Διορισμοί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ
Και τούτο τη στιγμή που όχι μόνο εφαρμόζει τις ίδιες καταδικασμένες κυβερνητικές πρακτικές διορισμών ημετέρων των παλαιών κομμάτων, αλλά με αναίδεια και ανερυθρίαστα τις ξεπερνάει, κατά πολύ μάλιστα. Αφού οι υπουργοί της κυβέρνησης δεν περιορίζονται σε διορισμούς κομματικών ημετέρων και άλλων μετακλητών, ασπαζόμενοι την αλήστου μνήμης νεοδημοκρατική θεωρία παν νόμιμον, αυτόχρημα και ηθικόν, αλλά διορίζουν ακόμη και συζύγους και συντρόφους (κατ’ ευφημισμόν) υπουργών, βουλευτών και περιφερειαρχών. Αναρωτήθηκα αλλά και αναζήτησα ανάλογα ιστορικά προηγούμενα αθλιοτήτων αυτής της μορφής στην ελληνική πολιτική ζωή. Δεν βρήκα.
Γιατί δεν υπάρχει προηγούμενο υπουργού που να διορίζει τη σύζυγό του γενική γραμματέα υπουργείου (περίπτωση ΑΝΥΕΘΑ), περιφερειάρχη που να διορίζει τον σύντροφό της διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΥΔΑΠ (περίπτωση περιφερειάρχη Αττικής) και βουλευτή που να διορίζει τον σύζυγό της διευθύνοντα σύμβουλο σε δημόσια επιχείρηση.
Αλλά πάντα υπάρχει η πρώτη φορά. Και στον αστερισμό του πρώτη φορά Αριστερά ανθεί και το πρώτη φορά αχαλίνωτος νεποτισμός και η συνοδός κονομισιά. Σε εποχή μάλιστα οικονομικής εξαθλίωσης των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Αυτό είναι το αριστερό ήθος;
Και για να κλείσω με μια σύγκριση: Ρώτησα χθες υποστράτηγο ε.α. να μου πει ποιος είναι ο μισθός του Α/ΓΕΕΘΑ σήμερα. Μου απάντησε πως είναι 2.450 ευρώ τον μήνα. Με αυτό το δεδομένο, διερωτάται κανείς, και πρώτα από όλους τα στελέχη -αξιωματικοί και υπαξιωματικοί- των Ενόπλων Δυνάμεων: Δεν αποτελεί πρόκληση ο ΑΝΥΕΘΑ να εισπράττει ως βουλευτής περί τις 8.000 ευρώ, που μαζί με τις 2.500 ευρώ, τουλάχιστον, της συντρόφου του και γενικής γραμματέως του υπουργείου Μεταφορών ξεπερνούν τις 10.000 ευρώ τον μήνα;
Αν έχει μείνει ίχνος αιδούς, οφείλει η κυβέρνηση να ανακαλέσει αμέσως αυτούς τους επαίσχυντους διορισμούς. Γιατί πέρα από το γεγονός ότι εξοργίζουν την ελληνική κοινωνία, προσβάλλουν βάναυσα τη μνήμη όλων εκείνων που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για μια καλύτερη κοινωνία. Όταν μάλιστα ορισμένοι σπουδαρχίδες επικαλούνται τους αγώνες εκείνους για να θεμελιώσουν δικαίωμα απολαβών από τον δημόσιο κορβανά.