ΤΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ
ΔΙΕΚΡΙΝΑ ΚΑΤΙ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΤΟΠΟ ΕΡΕΙΠΙΩΝ
Τό τί θά πεί πολιτισμός σκάψε τήν γή θά μάθεις εκεί θά βρείς αλλόκοτα καί τότενες θά πάθεις.
-
ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΚΑ ΚΑΙ Η ΠΕΙΝΑ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΥΤΑ ΚΑΙ… ΚΙΝΑ
Αλλάξανε τά χρώματα καί γίνανε μητέρες καί μερικά γδυθήκανε λές κι ήτανε ετέρες.
-
ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ: ΕΝΑΣ ΒΟΥΡΚΟΣ ΕΝΟΧΟΣ: ΕΛΛΗΝΑΣ Ή ΤΟΥΡΚΟΣ
Γκρίζος ξανά ο ουρανός σύννεφα κατεβαίνουν θά βρέξεις πάλι ουρανέ; Στά σπίτια τώρα μπαίνουν
-
ΣΤΡΕΒΛΕ ΚΑΙ ΑΧΑΡΙΣΤΕ ΑΙΩΝΑ, ΤΩΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ… ΚΟΡΟΝΑ
Βαθιά στά εργαστήρια φτιάχτηκε τό «παιδάκι» ώς μία Νέα τράπεζα: ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΑΡΑΔΑΚΙ.
-
ΣΤΗΝ ΚΛΕΙΣΤΗ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΦΥΤΡΩΝΟΥΝ ΑΓΡΙΑ ΧΟΡΤΑ
Τό σπίτι ήτανε κλειστό μά καί παρατημένο μόνο στήν πόρτα τήν κλειστή σκουπίδια φορτωμένο.
-
Ω, ΒΑΛΕΝΤΙΝΟ, ΒΑΛΕΝΤΙΝΟ, ΒΑΛΕΝΤΙΝΟ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙΣ, ΕΙΜΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΕ ΓΔΥΝΩ
Στίς γειτονιές τών Χριστιανών κάθε μέρα γιορτούλα κι οι δίσκοι οι ιπτάμενοι γιομίζουν τήν «σακούλα».
-
ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΙΣΤΙΑ ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΑ
Όταν ζείς στήν κοινωνία κοίταξε νά γνωρίζεις ποιός είναι ο γείτονάς σου νά τόν καλημερίζεις.
-
ΤΑ ΠΑΛΙΑ, ΤΩΡΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ, ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΓΟΥΡΙΑ
Μιά κυρία απ’ τήν Ασία πρίν ελάχιστων ετών γύρισε καί είδε νέα περασμένων γενεών.
-
ΕΝΑ ΖΕΥΓΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΝ ΛΕΓΑΝ ΠΟΠΗ
Έκπαλαι καί από καιρό είχα μία δασκάλα αιμοβόρα καί αυστηρή σκληρή πέτρινη σκάλα.
-
ΧΑΘΗΚΑΜΕ, ΧΑΡΑ ΜΟΥ, ΣΤΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ
Από παιδί επίστευα στήν Γη τού Παραδείσου νά ζώ αγαπημένη μου αιώνια μαζί σου.