“Κόκκινα” δάνεια: Πανηγυρισμοί χωρίς αντίκρισμα

“Κόκκινα” δάνεια: Πανηγυρισμοί χωρίς αντίκρισμα

Άρχισαν πάλι τα… πανηγύρια οι κυβερνητικοί παράγο ντες και τα ελεγχόμενα Μέσα, επειδή τα «κόκκινα» δάνεια μειώθηκαν κατά 25 δισ. ευρώ στο τέλος του περασμένου χρόνου.

Και έλεγαν πόσο καλός είναι ο εξωδικαστικός συμβιβασμός που έχει… σώσει χιλιάδες σπίτια, πόσο ω ραία τα έχει καταφέρει η κυβέρνηση που βοήθησε τους δανειολήπτες και δεν έχασαν τα σπίτια τους κ.λπ.

Αν όλα αυτά ήταν αληθινά, θα ζούσαμε σε μια ιδανική χώρα, που δεν θα είχε κανένας προβλήματα. Αλλά, δυστυχώς, τέτοια χώρα δεν υπάρχει, ούτε θα υπάρξει όσο υπάρχουν τράπεζες. Και, αν υπάρχει, σίγουρα δεν είναι η Ελλάδα. Και αντί οι αρμόδιοι να αυτοθαυμάζονται για τις δήθεν επιτυχίες τους, ας βγουν να πουν–με στοιχεία, όμως, όχι στον… αέρα– πόσοι άνθρωποι έχασαν τα σπίτια τους από τα ξένα «κοράκια» σε πλειστηριασμούς, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν παράνομοι, πόσα από τα σπίτια αυτά αποτελούσαν πρώτες κατοικίες και για τι ύψος χρέους χάθηκαν αυτές οι περιουσίες.

Γιατί τα περισσότερα είναι διαμερίσματα των 70 τετραγωνικών, που βγήκαν στο σφυρί για υπόλοιπο χρέους που δεν έφτανε ούτε τα 100 χιλιάρικα, και αυτό είχε δημιουργηθεί από τα πανωτόκια. Επιπλέον, να μας πουν πόσοι άνθρωποι αυτοκτόνησαν για να μη δουν την περιουσία τους, το μοναδικό κεραμίδι που είχαν για να στεγάσουν την οικογένειά τους, σε ξένα χέρια ή μάλλον στα νύχια των εισαγόμενων «αρπακτικών».

Στο τέλος του περασμένου χρόνου, στις 29 Δεκεμβρίου, ένας 57χρονος στη Μαγούλα έβαλε φωτιά στο σπίτι του και κάηκε μαζί με αυτό γιατί το είχε χάσει στον πλειστηριασμό. Πόσοι άλλοι τέτοιοι υπάρχουν;

Αν, ύστερα από όλα αυτά, οι κυβερνώντες μπορούν να πανηγυρίζουν, μπράβο τους.

Αν αισθάνονται δικαιωμένοι ή, ακόμα χειρότερα, καμαρώνουν που πεθαίνουν άνθρωποι εξαιτίας των επιλογών τους, και πάλι μπράβο τους. Το ότι δεν καταμετρώνται τα πτώματα που προκαλούν οι επιλογές τους δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Υπάρχουν, και ζητούν δικαίωση, την οποία φυσικά δεν θα βρουν ποτέ. Ούτε όταν σταματήσουν τα πανηγύρια. Αφού για τα πανηγύρια είμαστε…


ΤΟ ΠΑΡΟΝ


Σχολιάστε εδώ