Προκόπης Παυλόπουλος: Έρχεται το νέο «Γενικό Διοικητικό Δίκαιο»
Στα μέσα Φεβρουαρίου αναμένεται να κυκλοφορήσει το νέο «Γενικό Διοικητικό Δίκαιο» που συνέγραψε ο τέως ΠτΔ και Ακαδημαϊκός κ. Προκόπης Παυλόπουλος, με την συμβολή των συναδέλφων του στη Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ Νικολάου Σημαντήρα και Θεόδωρου Φορτσάκη.
Πρόκειται για σύγγραμμα 500 σελίδων που απευθύνεται τόσο στους φοιτητές της Νομικής όσο και στους νομικούς μελετητές καθώς και σε δικαστές και δικηγόρους και κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Σάκκουλα (Αθήνα-Θεσσαλονίκη.)
Το εύρος του «Γενικού Διοικητικού Δικαίου» του Προκόπη Παυλόπουλου και των συναδέλφων του προκύπτει από τα περιεχόμενά του. Ειδικότερα, και σύμφωνα με τον πρόλογο, το σύγγραμμα αυτό αποτελούν μια Εισαγωγή και πέντε Κεφάλαια. Όπως αναφέρεται στον πρόλογο:
« Α. Στην Εισαγωγή οριοθετείται η έννοια του ουσιαστικού Διοικητικού Δικαίου ως κλάδου του Δημόσιου Δικαίου και ακολουθεί μια σύντομη αναφορά στην ιστορία της εξέλιξής του στην Ελληνική Νομική Επιστήμη, μ’ έμφαση στην υπενθύμιση ορισμένων extra muros, νομολογιακών κατά βάση, επιρροών που προσανατόλισαν, ουσιωδώς την εξέλιξη αυτή, όπως είναι ιδίως τα νομολογιακά δεδομένα του Γαλλικού Conseil d’ État.
Β. Το Πρώτο Κεφάλαιο συνοψίζει τα δεδομένα αναφορικά από την μια πλευρά με την δομή και την ιεραρχία της Έννομης Τάξης και, από την άλλη πλευρά και συνακόλουθα, με τις πηγές του Διοικητικού Δικαίου.
Γ. Το Δεύτερο Κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην έννοια και στην διαδικασία παραγωγής της Διοικητικής Πράξης, από την έναρξη της ισχύος της έως και την με κάθε τρόπο λήξη της επέλευσης των έννομων αποτελεσμάτων της.
Δ. Το Τρίτο Κεφάλαιο εμπεριέχει τους κανόνες σύναψης και εκτέλεσης της Δημόσιας Σύμβασης, με την διπλή ανάδειξη αφενός της σταδιακής απομείωσης της πάλαι ποτέ οιονεί «απόλυτης» διάκρισης μεταξύ «διοικητικής σύμβασης» και «σύμβασης του ιδιωτικού δικαίου» και, αφετέρου, της in concreto «όσμωσης» των κανόνων του Ελληνικού Δικαίου με τους αντίστοιχους κανόνες του Ευρωπαϊκού Δικαίου.
Ε. Το Τέταρτο Κεφάλαιο επικεντρώνεται στους κανόνες που διέπουν την Αστική Ευθύνη του Δημοσίου, από την συνταγματική της κατοχύρωση έως τις προϋποθέσεις της ενεργοποίησής της κατά περίπτωση, με τις απαραίτητες προσθήκες σε ό,τι αφορά τ’ ανάλογα δεδομένα του Ευρωπαϊκού Δικαίου.
ΣΤ. Το Πέμπτο Κεφάλαιο «εμβαθύνει» στην εκτενή διερεύνηση της Διοικητικής Οργάνωσης, η οποία έτσι επεκτείνεται και στην ευρύτερη διερεύνηση της οργάνωσης του Κράτους και το Σύνταγμα και κατά την εκτελεστική του νομοθεσία.
Ζ. Τέλος, το Έκτο Κεφάλαιο «προσεγγίζει» την Δημόσια Υπηρεσία ως κανονιστική «μονάδα μέτρησης» προεχόντως Διοικητικού Δικαίου, υπό το πρίσμα της αντίληψης σύμφωνα με την οποία αυτή η «πρωταρχική» λειτουργία της -κατ’ εξοχήν με βάση την νομολογία του Γαλλικού Conseil d’ État- αποκτά εκ νέου στην εποχή μας ένα αξιοσημείωτο ερευνητικό ενδιαφέρον εντός του πεδίου της οργάνωσης και της δράσης της lato sensu Δημόσιας Διοίκησης.»