Μ. Κοντοτόλη στο “Π”: Ο ελληνικός αθλητισμός εκτός κυβερνητικής ατζέντας
Της
ΜΑΡΙΝΑΣ ΚΟΝΤΟΤΟΛΗ
Βουλευτού ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ Τρικάλων,
Κοσμήτορος της Βουλής των Ελλήνων,
Τομεάρχη Πολιτισμού και Αθλητισμού
Ο ελληνικός αθλητισμός βρίσκεται σε κρίση. Οι αθλητικές εγκαταστάσεις καταρρέουν, ο σχολικός αθλητισμός υποβαθμίζεται, οι αθλητικοί φορείς υποχρηματοδοτούνται και η βία στους αθλητικούς χώρους διογκώνεται. Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Είναι το αποτέλεσμα μιας κυβερνητικής πολιτικής αδιαφορίας και απαξίωσης, που αντιμετωπίζει τον αθλητισμό όχι ως κοινωνικό αγαθό αλλά ως χώρο εξυπηρέτησης συμφερόντων.
Η συζήτηση στη Βουλή για το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού έδωσε την ευκαιρία να αναδειχθούν οι μεγάλες παθογένειες του ελληνικού αθλητισμού. Παρά τις θετικές διατάξεις, το νομοσχέδιο δεν λύνει τα προβλήματα. Αντίθετα, αναδεικνύει τη συνεχιζόμενη αδιαφορία της κυβέρνησης για τις πραγματικές ανάγκες του αθλητισμού.
Η κατάσταση των αθλητικών υποδομών είναι χαρακτηριστική αυτής της αδιαφορίας. Το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας πλημμύρισε ξανά, για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες. Και αυτό δεν είναι ένα τυχαίο περιστατικό αλλά σύμπτωμα της συνολικής εγκατάλειψης. Το ίδιο ισχύει και για δεκάδες άλλες αθλητικές εγκαταστάσεις σε όλη τη χώρα, που παραμένουν χωρίς συντήρηση, χωρίς επαρκή χρηματοδότηση, χωρίς μέριμνα για το μέλλον τους. Στον Νομό Τρικάλων η εικόνα είναι αντίστοιχη, με το γήπεδο της Φαρκαδόνας να ανήκει διοικητικά στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, γεγονός που εμποδίζει τις τοπικές αρχές από το να προχωρήσουν σε απαραίτητες παρεμβάσεις, ενώ στην Καλαμπάκα οι αθλητικές εγκαταστάσεις βρίσκονται σε κακή κατάσταση και απαιτούν άμεσες εργασίες αποκατάστασης. Αυτή η εγκατάλειψη δεν είναι τυχαία. Αντανακλά μια γενικότερη πολιτική επιλογή, που θεωρεί ότι ο αθλητισμός είναι κάτι δευτερεύον και όχι θεμέλιο της κοινωνικής συνοχής και ανάπτυξης.
Ο σχολικός αθλητισμός είναι η βάση του αθλητικού οικοδομήματος. Από αυτόν ξεκινά η διαμόρφωση των αυριανών αθλητών, των πολιτών που θα αγαπήσουν τη φυσική δραστηριότητα και θα έχουν υγιή σχέση με τον αθλητισμό. Στην Ελλάδα, όμως, ο σχολικός αθλητισμός διαλύεται. Οι ώρες Φυσικής Αγωγής μειώνονται αντί να αυξάνονται, οι σχολικές αυλές δεν διαθέτουν επαρκείς αθλητικές υποδομές και τα προγράμματα άθλησης για τα παιδιά είναι ανεπαρκή και αποσπασματικά. Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες με τις λιγότερες ώρες Φυσικής Αγωγής στην Ευρώπη. Αντί να ενισχύεται ο ρόλος του αθλητισμού στο σχολείο, υποβαθμίζεται συνεχώς. Αυτό δεν είναι απλώς ένα εκπαιδευτικό ζήτημα. Είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα. Λιγότερα παιδιά στον αθλητισμό σημαίνει καθιστική ζωή, απομόνωση και προβλήματα υγείας για περισσότερα παιδιά. Ο αποκλεισμός από τον σχολικό αθλητισμό σημαίνει ότι μόνο τα παιδιά που μπορούν να πληρώσουν για αθλητικές δραστηριότητες εκτός σχολείου έχουν ευκαιρίες. Και όταν ο αθλητισμός παύει να είναι δικαίωμα και μετατρέπεται σε προνόμιο, η κοινωνία διχάζεται ακόμα περισσότερο.
Η χρηματοδότηση του αθλητισμού ακολουθεί την ίδια λογική των ανισοτήτων. Το άρθρο 12 του νομοσχεδίου προβλέπει ότι οι αθλητικοί φορείς δεν θα λαμβάνουν επιχορηγήσεις αν έχουν οφειλές στα αθλητικά κέντρα. Αυτό φαίνεται δίκαιο, αλλά αμέσως μετά το νομοσχέδιο ανοίγει παραθυράκια. Αν το ποσό είναι κάτω από 10.000 ευρώ, δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν αφορά μισθοδοσία, μπορεί να παρακαμφθεί. Αν πρόκειται για συγκεκριμένους φορείς, μπορεί να υπάρξει εξαίρεση. Δηλαδή, οι κανόνες ισχύουν επιλεκτικά. Η χρηματοδότηση του αθλητισμού πρέπει να είναι διάφανη και δίκαιη για όλους. Όχι με εξαιρέσεις που εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα.
Η βία στους αθλητικούς χώρους δεν αντιμετωπίζεται με ημίμετρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ κατέθεσε και πέρασε από τη Βουλή την πρόταση για την καθιέρωση της 1ης Φεβρουαρίου ως Ημέρας του Φιλάθλου. Αυτή η πρωτοβουλία έστειλε ένα σαφές μήνυμα: Ο αθλητισμός ανήκει στους φιλάθλους, όχι στη βία. Η βία στα γήπεδα, όμως, δεν θα εξαλειφθεί μόνο με συμβολικές κινήσεις. Χρειάζονται αυστηρότεροι έλεγχοι στις λέσχες φιλάθλων, πρέπει να αποσυνδεθεί ο οργανωμένος οπαδισμός από το οργανωμένο έγκλημα και να γίνει προτεραιότητα ο σχολικός αθλητισμός και ο λαϊκός αθλητισμός, ώστε οι νέοι να βρίσκουν διεξόδους στον αθλητισμό και όχι στη βία. Η κυβέρνηση δεν έχει στρατηγική. Και όσο συνεχίζει να αγνοεί το πρόβλημα, η βία θα εντείνεται.
Ο αθλητισμός δεν είναι πολυτέλεια ούτε επικοινωνιακό εργαλείο. Είναι θεμελιώδες κοινωνικό δικαίωμα. Η κυβέρνηση της ΝΔ, όμως, αποδεικνύει ξανά ότι τον υποτιμά. Υποβαθμίζει τις αθλητικές υποδομές, απαξιώνει τον σχολικό αθλητισμό, υπονομεύει τη διαφάνεια στη χρηματοδότηση και αφήνει τη βία στα γήπεδα να διογκώνεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ δεσμεύεται για έναν αθλητισμό ανοιχτό σε όλους. Έναν αθλητισμό με ισότιμη πρόσβαση, αξιοπρεπείς συνθήκες και πραγματική ανάπτυξη. Η κοινωνία απαιτεί αλλαγή. Και αυτή η αλλαγή θα έρθει μόνο με μια προοδευτική διακυβέρνηση που θα βάζει τις ανάγκες των πολλών πάνω από τα συμφέροντα των λίγων.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ