Οι δηλώσεις του Τραμπ και η υπεράσπιση του ιερού εδάφους – Γράφει ο ΛΑΖΑΡΟΣ ΚΑΜΠΟΥΡΙΔΗΣ

Του
ΛΑΖΑΡΟΥ ΚΑΜΠΟΥΡΙΔΗ*
Αντιστράτηγου ε.α.

Ο αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, αναφερόμενος στις διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, δήλωσε, με κυνικό τρόπο, πολύ χαρακτηριστικά: «Νομίζω ότι αυτοί (δηλαδή οι Ρώσοι) κρατούν τα χαρτιά στα χέρια λιγάκι, διότι έχουν πάρει πολλά εδάφη». Αυτός στην ουσία αποκάλυψε τη σημασία της κατοχής και της υπεράσπισης εδάφους. Η νίκη είναι με αυτόν που έχει εδαφικό πλεονέκτημα.

Η θέση αυτή του Τραμπ πρέπει να αποτελέσει μάθημα γεωπολιτικής για ακαδημαϊκούς, αλλά κυρίως για τους εκάστοτε κυβερνώντες. Όχι για τους στρατιωτικούς, γιατί το θέμα της κατοχής και της υπεράσπισης του ιερού εθνικού εδάφους αποτελεί τον πυρήνα των στρατιωτικών σπουδών.

Κοιτάξτε την Κύπρο. Η Τουρκία μιλάει εδώ και 50 χρόνια από θέση ισχύος επειδή κατέχει έδαφος. Παράνομα; Ναι, αλλά το κατέχει. Η Τουρκία μιλάει από θέση ισχύος σε Ιράκ και Συρία για τον ίδιο λόγο, επειδή κατέχει έδαφος.

Όλα γίνονται για το έδαφος και το έδαφος κατακτάται ή υπερασπίζεται κυρίως διαθέτοντας στρατιωτική ισχύ. Καμία διπλωματική προσπάθεια δεν έδιωξε εισβολείς – κατακτητές εδάφους. Η στρατιωτική ισχύς είναι η μαγιά, η βάση για ισχυρή διπλωματία.

Είναι κάτι το οποίο σχεδόν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν υιοθέτησαν ως βασική αρχή ανάσχεσης της τουρκικής απειλής τις τελευταίες δεκαετίες. Αντίθετα, βασική μας αρχή ήταν η πεποίθηση ότι η αντιμετώπιση της απειλής εξασφαλίζεται αυτόματα από το γεγονός ότι είμαστε μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Δυστυχώς και μάλιστα παρά τη δραματική εμπειρία των Ιμίων.

Τα νέα απειλητικά δόγματα της Τουρκίας επίσης βασίζονται στην κατάληψη και στην κατοχή εδάφους άλλων χωρών. Ο «Εθνικός Όρκος» της Τουρκίας, ο οποίος υιοθετήθηκε και επίσημα από την τουρκική κυβέρνηση, καθώς αποτελεί μάθημα στα γυμνάσια της χώρας, προβλέπει την κατοχή μέρους του Βόρειου Ιράκ, της Βόρειας Συρίας, της Κύπρου, νησιών του Αιγαίου και της ελληνικής Θράκης.

Με την ίδια ακριβώς θεώρηση ερμηνεύεται η στάση της Τουρκίας και στο θέμα της αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας επί 152 νησιών, μικρονήσων και βραχονησίδων του Αιγαίου. Σημασία έχει το έδαφος.

Με την ίδια λογική ερμηνεύεται και η αλλαγή της πολιτικής της Τουρκίας στο θέμα της αποστρατιωτικοποίησης νησιών του Αιγαίου. Στο παρελθόν υπήρχε η γνωστή τουρκική ρητορική περί παραβίασης των σχετικών συνθηκών και συμφωνιών για το καθεστώς της αποστρατιωτικοποίησης νησιών του Αιγαίου. Από το 2021 βλέπουμε ότι η Τουρκία θέτει θέμα δικαιώματος της ελληνικής κυριαρχίας επί των νησιών στο Αιγαίο, υπό το πρόσχημα ότι παραβιάζεται το καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης. Δηλαδή, η Τουρκία δίνει μια δική της ερμηνεία στις συνθήκες, επικαλούμενη ελληνική παραβατικότητα, προκειμένου να αποστρατιωτικοποιηθούν τα νησιά. Δεν της φτάνει, όμως, μόνο αυτό. Επιθυμεί και να καταλάβει τα νησιά, δηλαδή να καταλάβει έδαφος.

Εδώ, φυσικά, υπεισέρχεται και η σημασία του Στρατού Ξηράς, καθώς αυτός υπερασπίζεται το έδαφος, χωρίς, φυσικά, να αμφισβητείται η σημασία του Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας.

Πολλές φορές, τα εξοπλιστικά προγράμματα των Ενόπλων Δυνάμεων εκτελέσθηκαν όχι με σκοπό την αντιμετώπιση της απειλής, αλλά για εξυπηρέτηση άλλων συμφερόντων, εγχώριων και ξένων. Φυσικά, ευθύνη για αυτό δεν έχει μόνο η πολιτική αλλά και η στρατιωτική ηγεσία.

Θα πρέπει να γίνει ένας σοβαρός σχεδιασμός για τα εξοπλιστικά προγράμματα του Στρατού Ξηράς, αρχίζοντας από την ποιότητα του προσωπικού μας, με βάση την πραγματική, ορατή, τουρκική απειλή.

Επικοινωνιακές φωτοβολίδες, πειραματισμοί, βαρύγδουπες δηλώσεις, ψηφοθηρικές επιδιώξεις και σχεδιασμοί του ποδαριού θα πρέπει να μπουν στην άκρη. Οι εποχές που περιμέναμε την υποστήριξη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ αποτελούν παρελθόν. Οι εμπειρίες των πολέμων στην Ουκρανία και στη Συρία πρέπει να μας γίνουν μάθημα. Αυτές μας έδειξαν, με τον πλέον φανερό και κυνικό τρόπο, ότι δεν υφίσταται Διεθνές Δίκαιο, δικαιώνοντας για άλλη μία φορά τον Θουκυδίδη. Ακόμα και οι «σύμμαχοι» θα ταχθούν με τον ισχυρό παραβάτη – εισβολέα, επειδή έτσι εξυπηρετούνται τα συμφέροντά τους.

Η υπεράσπιση της πατρίδας και του ιερού εθνικού εδάφους χωρίς ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις είναι όνειρο απατηλό…

* Ο Αντιστράτηγος ε.α. Λάζαρος Καμπουρίδης είναι Απόφοιτος της Σχολής Εθνικής Άμυνας, Κάτοχος MBA από το Nottingham Trend University, Πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του ΔΠΘ και υποψήφιος Διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου, ενώ διετέλεσε Μέλος της Ελληνικής Διπλωματικής Αντιπροσωπείας στην Κωνσταντινούπολη την περίοδο 1995 – 1999 και Ακόλουθος Άμυνας στην Ελληνική Πρεσβεία στην Άγκυρα, με παράλληλη διαπίστευση στο Μπακού, την περίοδο 2013 – 2017. Είναι συνεργάτης του αμερικανικού ινστιτούτου αναλύσεων «Defense & Foreign Affairs». Αποστρατεύθηκε τον Μάρτιο του 2022.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ