Ν. Γρηγοράκου στο “Π”: Ο πρωθυπουργός της «ατομικής ευθύνης» δεν μπορεί πλέον να αποφεύγει την ευθύνη
Της
ΝΑΓΙΑΣ ΓΡΗΓΟΡΑΚΟΥ
Βουλευτού ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ Λακωνίας
Στην υπόθεση των Τεμπών είναι ξεκάθαρο πως η κυβέρνηση προτίμησε να επενδύσει στη λήθη παρά στην αλήθεια, αγνοώντας αυτό που εύστοχα σημειώνει ο γερμανός φιλόσοφος Μάρτιν Χάιντεγκερ: «Οι Έλληνες βίωσαν τη λησμονιά ως μοίρα της κάλυψης». Το «λάθος», ή αλλιώς αυτήν τη βολική παραμονή στην κάλυψη, ήρθαν με εκκωφαντικό τρόπο να επισημάνουν στην κυβέρνηση οι πολίτες στις «πλατείες των Τεμπών».
Εκεί έγινε ξεκάθαρο όχι μόνο ότι η πληγή των Τεμπών είναι ακόμη ανοιχτή, αλλά κυρίως πως η υπομονή των πολιτών, που μόλις τρεις μήνες μετά την τραγωδία έδωσαν 41% στην κυβέρνηση, ελπίζοντας να τα φέρει «όλα στο φως», έχει πλέον εξαντληθεί. Το εκλογικό αποτέλεσμα λανθασμένα (;) και κυρίως αλαζονικά ερμηνεύτηκε από τους κυβερνώντες ως «επιβράβευση για τη διαχείριση της τραγωδίας» ή ακόμη –για τους πιο αισιόδοξους– για το «κλείσιμο της υπόθεσης».
Κάπως έτσι, οι πολίτες βρέθηκαν να παρακολουθούν εμβρόντητοι κορυφαία κυβερνητικά στελέχη να χλευάζουν τους γονείς που είχαν χάσει τα παιδιά τους στη μοιραία σύγκρουση, να κατηγορούν για συνωμοσιολογίες όποιον τολμούσε να υποστηρίξει πως «το μπάζωμα δεν έγινε απλώς για να πατήσουν οι γερανοί» ή «πως κάτι άλλο κουβαλούσε η εμπορική αμαξοστοιχία», να επιμένουν στη θεωρία πως ο μόνος υπεύθυνος ήταν ο εγκληματικά ανεύθυνος σταθμάρχης ή πως για το δυστύχημα τελικά φταίει η κακή κατάσταση των σιδηροδρόμων από την εποχή του Χαρίλαου Τρικούπη. Επιπλέον, έγιναν μάρτυρες μιας Εξεταστικής Επιτροπής-φιάσκο, με τα στελέχη της πλειοψηφίας να δίνουν σόου αμετροέπειας και τελικά να κλείνουν άρον άρον τις εργασίες της Επιτροπής.
Ο πρωθυπουργός, αντιλαμβανόμενος το φορτίο της οργής των πολιτών αλλά και τη νέα πολιτική που διαμορφώνεται με τις «πλατείες των Τεμπών», έσπευσε να «σκύψει (επιτέλους) το κεφάλι» στους γονείς των θυμάτων, σε μια συνέντευξη με την οποία τα πήρε όλα πίσω. Και ενώ αρχικά φάνηκε πως το κυβερνητικό αφήγημα αλλάζει, πως επιτέλους έγινε κατανοητό πως κανέναν δεν είχαν καταφέρει να κοροϊδέψουν διαχέοντας τις ευθύνες ή καβαλώντας αυτάρεσκα το άρμα του 41%, ένα νέο σενάριο έκανε την εμφάνισή του. Κορυφαία κυβερνητικά στελέχη έχουν αρχίσει να μιλούν «για προσπάθεια αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης από κάποιους σκοτεινούς κύκλους».
Πολλοί θα πουν πως δεν είναι παρά μια λογική προσπάθεια συσπείρωσης του κυβερνητικού στρατοπέδου. Η επιλογή, όμως, αυτού του σεναρίου έχει και μία ακόμη ερμηνεία. Γιατί εδώ φαίνεται να επιχειρείται ένας εκ νέου αποκλεισμός της κοινωνίας, με τη μετατροπή της τραγωδίας των Τεμπών σε υπόθεση που αφορά τις αυξομειώσεις των δημοσκοπικών ποσοστών των κομμάτων. Πρόκειται για ένα σενάριο που αγνοεί καθολικά όσους δεν πίστεψαν τα περί ανθρώπινου λάθους. Αγνοεί το 77,5% που, σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα της MRB, στο ερώτημα αν η Δικαιοσύνη κάνει ό,τι μπορεί για να πέσει άπλετο φως στην υπόθεση των Τεμπών απαντά «μάλλον όχι / σίγουρα όχι». Αγνοεί το 81,1% που στην ίδια έρευνα εκτιμά πως η κυβέρνηση δεν κάνει ό,τι μπορεί για να πέσει άπλετο φως στην υπόθεση. Με άλλα λόγια, αγνοεί την κοινωνία και επενδύει στη μικροπολιτική σκοπιμότητα.
Δυστυχώς για τους κυβερνώντες, όμως, η κοινωνία δεν φαίνεται διατεθειμένη να σωπάσει. Οι πολίτες πλέον δεν απαιτούν μόνο Δικαιοσύνη για τις ζωές που χάθηκαν αλλά και μια συνολική αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο ασκείται η εξουσία. Το δυστύχημα έφερε στο φως τις αδυναμίες της κρατικής μηχανής, την ανεπάρκεια των θεσμών και την τάση των κυβερνήσεων να μεταθέτουν τις ευθύνες αντί να τις αναλαμβάνουν.
Ο πρωθυπουργός της «ατομικής ευθύνης» δεν μπορεί πλέον να αποφεύγει την ευθύνη. Δεν μπορεί απλώς να «διαχειριστεί» το ζήτημα επικοινωνιακά ή να συνεχίσει να «λανθάνει». Και αυτό γιατί οι πολίτες έχουν κάνει σαφές πως η αξία της ανθρώπινης ζωής ξεπερνά τις πολιτικές σκοπιμότητες και είναι έτοιμοι να κατέβουν στον δρόμο όσες φορές χρειαστεί για να κερδίσουν όχι μόνο μια δίκη αλλά και ένα μέλλον με λιγότερο φόβο και περισσότερη ασφάλεια, ένα μέλλον με διαφάνεια και λογοδοσία.
Για την κυβέρνηση είναι η ώρα να περάσει με θάρρος από τη λήθη στην αλήθεια. Αν δεν το κάνει, επιμένοντας με τερτίπια να την αποφεύγει, μπορεί αυτό που θα έρθει μετά να μην έχει επιστροφή. Όχι για την κυβέρνηση αλλά για τη Δημοκρατία.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ