ΝΙΚΟΣ ΑΜΜΑΝΙΤΗΣ
«Οι Γερμανοί φεύγουν, να βάλεις σημαία»
Δεν ήταν καλά καλά ακριβώς πέντε η ώρα το πρωί, όταν χτύπησε επίμονα και βάρβαρα η πόρτα, όπως χτύπαγαν τις πόρτες...
-
Αγία Λαύρα
Καθόμασταν στο βραχάκι, αμίλητοι, με τον Πετρίδη και αγναντεύαμε την κίνηση της λεωφόρου Συγγρού. Πάρα κει, στο υψωματάκι...
-
Η μεγάλη απόδραση
Ο Πειραιάς, εκτός από επίνειον της Αθήνας, ήταν μια πόλη με τη δική της εκλεκτή κοινωνία. Σαν όλες τις πόλεις, διέθετε μια πληθώρα...
-
Οι γλυκατζήδες…
Δεν γνωρίζω φυσικά εάν οι Έλληνες, ως φυλή, ήσαν ανέκαθεν γλυκατζήδες ή εάν τους συνεπήρε η μόδα μιας εποχής, που...
-
Οι δεκαετίες…
Πόσο γρήγορα περνά ο καιρός, αλήθεια. Αν κοιτάξουμε προς τα πίσω και δούμε τις δεκαετίες του ‘70 και του ’80, που για εμάς ήταν...
-
Ο τορπιλισμός της «Έλλης»
Έχουν περάσει σχεδόν 80 χρόνια από εκείνη την ημέρα που κοπήκαν οι ανάσες μας, όταν είδαμε το φρικτό πρόσωπο...
-
Η εκδρομή
Ήταν καλοκαίρι και Αύγουστος. Το αυτοκίνητο μου, που με τις βλάβες του με είχε μπαφιάσει, το πούλησα.
-
Τα πέριξ
Στα μακρά χρόνια της σκλαβιάς από τους Τούρκους πολλοί Έλληνες ήσαν εγκατεστημένοι και ακμάζανε σε χώρες του εξωτερικού.
-
ΜΝΗΜΕΣ…
Δεν θυμάμαι εάν ήταν το τέλος της δεκαετίας του ’50 ή οι αρχές της δεκαετίας του ’60.
-
Επιστολήν δεν έλαβες…
Ήταν και τότε καλοκαίρι, όπως και τώρα. Ήταν και τότε Ιούλιος, όπως και τώρα. Οι κάτοικοι αυτού...