Τη Θράκη και τα μάτια μας

Παρακολουθούμε εδώ και χρόνια τις εξελίξεις στην Κομοτηνή, με την απροκάλυπτη ανάμειξη των πρακτόρων του τουρκικού προξενείου σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής, και αναρωτιόμαστε τι είδους ασυλία απολαμβάνουν και κινούνται τόσο άνετα, ξεπερνώντας ακόμα και τους νόμους.

Κατ’ επανάληψη, η καλή συνάδελφος στη στήλη «Θρακιώτικα» έχει αναφέρει περιστατικά και γεγονότα που δείχνουν ότι η Τουρκία εδώ και χρόνια δουλεύει με σύστημα το μουσουλμανικό στοιχείο της περιοχής και το εκμεταλλεύεται σύμφωνα με τα συμφέροντά της.

Χρησιμοποιεί τη μουσουλμανική μειονότητα ως προγεφύρωμα για να ελέγξει την Ανατολική Θράκη και με κάθε τρόπο υποδαυλίζει εθνικιστικά ένστικτα και αλυτρωτικά απωθημένα για να τη διατηρεί σε εγρήγορση και ετοιμότητα. Όλες οι δράσεις, οι πρωτοβουλίες, οι διαμαρτυρίες σε αυτό κατατείνουν: Να εμφανίσουν τη μειονότητα διωκόμενη, προκειμένου να της εξασφαλίσουν περισσότερα δικαιώματα.

Στο μεταξύ, η Άγκυρα φροντίζει για την πληθυσμιακή ισχυροποίηση της μειονότητας, με μπόνους και βοηθήματα για κάθε μουσουλμανόπαιδο που γεννιέται, με διασφαλισμένες σπουδές σε τουρκικά σχολεία, όπου γαλουχούνται στις δοξασίες και τις επεκτατικές βλέψεις των γειτόνων μας κ.λπ.

Παράλληλα, μέσω των αυτοδιοικητικών παραγόντων που εκλέγει, αφού οι μουσουλμάνοι αποτελούν πλειοψηφία σε ορισμένες περιοχές, δημιουργεί και γεωπολιτικά τετελεσμένα.
Απέναντι σε όλο αυτόν τον σχεδιασμό, σε όλη αυτήν την τακτική διαδικασία που εφαρμόζει με θρησκευτική ευλάβεια η Άγκυρα, ποια είναι η δική μας αντίδραση; Ποια είναι η απάντηση του επίσημου ελληνικού κράτους; Τι μέτρα αποτροπής υπάρχουν; Πολύ φοβόμαστε πως δεν υπάρχει τίποτα. Ούτε σχεδιασμός, ούτε μέτρα, ούτε πλάνα. Περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει για να αντιδράσουμε. Αν προλάβουμε και αν το πάρουμε χαμπάρι. Και με το δεδομένο πως δεν θα είναι πολύ αργά.

Ακόμα και την πριμοδότηση του τρίτου παιδιού των ελληνικών οικογενειών, για να μη χαθεί το ελληνικό στοιχείο από την περιοχή, ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος την είχε καθιερώσει και όχι το κράτος.
Ο κατάλογος των παραλείψεων του ελληνικού κράτους για την αντιμετώπιση των τουρκικών μεθοδεύσεων είναι μακρύς.

Αλλά δεν είναι ώρα για κριτική και για υποδείξεις. Γιατί δεν ξέρουμε αν έχουμε ώρα, αν υπάρχει χρόνος. Εκείνο που υπάρχει σε αφθονία είναι ο κίνδυνος και η επιτακτική ανάγκη να γυρίσουμε σελίδα και να αντιμετωπίσουμε με πολλή σοβαρότητα, σύνεση και εξυπνάδα την κατάσταση που δημιουργείται.

Και να ετοιμάσουμε μέτρα για την εξουδετέρωση των επιλογών της Τουρκίας, η οποία έχει στρώσει το χαλί και καιροφυλακτεί για να βρει την ευκαιρία να υλοποιήσει τα σχέδιά της.

Αυτό επείγει να καταφέρουμε πάση θυσία. Να της χαλάσουμε αυτά τα σχέδια. Να καταλάβει ότι στη Θράκη αλλά και σε καμία περιοχή μας, παραμεθόρια ή μη, δεν θα βρει έδαφος και ευκαιρία επεκτατισμού.
Και να νιώσει βαθιά μέσα της ότι με αυτά τα πράγματα δεν παίζουμε. Όπως δεν παίξαμε ποτέ

ΤΟ ΠΑΡΟΝ