. Ήμασταν κινηματογραφόφιλοι. Το χαρτζιλίκι ξοδευόταν στο εισιτήριο του σινεμά, με την προϋπόθεση ότι η ταινία ήταν κατάλληλη. Αυτό ήταν και το μεγάλο μας πρόβλημα.
Στην αίθουσα του ‘‘Παλάς’’ υπήρχαν δύο ελεγκτές, ο ‘‘ψηλός’’ και ο ‘‘κοντός’’. Έτσι τους λέγαμε. Ανάλογα με το ποιος ήταν στην είσοδο βλέπαμε την ταινία. Ο ‘‘κοντός’’ ήταν το σκληρό καρύδι. Δεν του ξέφευγε τίποτα. Δύσκολες στιγμές περνάγαμε μ’ αυτόν, στις ‘‘ακατάλληλες δι’ ανηλίκους’’ ταινίες.
Στιγμές και εικόνες μιας παιδικής ηλικίας που κρατούν ζωντανή τη σχέση μου με τον γενέθλιο τόπο».
Υπογραφή: Θανάσης Γιοχάλας, Συγγραφέας
