Δύσκολη έξοδος, περιπετειώδης επιστροφή

Από τις μεγαλύτερες εξόδους που έχουν καταγραφεί στη χώρα μας ήταν εκείνη του φετινού Πάσχα. Ο καλός καιρός, η δίψα του κόσμου να ξεφύγει από τη μαυρίλα της καθημερινότητας και η πρόκληση του ελληνικού Πάσχα στην επαρχία, που είναι ένα μείγμα ευλάβειας και παράδοσης, εθίμων και αναμνήσεων, ήταν οι αιτίες που οδήγησαν τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου, κατά κύριο λόγο, και των μεγάλων πόλεων, κατά δευτερεύοντα, σε μια μαζική εξόρμηση προς την ελληνική ύπαιθρο, η οποία, περιμένο­ντας τον Μάη και διαβαίνοντας τις τελευταίες μέρες του Απρίλη, έδινε μοναδικές εικόνες, γεμάτες χρώματα κι αρώματα.

Η αποθέωση της αλληλεγγύης, της αγάπης, που εκφράζεται με τη θυσία του Θεανθρώπου για όλο το ανθρώπινο γένος, σε συνδυασμό με την αποθέωση της φύσης, με… γαρνιτούρα συγκίνησης για το Θείο Δράμα, χαρμολύπης για την εις Άδου κάθοδο και απίστευτης χαράς για την Ανάσταση αποτελούν το Πάσχα. «Εορτή εορτών και πανήγυρη πανηγύρεων» το αποκαλεί εύστοχα ο υμνωδός. Αυτήν τη στιγμή, αυτήν τη διαφορετικότητα, αυτήν την έκσταση αναζήτησε ο κόσμος στην επαρχία και ξεκίνησε από τη Μεγάλη Εβδομάδα να εγκαταλείπει το Κλεινόν Άστυ.

Η έξοδος συνεχίστηκε μέχρι και το Μεγάλο Σάββατο, αλλά ο… χαμός έγινε Μεγάλη Πέμπτη και Μεγάλη Παρασκευή. Τότε σημειώθη­κε το αδιαχώρητο παντού. Δεν υπήρχε θέση σε μέσα μαζικής μεταφοράς, δεν υ­πήρχε περιθώριο για ικανοποιητική ταχύτητα στους δρόμους, δεν υπήρχε πουθενά χώρος για να πάει στην ώρα του εκεί που ήθελε ο εξοδούχος. Μεγάλες καθυστερήσεις στους δρόμους, εκνευρισμός στα ΜΜΜ, ουρές χιλιομέτρων στα διόδια και ταλαιπωρία χωρίς όρια. Όλα τα ταξίδια, με οποιοδήποτε μέσο, εξελίχθηκαν σε… περιπέτειες. Όμως, η προσμονή του Πάσχα, η λάμψη της Ανάστασης, η σκέψη για το καλό που θα απολαμβάναμε όλοι μας μετρίασε τις δυσμενείς εντυπώσεις, καταλάγιασε τον εκνευρισμό, η­ρέμησε τα πνεύματα.

Το αντίθετο έγινε στην επιστροφή. Ο κόσμος ήθελε να… μαζευτεί γρήγορα στο σπίτι του, να προετοιμαστεί ψυχολογικά για την επόμενη μέρα στη δουλειά, τη ρουτίνα, την καθημερινότητα και, αφού δεν μπορούσε, φώναζε, έβριζε και τσακωνόταν. Η μεγάλη επιστροφή δεν ήταν περιπέτεια, ήταν… Οδύσσεια. Άνθρωποι κακοδιάθετοι, κακόκεφοι, όταν συνειδητοποίησαν ότι θα κάνουν κάποιες ώρες μέχρι να γυρίσουν σπίτι τους, ξεσπούσαν όπου έβρισκαν, έδειχναν με κάθε τρόπο τη δυσαρέσκειά τους επειδή ήταν ανα­γκασμένοι να γυρίσουν και δεν ήθελαν να πιστέψουν με τίποτα ότι τα ωραία τελείωσαν και τώρα πια… τα κεφάλια μέσα. Αν αναλογιστούμε, δε, πως όσοι ξεκίνησαν να φεύγουν όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα γύρισαν σε δύο μέρες, δηλαδή Δευτέρα και Τρίτη του Πάσχα, εύκολα αντιλαμβανόμαστε τον φόρτο που είχαν οι δρόμοι τις μέρες αυτές.

Έτσι κύλησε και φέτος το Πάσχα από πλευράς κίνησης. Γιατί έχει και η καλοπέραση το τίμημά της. Οι σούβλες, οι χοροί, το αντάμωμα με την άνοιξη δεν είναι δωρεάν. Τα πληρώνουμε, συνήθως, με ταλαιπωρία. Αρκεί να είναι μόνο αυτή η… ζημιά και να μην έχουμε θύματα ή τραυματισμούς σε τροχαία.

Την ταλαιπωρία θα την ξεχάσουμε. Οι ευχάριστες αναμνήσεις είναι τόσες πολλές, που υπερισχύουν. Και στο τέλος θα μείνει ένα υπέροχο Πάσχα σε μια μαγευτική ύπαιθρο. Μέχρι το επόμενο, που ευχόμαστε να είναι καλύτερο.

Και του χρόνου!

ΤΟ ΠΑΡΟΝ