Η ανύπαρκτη Ευρώπη μπροστά στον Τραμπ προκαλεί τον οίκτο

Του
ΒΑΣΙΛΗ ΤΑΛΑΜΑΓΚΑ

Όλοι οι αναλυτές στον κόσμο συμφωνούν ότι ο Ντόναλντ Τραμπ μετά την εκλογή του και για τα επόμενα δύο χρόνια μέχρι τις αμερικανικές εκλογές κινείται ανεξέλεγκτος και παντοδύναμος.

Πέρα από τα όσα έχει ήδη υπογραμμίσει και μετατρέψει και σε προεδρικά διατάγματα, δεν πέρασε απαρατήρητος ο τρόπος με τον οποίο ο αμερικανός Πρόεδρος επέλεξε να τοποθετηθεί εκ νέου για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η φράση του αμερικανού Προέδρου «αγαπώ την Ευρώπη αλλά όχι και την Ευρωπαϊκή Ένωση» έδωσε το στίγμα της πολιτικής του. Ο Τραμπ επιμένει πως οι διμερείς σχέσεις οικοδομούνται μέσα από το εμπορικό ισοζύγιο και η μεγάλη απόκλιση σε αυτόν ακριβώς τον οικονομικό δείκτη τον ενοχλεί σε υπερθετικό βαθμό.

Ο Τραμπ επιμένει επίσης ότι τα αυτοκίνητα και τα αγροτικά προϊόντα δημιουργούν το έλλειμμα στις ΗΠΑ και δεν έχει την παραμικρή διάθεση να το αφήσει ως έχει.

Παρά τα λεγόμενα του αμερικανού Προέδρου, καθώς και άλλα προσβλητικά, όπως η μη πρόσκληση της συμμάχου Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ορκωμοσία, δείχνουν το κλίμα. Μέχρι σήμερα, κανένας από τους «θεσμούς» στις Βρυξέλλες δεν έχει βγει να εκφράσει τη δυσαρέσκεια της Ένωσης. Ο γειτονικός στις Ηνωμένες Πολιτείες Καναδάς, παρά τους πολιτικούς κλυδωνισμούς, έχει ξεκαθαρίσει επίσημα, τόσο διά στόματος του απερχόμενου πρωθυπουργού όσο και τις αντιπολίτευσης, πως οι απειλές δασμών δεν θα περάσουν. Στον Νότο, οι Μεξικανοί, διά της Προέδρου της χώρας, ξεκαθάρισαν πως με μονομερείς ενέργειες, όπως η μετονομασία του Κόλπου του Μεξικού, δεν γίνεται εξωτερική πολιτική.

Χειρότερο, πάντως, από την ανυπαρξία της Ευρώπης είναι το γεγονός πως, αντί αντίδρασης, υπάρχουν φωνές που ζητούν την παράδοση άνευ όρων της Ευρώπης στις ΗΠΑ.

Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά τις σημαντικές εσωτερικές διαφορές, παραμένει ένα όργανο που δεν έχει ομοιογένεια και, το σημαντικότερο, δείχνει σήμερα να μην έχει και το σθένος να αντιπαρατεθεί. Είναι ακριβώς αυτή η ανυπαρξία που επιδεικνύει και που δίνει τη δυνατότητα στον Τραμπ να παίζει μπάλα μόνος του. Σε κάθε περίπτωση, η μη παρεμβατική Ευρώπη πλήττει την υπόστασή της και οδηγεί σε μια άγνωστη διαδρομή, με ακόμα πιο άγνωστο τέλος.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ