Όποιος φωνάζει διώκεται…

Πριν από τρεις μήνες, μία δασκάλα είχε δηλώσει δημόσια πως ένα παιδί του 7ου Δημοτικού Σχολείου Αχαρνών, που είχε πρόβλημα υγείας και χρειαζόταν σχολική νοσηλεύτρια, είχε έναν μήνα να πάει σχολείο γιατί δεν υπήρχε σχολική νοσηλεύτρια.

Είχε τονίσει, μάλιστα, πως το παιδί, επειδή απουσίαζε έναν μήνα από τα μαθήματα, είχε μείνει τόσο πίσω που θα ήταν δύσκολο να παρακολουθήσει την υπόλοιπη τάξη. Τώρα, μετά από 100 μέρες περίπου, η αρμόδια διεύθυνση άσκησε πειθαρχική δίωξη στη δασκάλα για μια σωρεία τυπικών παραβάσεων, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η θέση της αλλά και η επαγγελματική της εξέλιξη.

Ο σύλλογος των εκπαιδευτικών της περιοχής κατήγγειλε το γεγονός και σημείωσε ότι η δίωξη αποσκοπεί στη φίμωση κάθε καταγγελτικής φωνής και κάθε απόπειρας των δασκάλων να αναδείξουν τα κακώς κείμενα. Εδώ, δηλαδή, έχουμε το εξής απίθανο: Μία δασκάλα καταγγέλλει ότι ένας μαθητής θέλει υποστήριξη για να πάει στο σχολείο του, αλλά δεν την έχει, παρόλο που τη δικαιούται, βάσει του νόμου, και κινδυνεύει να χάσει τη χρονιά του επειδή το κράτος δεν λειτουργεί σωστά.

Το κράτος, λοιπόν, αντί να διορθώσει το λάθος του, άρχισε να κυνηγάει τη δασκάλα. Αυτή, όμως, φταίει που ένα παιδάκι θα χάσει έναν χρόνο; Αυτή φταίει που ένας μαθητής… καταδικάστηκε να πάει στην… εξορία για να μάθει γράμματα, γιατί το κράτος, αντί να φέρει σχολική νοσηλεύτρια στο σχολείο του, τον έστειλε σε άλλο σχολείο, που είναι αρκετά πιο μακριά;

Έτσι ασκούν εκπαιδευτική πολιτική οι κρατούντες, έτσι φιλοδοξούν να μάθουν γράμματα στα παιδιά μας, αυτό το παράδειγμα δίνουν στη νέα γενιά;

Επειδή αυτήν την τακτική δεν την κατανοεί ο πολύς κόσμος και όσοι την μαθαίνουν αγανακτούν, καλό θα είναι ο υπουργός Παιδείας να παρέμβει και να επαναφέρει τη νομιμότητα και τη σχολική τάξη.

Και, φυσικά, να ασκήσει δίωξη στον διευθυντή που είχε ασκήσει δίωξη στη δασκάλα. Για να μάθει ότι σε ένα κράτος δικαίου, αν χρειαστεί, και οι διώκοντες διώκονται, όταν δεν εφαρμόζουν τον νόμο.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ