Θ. Φωτίου στο “Π”: Η συγκάλυψη, η δικαίωση και η ώρα του λαού

Της
ΘΕΑΝΩΣ ΦΩΤΙΟΥ
Βουλευτού Νέας Αριστεράς Β3 Νότιου Τομέα Αθηνών

Αυτό το άρθρο γράφεται παραμονές του μεγάλου γεγονότος της 28ης Φεβρουαρίου: των συλλαλητηρίων στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο για να αποδοθεί δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών. Για να μη συγκαλυφθεί η αλήθεια, όπως επιχειρείται δύο χρόνια τώρα. Αυτό πιστεύουν ότι συμβαίνει οι συγγενείς των θυμάτων και η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού, και έχουν δίκιο.

Έχουν δίκιο διότι από την πρώτη μέρα ο κ. Μητσοτάκης έσπευσε να αποδώσει το έγκλημα σε «ανθρώπινο λάθος», υποκαθιστώντας τη δικαιοσύνη, άρα τσαλαπατώντας κάθε έννοια διάκρισης των εξουσιών, δηλαδή το ίδιο το Σύνταγμα. Για να ενισχυθεί η ετυμηγορία του, κλάπηκαν από τον κρατικό ΟΣΕ και διέρρευσαν παραποιημένα ηχητικά ντοκουμέντα και στοιχεία που ενοχοποιούσαν τον νεκρό μηχανοδηγό.

Έχουν δίκιο διότι υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι ο τότε υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Χρ. Τριαντόπουλος έσπευσε να διατάξει το μπάζωμα του χώρου, παρότι οι έρευνες δεν είχαν ολοκληρωθεί. Έτσι, χάθηκαν πολύτιμα στοιχεία, που θα μπορούσαν να ρίξουν φως στην υπόθεση. Ενώ ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Φλωρίδης δήλωνε με θράσος ότι όποιοι μιλούν για μπάζωμα «είναι για τα μπάζα».

Έχουν δίκιο διότι ο πρώην υφυπουργός Μεταφορών Μ. Παπαδόπουλος, λίγες εβδομάδες μετά το έγκλημα, έστησε επικοινωνιακό σόου κατά την επίσκεψή του στο σταθμαρχείο Λάρισας, παρουσιάζοντας ψευδώς τον τακτικό έλεγχο ως τηλεδιοίκηση, κάτι που διέψευσαν οι εργαζόμενοι σε ζωντανή μετάδοση.

Έχουν δίκιο διότι, παρά τις προφανείς πολιτικές ευθύνες του Κ. Αχ. Καραμανλή, ο κ. Μητσοτάκης τον επιβράβευσε συμπεριλαμβάνοντάς τον στα ψηφοδέλτια της ΝΔ. Επιπλέον, του επιτρέπει δύο χρόνια τώρα να κρύβεται πίσω από τον νόμο περί ευθύνης υπουργών.

Έχουν δίκιο διότι στη Βουλή συγκροτήθηκε Εξεταστική Επιτροπή-παρωδία, η οποία αφενός αρνήθηκε να εξεταστούν ουσιώδεις μάρτυρες, μεταξύ των οποίων και εμπειρογνώμονες από τους συγγενείς των θυμάτων, αφετέρου φρόντισε επιμελώς να κρύψει τις ευθύνες στελεχών της κυβέρνησης μέσα σε ένα πόρισμα 700 σελίδων που επαναλάμβανε την ετυμηγορία Μητσοτάκη περί «ανθρώπινου λάθους».

Έχουν δίκιο διότι ο κ. Τασούλας, ως πρόεδρος της Βουλής, είχε προσωπική ευθύνη για την Εξεταστική-παρωδία και διότι ο κ. Μητσοτάκης, παρ’ όλα αυτά, τον επιβράβευσε επιλέγοντάς τον για Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Έχουν δίκιο διότι, παρά τις αποκαλύψεις, κυρίως χάρη στις οικογένειες των θυμάτων, ο κ. Μητσοτάκης εξακολουθούσε επί μήνες να απορρίπτει το ενδεχόμενο έκρηξης από άγνωστο εύφλεκτο υλικό, μιλώντας για «θεωρίες συνωμοσίας».

Και ξαφνικά, ενώ το έγκλημα μοιάζει να θάβεται στη λήθη, ο λαός απαντάει στο κάλεσμα των οικογενειών των θυμάτων στις 26 Ιανουαρίου και η οργή του κατακλύζει την Ελλάδα και τον κόσμο. Απαιτεί δικαιοσύνη, αλήθεια, οξυγόνο.

Παρότι αυτή η έγερση τρομάζει κυβέρνηση και ΝΔ, όπως επιβεβαιώνεται σε πολλές δημοσκοπήσεις, μέχρι σήμερα ο κ. Μητσοτάκης αρνείται τα περί συγκάλυψης. Επικρίνει την αντιπολίτευση για εργαλειοποίηση και πολιτική εκμετάλλευση της τραγωδίας. Μιλάει για τοξικότητα και κίνδυνο αποσταθεροποίησης της χώρας. Φοβάται μήπως καταλήξουμε σε «ζούγκλα».

Στην πραγματικότητα, ο κ. Μητσοτάκης φοβάται ότι αυτή η έγερση και η οργή της πλειονότητας των πολιτών κάθε μέρα που περνάει μετατρέπονται σε απαίτηση για δικαιοσύνη και αλήθεια.

Ο κ. Μητσοτάκης φοβάται ότι το τέλος της συγκάλυψης σημαίνει το τέλος του νόμου της «ζούγκλας», δηλαδή του νόμου του ισχυρότερου, που ο ίδιος και η κυβέρνησή του επιχειρούν να επιβάλουν στη χώρα μας:

– Με την καταρράκωση του κράτους δικαίου, που, μεταξύ άλλων, την αποδεικνύουν οι υποκλοπές των πάντων, η ατιμωρησία και η στοχοποίηση επικεφαλής Ανεξάρτητων Αρχών, όπως του κ. Ράμμου της ΑΔΑΕ για τις υποκλοπές και του κ. Ποττάκη του Συνηγόρου του Πολίτη για το ναυάγιο της Πύλου.
– Με τη «ζούγκλα» στις εργασιακές σχέσεις και με τις ασύδοτες αγορές, που ροκανίζουν τα εισοδήματα της πλειονότητας των πολιτών για να θησαυρίζουν ελάχιστοι.
– Με τη «ζούγκλα» των ιδιωτικοποιήσεων, που έφεραν πανάκριβο ρεύμα και έκαναν την κατάσταση στον σιδηρόδρομο ακόμα χειρότερη μετά την τραγωδία – στη χώρα με το αραιότερο σιδηροδρομικό δίκτυο στην Ευρωπαϊκή Ένωση (μόλις 14 μέτρα γραμμών ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο), και αυτό ιδιωτικοποιημένο, απαξιωμένο, λεηλατημένο. Γι’ αυτό η Νέα Αριστερά απαιτεί ενιαίο, δημόσιο σιδηροδρομικό φορέα, με υψηλές δημόσιες επενδύσεις.

Στις 28 Φεβρουαρίου ο λαός ξεσηκώθηκε όχι μόνο για να πενθήσει τους νεκρούς και να ζητήσει δικαιοσύνη και αλήθεια. Όχι μόνο για ασφαλή τρένα αλλά και γιατί δεν πάει άλλο με την επισφάλεια στην εργασία, στη στέγη, στην υγεία και αλλού.

Αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες, που αλλάζει τις μορφές και τις αιχμές της οργής των πολιτών, δεν είναι συγκρίσιμο με τις «πλατείες» του 2011. Εξαπατά με αυτήν τη σύγκριση ο κ. Μητσοτάκης, για μικροκομματικά οφέλη.

Δουλειά της δημοκρατικής αντιπολίτευσης είναι η κατανόηση όσων συμβαίνουν και η αποτύπωσή τους στα συνδικάτα, στους εργαζομένους και στους ανέργους, σε κάθε οικογένεια, στη νεολαία, καθώς και η αντιστοίχισή τους με όσα συμβαίνουν μέσα στη Βουλή.

Δουλειά της Νέας Αριστεράς είναι η δημιουργία, μέσα από ευρύ δημόσιο διάλογο, πολιτικό και κοινωνικό, ενός συγκεκριμένου προγράμματος, το οποίο θα συνενώνει τις δημοκρατικές δυνάμεις και θα δίνει προοπτική στον ελληνικό λαό να αποκτήσει κυβέρνηση που θα εκθεμελιώσει τη «ζούγκλα» που επέβαλε η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Να αποκτήσει κυβέρνηση που θα προστατεύσει τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία στη χώρα μας και θα βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο και την ασφάλεια των πολιτών.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ