Κ. Νοτοπούλου στο “Π”: Ανοιχτή πληγή για την Ελλάδα τα εργατικά δυστυχήματα

Της
ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΝΟΤΟΠΟΥΛΟΥ
Βουλευτού ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Α’ Θεσσαλονίκης

Το δικαίωμα των εργαζομένων σε ένα εργασιακό περιβάλλον με ασφάλεια είναι ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Δυστυχώς, όμως, στην Ελλάδα αποτελεί ζητούμενο ακόμη και σήμερα.

Την ώρα που το αίτημα για ασφάλεια παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο, λόγω του εγκλήματος των Τεμπών, της αύξησης της ενδοσχολικής βίας, της οπαδικής βίας, των γυναικοκτονιών, κορυφώνεται η αγωνία εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων στη χώρα μας, καθώς αντιμετωπίζουν δραματική επιδείνωση των όρων ασφάλειας στην εργασία τους.

Η ασφάλεια και η υγιεινή στον χώρο εργασίας αποτελεί βασικό όρο που πρέπει να τηρείται σε όλους ανεξαιρέτως τους χώρους εργασίας και αποτελεί διαχρονική, διαρκή διεκδίκηση του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος.

Τα στοιχεία για τα αυξανόμενα εργατικά δυστυχήματα είναι χαρακτηριστικά και φανερώνουν πως το εργατικό δυναμικό στην Ελλάδα απασχολείται συχνά σε επισφαλείς και επικίνδυνες συνθήκες, απόρροια της επίθεσης που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση στον κόσμο της εργασίας και στα εργασιακά δικαιώματα.

Από το 2009 (τελευταία χρονιά που καταγράφηκε τριψήφιος αριθμός θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων) έως και το 2020, τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα διατηρούνταν σε διψήφιους αριθμούς, κάτω από 100. Αυτό έδινε τη δυνατότητα να τεθεί ο στόχος της περαιτέρω μείωσης έως του μηδενισμού των θανατηφόρων ατυχημάτων, κάτι που αποτελεί και ζητούμενο.

Από το 2021 και έπειτα, ωστόσο, καταγράφεται ραγδαία αύξηση των ατυχημάτων, που δυστυχώς διατηρείται μέχρι σήμερα, καθώς το 2021 και το 2022 καταγράφηκαν 100 και 104 θάνατοι αντίστοιχα. Το 2023 υπήρξε μια έκρηξη, καθώς οι θάνατοι σχεδόν διπλασιάστηκαν, φτάνοντας τους 182, ενώ το 2024 150 συμπολίτες μας έχασαν τη ζωή τους στον χώρο εργασίας τους.

Το 2025 έκανε μαύρο ποδαρικό, με τον Ιανουάριο να σημειώνονται 15 θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα, δηλαδή, είχαμε έναν νεκρό κάθε δύο ημέρες στους χώρους εργασίας! Οι αριθμοί αποτυπώνουν την τραγική πραγματικότητα, καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για απώλεια ανθρώπινων ζωών, συμπολιτών μας, που ξεκίνησαν για την εργασία τους και δεν επέστρεψαν ποτέ.

Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της ΕΕ που δεν αναφέρει στην Eurostat καμία επαγγελματική ασθένεια, όταν οι θάνατοι από επαγγελματικές νόσους και εξαιτίας της έκθεσης σε επιβλαβείς παράγοντες υπολογίζονται σε περίπου 2.500 ετησίως.

Πρόκειται για εξόχως ανησυχητικά, θλιβερά νέα, που θα πρέπει να μας ενεργοποιήσουν όλους. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η ανασφάλεια, το άγχος για το εργασιακό μέλλον αποτελεί ιδιαίτερη πηγή κινδύνου πρόκλησης εργατικού ατυχήματος. Και δεν μπορούμε να μη συσχετίσουμε την εκρηκτική αύξηση των εργατικών ατυχημάτων με την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Με μια σειρά από ρυθμίσεις, εντατικοποιεί την εργασία, ελαστικοποιεί τις εργασιακές σχέσεις, έχει απελευθερώσει τις απολύσεις και έχει αποδιοργανώσει και υποβαθμίσει πλήρως την Επιθεώρηση Εργασίας.

Η υποβάθμιση και η υποστελέχωση της Επιθεώρησης Εργασίας, και συνολικά των ελεγκτικών μηχανισμών, η πλήρης υποτίμηση των θεμάτων υγείας και ασφάλειας από το υπουργείο Εργασίας, τα εξαντλητικά ωράρια, η ανασφάλιστη και μαύρη εργασία και η γενικευμένη ασυδοσία στους εργασιακούς χώρους οδηγούν στην απώλεια ανθρώπινων ζωών αλλά και στην πρόκληση ατυχημάτων με σοβαρούς τραυματισμούς.

Εάν θέλουμε να ανασχεθεί αυτή η μακάβρια πραγματικότητα και να καταστεί εφικτός και ρεαλιστικός ο στόχος του μηδενισμού των εργατικών ατυχημάτων, θα πρέπει να υπάρξει ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης.

Η ανασύσταση, η αναβάθμιση και η στελέχωση της Επιθεώρησης Εργασίας, η επαναφορά και ενίσχυση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, η επαναφορά του βάσιμου λόγου απόλυσης, η κατάργηση των αντεργατικών νόμων της ΝΔ, η υπεράσπιση του οκταώρου και η θέσπιση του 35ωρου / εβδομάδα αποτελούν τη μίνιμουμ βάση εκκίνησης, ώστε να έχει αντίκρισμα η ευχή «Να γυρίζουμε όλοι σώοι, αρτιμελείς και ζωντανοί από τις εργασίες μας».

ΤΟ ΠΑΡΟΝ