Αλ. Μεϊκόπουλος στο “Π”: Στα μετόπισθεν των εξελίξεων η Ελλάδα

Του
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΕΪΚΟΠΟΥΛΟΥ
Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Μαγνησίας,
Τομεάρχη Υποδομών και Μεταφορών, Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής

Έχουμε επισημάνει πολλές φορές ότι, όταν η εξωτερική πολιτική χαράσσεται με το βλέμμα στο εσωτερικό και τα εθνικά θέματα εργαλειοποιούνται προκειμένου να αποσυμπιέζεται επικοινωνιακά η εκάστοτε κυβέρνηση, τα αποτελέσματα δεν μπορεί να είναι καλά για τη χώρα.

Έξι χρόνια διακυβέρνησης ΝΔ, σε μια περίοδο ραγδαίων γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών ανακατατάξεων, ο κ. Μητσοτάκης επιφύλαξε για την Ελλάδα τον ρόλο του «προβλέψιμου», του «δεδομένου» συμμάχου, που δεν έχει προσδιορίσει τον ρόλο του στις εξελίξεις που συντελούνται στη γειτονιά του και δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για την επίλυση ζητημάτων που απειλούν την ειρήνη και τη σταθερότητα.

Μετράμε την ενεργή και αδιαφανή εμπλοκή της χώρας στο Ουκρανικό, σε έναν πόλεμο που δεν ήταν δικός μας, αποδυναμώνοντας ταυτόχρονα την άμυνα των νησιών μας, τον αποκλεισμό μας από τις συζητήσεις για τη Λιβύη και την Ουκρανία, την αποδυνάμωση του ρόλου της Ελλάδας στα Βαλκάνια και τη νέα περίοδο των «ήρεμων νερών» των ελληνοτουρκικών σχέσεων, στην οποία ο πρωθυπουργός δείχνει να επικεντρώνεται μονομερώς.

Ο κ. Μητσοτάκης διαβεβαιώνει για τη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων χωρίς να ενημερώνει επίσημα την Εθνική Αντιπροσωπεία για το τι συζητάει και τι συμφωνεί στις συναντήσεις του με τον Ερντογάν.

Μέσα στο κλίμα αυτό, η Τουρκία συνεχίζει να προκαλεί, να προωθεί την αναθεωρητική της ατζέντα και να ανοίγει τη βεντάλια των διεκδικήσεών της. «Γαλάζια Πατρίδα», γκρίζες ζώνες, το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο είναι θέματα που φροντίζει να διατηρούνται στην πρώτη γραμμή. Μιλάει για «τουρκική» μειονότητα στη Θράκη και για «ομογενείς» στα Δωδεκάνησα. Τα τουρκικά αλιευτικά συνεχίζουν να παραβιάζουν τα ελληνικά χωρικά ύδατα, ολοένα και πιο μαζικά και με μεγαλύτερα σκάφη.

Ναι, είναι γνωστοί οι τουρκικοί λεονταρισμοί, όταν όμως τουρκικές φρεγάτες αμφισβητούν ευθέως τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο –το καλοκαίρι στην Κάσο– και προκαλούν βόρεια της Κρήτης, εύλογα ρωτάμε την κυβέρνηση ποιο είναι τελικά το κόστος των ενεργειών και του τρόπου με τον οποίο επιχειρεί την ελληνοτουρκική προσέγγιση.

Το όφελος της Τουρκίας το βλέπουμε. Από εκεί που ήταν «απομονωμένη», χρησιμοποιεί τις συναντήσεις με την Ελλάδα για να δείξει ότι είναι καλός γείτονας και συνομιλητής, αποκομίζοντας οφέλη. Απέκτησε πρωταγωνιστικό ρόλο στη Λιβύη, γίνεται παίκτης στη Μέση Ανατολή και διεκδικεί για τον εαυτό της ρόλο μεσολαβητή και στο Ουκρανικό. Συζητάει την αγορά Meteor από τη Γαλλία και Eurofighter από τη Γερμανία, ενώ παράλληλα αναπτύσσει την αμυντική της βιομηχανία.

Το όφελος των «ήρεμων νερών» για την Ελλάδα ποιο είναι; Η μειωμένη πτητική δραστηριότητα των αεροσκαφών στον ελληνικό εναέριο χώρο και η αύξηση της επισκεψιμότητας των τούρκων τουριστών στα νησιά; Σε αυτό πρέπει να απαντήσει η κυβέρνηση.

Δεν μεμφόμαστε την κυβέρνηση για τον ελληνοτουρκικό διάλογο. Ο ελληνοτουρκικός διάλογος μπορεί να είναι επωφελής όταν οι κόκκινες γραμμές διατυπώνονται ξεκάθαρα, αταλάντευτα, και γίνεται στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου.

Μεμφόμαστε την κυβέρνηση για την υποχωρητικότητα απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις και για τη μυστική διπλωματία που ασκεί. Για την εγκατάλειψη της πολυδιάστατης και πολυμερούς διπλωματίας που πέτυχε η χώρα την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και για την ατόνηση παραδοσιακών συμμαχιών.

Η εξωτερική πολιτική δεν είναι προσωπική υπόθεση του πρωθυπουργού.

Όσα και ό,τι διαπραγματεύεται αντανακλούν στη χώρα. Γνώμονάς της πρέπει να είναι το εθνικό συμφέρον και όχι το να φιλοτεχνήσει το διεθνές προφίλ του κ. Μητσοτάκη.

Η Ελλάδα έχει μείνει στα μετόπισθεν των εξελίξεων, σε μια περίοδο που διαμορφώνονται νέοι όροι και νέες ισορροπίες, και φαίνεται.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ