Γ. Γεραπετρίτης: Δεν μπορεί να υπάρξει αυτονομία της Ευρώπης χωρίς ενεργειακή αυτονομία
«Κινούμαστε προς τη γεωπολιτική Ευρώπη, προς τη στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης. Και νομίζω ότι δεν μπορεί να υπάρξει αυτονομία στην Ευρώπη χωρίς ενεργειακή ασφάλεια». Αυτό ήταν το μήνυμα του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη μετά τη συνάντηση του στη Ρίγα με την υπουργό Εξωτερικών της Λετονίας, Μπαίμπα Μπράζ, αναφορικά με την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης.
«Είναι πραγματικά ζωτικής σημασίας να αναπτύξουμε μεθόδους ενεργειακής διαφοροποίησης. Και η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία τρία χρόνια έχουμε αναπτύξει πολλά νέα εργαλεία. Είναι σημαντικό η Ευρώπη να δρα ενωμένη προκειμένου να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που αφορούν την ενεργειακή ασφάλεια. Διότι δεν μπορεί να υπάρξει στρατηγικά αυτόνομη Ευρώπη χωρίς ενεργειακή ασφάλεια. Και αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο προσπαθούμε να αναπτύξουμε την ενεργειακή μας διαφοροποίηση, αλλά και την πράσινη ενέργεια σε όλη την Ευρώπη.» τόνισε.
Ο Γιώργος Γεραπετρίτης, μετά το πέρας της συνάντησής του με την Υπουργό Εξωτερικών της Λετονίας, Baiba Braže, σημείωσε «πως υπάρχει μεγάλη γεωγραφική απόσταση μεταξύ των χωρών μας. Παρόλα αυτά, νομίζω πως έχουμε κοινά, όσον αφορά στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε. Έχουμε κοινές προκλήσεις ασφαλείας, υβριδικές απειλές, μετανάστευση, κλιματική κρίση. Υπάρχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ μας.»
Ο Έλληνας υπουργός μετά από ερώτηση σχετικά τη συμμετοχή της Ελλάδας στο Συμβούλιο Ασφαλείας είπε:
« Η αλήθεια είναι πως η διεθνής αρχιτεκτονική ασφαλείας οικοδομήθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στη βάση της αρνησικυρίας. Και αυτή η αρνησικυρία παρέχεται στις ισχυρές χώρες. Νομίζω πως είναι καιρός να επανεξετάσουμε τη διαδικασία λήψης αποφάσεων στα Ηνωμένα Έθνη, όπως και τη σύνθεση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Νομίζω πως έχει αποδειχθεί τα τελευταία τρία χρόνια πως μείζονες αποφάσεις, ουσιώδεις αποφάσεις, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, δεν μπορούν να ληφθούν εξαιτίας των δικαιωμάτων αρνησικυρίας. Επομένως, νομίζω πως είναι καιρός να επανεξετάσουμε τη διεθνή αρχιτεκτονική ασφαλείας. Και πιστεύω πως θα είναι μεγάλη ευκαιρία για εμάς τα επόμενα δύο έτη και κατά την Προεδρία μας, τον Μάιο 2025, να ξεκινήσουμε να εργαζόμαστε για έναν πιο αποτελεσματικό, αλλά και έναν βασισμένο σε κανόνες κόσμο, μέσω ενός νέου συστήματος στο Συμβούλιο Ασφαλείας και τα Ηνωμένα Έθνη.»
Γ. Γεραπετρίτης στην ετήσια συνάντηση των πρέσβεων της Λετονίας: Χρειαζόμαστε μια νέα και αποτελεσματική διεθνή αρχιτεκτονική που να εγγυάται θεμελιώδη δικαιώματα
«Αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι μία νέα και αποτελεσματική διεθνή αρχιτεκτονική που θα μπορούσε να εγγυηθεί θεμελιώδη δικαιώματα. Φαίνεται πως στερούμαστε αποτελεσματικότητας» τόνισε ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης μιλώντας στην Ετήσια Συνάντηση των Πρέσβεων της Λετονίας στη Ρίγα.
«Διότι η αλήθεια είναι πως διεξάγονται δύο μείζονες πόλεμοι σε πολύ κρίσιμες περιοχές. Και τώρα έχουμε σχεδόν 55 συγκρούσεις στον κόσμο, σχεδόν το ένα τέταρτο των κρατών βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε κατάσταση σύγκρουσης.
Ωστόσο, δεν έχουμε πραγματικά αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα. Και δεν έχουμε αντιμετωπίσει τα βαθύτερα αίτιά τους, τα οποία παράγουν και αναπαράγουν αυτά τα είδη συγκρούσεων, είτε πρόκειται για διεθνείς ή εθνικές συγκρούσεις, είτε πρόκειται για τον λιμό και την κλιματική κρίση. Νομίζω οι προκλήσεις παραμένουν.» σημείωσε και συμπλήρωσε:
«Το συμπέρασμα είναι πλέον πως σε αμφότερες τις περιπτώσεις βλέπουμε πως ακόμα και απλές αποφάσεις, αποφάσεις που είναι θεμελιωμένες στο διεθνές δίκαιο ή αποφάσεις για τις οποίες στην ουσία δεν υφίστανται αντεπιχειρήματα, όπως η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και η εκεχειρία στο Σουδάν ή η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας σε άλλα μέρη του κόσμου, όπως η Μέση Ανατολή, ή η απόφαση για την Ουκρανία, δεν μπορούν να ληφθούν.
Γ. Γεραπετρίτης: Δεν μπορούμε να καταλήξουμε σε απόφαση, επειδή δεν μπορεί να υπάρξει ομοφωνία
Δεν μπορούμε να καταλήξουμε σε απόφαση, επειδή δεν μπορεί να υπάρξει ομοφωνία. Ο προφανής λόγος είναι ότι τα εμπλεκόμενα μέρη έχουν δικαίωμα αρνησικυρίας, το οποίο στην ουσία σημαίνει πως δεν υπάρχει τρόπος να ληφθεί απόφαση με ομοφωνία. Σε αυτές τις περιπτώσεις, εντός της ΕΕ, είμαστε πολύ εφευρετικοί στο να παρακάμπτουμε την αρνησικυρία, όπως με διαλείμματα για καφέ και άλλες παρόμοιες καταστάσεις. Αλλά αυτό δεν μπορεί προφανώς να συνιστά απάντηση σε θεσμικό επίπεδο. Άρα πρέπει να επανεξετάσουμε την διαδικασία λήψης αποφάσεων στους διεθνείς οργανισμούς. Και κάποιες φορές και τη σύνθεση. Παράδειγμα είναι το Συμβούλιο Ασφαλείας, το οποίο δεν αντιπροσωπεύει επ’ ουδενί την ισορροπία ισχύος σήμερα.»
Στη συνέχεια ο κ. Γεραπετρίτης ανέφερε:
«Το δεύτερο ζήτημα, που αφορά επίσης τη διπλωματία, έχει να κάνει με το πού δίνουμε έμφαση στη διεθνή σκηνή. Η αλήθεια είναι πως πέρα από τους βασικούς διεθνείς οργανισμούς, όπως τα Ηνωμένα Έθνη, την Ευρωπαϊκή Ένωση ή το Συμβούλιο της Ευρώπης, η διεθνής αρχιτεκτονική έχει βασιστεί στην ιδέα της περιφερειακής συνεργασίας.
Βαλτικές χώρες, Βαλκάνια, Λατινική Αμερική. Νομίζω ότι αυτό έχει οδηγήσει σε ενός είδους «κατακερματισμό» της διεθνούς συνεργασίας. Νομίζω ότι είναι ζωτικής σημασίας να αλλάξουμε τα πρότυπα συνεργασίας μεταξύ των κρατών, προκειμένου να φέρουμε κοντά χώρες που δεν βρίσκονται σε γεωγραφική εγγύτητα, αλλά που, όμως, ομονοούν. Εξήγησα, επίσης, στην Υπουργό Εξωτερικών της Λετονίας ότι, σε ορισμένες περιπτώσεις, εμείς, στο Νότο της Ευρώπης, δεν φαίνεται να κατανοούμε την πολιτική στάση των σκανδιναβικών ή των βαλτικών κρατών και τις προτεραιότητες της εξωτερικής τους πολιτικής, και το αντίστροφο. Αν και οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε είναι απολύτως κοινές. Όταν συζητούσαμε με την Υπουργό, δεν υπήρχε κανένα σημείο διαφοράς. Γιατί; Επειδή έχουμε ακριβώς τις ίδιες ανησυχίες. Είμαστε επιφυλακτικοί για τα ίδια πράγματα. Βρισκόμαστε στα εξωτερικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υποφέρουμε από τις υβριδικές απειλές σχεδόν στο ίδιο επίπεδο. Και υποφέρουμε όταν πρόκειται για περιπτώσεις παράνομης, παράτυπης μετανάστευσης, αναθεωρητισμού ή επιθετικότητας. Αντιμετωπίζουμε ακριβώς τα ίδια προβλήματα, αλλά δεν έχουμε έναν μόνιμο δίαυλο επικοινωνίας. Έτσι, αυτό που θεωρώ πραγματικά σημαντικό είναι να αναπτύξουμε μία διαπεριφερειακή συνεργασία.
Και γι’ αυτό πιστεύω ότι πρέπει να συναντιόμαστε, ώστε να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον, προς όφελος της ηπείρου μας και του κόσμου. Νομίζω ότι πρέπει να αναπτύξουμε μια πολύ πιο ανοιχτή και διαπεριφερειακή αντίδραση σε ό,τι συμβαίνει. Και πάνω απ’ όλα πρέπει να αναπτύξουμε μια αμοιβαία επίγνωση και κατανόηση για τα πολιτικά φαινόμενα. Νομίζω, λοιπόν, ότι αντιμετωπίζουμε τεράστιες αλλαγές στο παγκόσμιο περιβάλλον. Και σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε αυτές τις τεκτονικές αλλαγές παγκοσμίως.
Η αλήθεια είναι ότι η συμβατική εξωτερική πολιτική βασιζόταν στην ιδέα της πρόβλεψης. Προσπαθούσαμε να προβλέψουμε τι πρόκειται να συμβεί, κάτι που σήμερα είναι απολύτως αδύνατο. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε τίποτα, ούτε καν για το εγγύς μέλλον. Τώρα πρέπει να επεξεργαζόμαστε, κυρίως, υποθετικά σενάρια. Γιατί η αλήθεια είναι ότι η δουλειά μας είναι πάνω απ’ όλα να έχουμε γρήγορες και αποτελεσματικές λύσεις σε όλα τα πιθανά προβλήματα που μπορεί να ανακύψουν. Και ένας καλός διπλωμάτης είναι ένας πολύ καλά προετοιμασμένος διπλωμάτης.
Και συγχαρητήρια για την υπομονή σας. Έχετε επιλέξει πολύ δύσκολο επάγγελμα. Από την άλλη πλευρά, νομίζω ότι είναι ίσως η πιο δύσκολη χρονική στιγμή, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, για να είναι κάποιος Υπουργός Εξωτερικών. Και ειδικά εάν πρόκειται για Υπουργό Εξωτερικών ενός μη μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας, που είμαστε εμείς φέτος και του χρόνου, και που φιλοδοξείτε να γίνετε εσείς του χρόνου.
Οπότε, ας ευχηθούμε για το καλύτερο και σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.»
Mε πληροφορίες και φωτό (αρχείου) από το Υπουργείο Εξωτερικών
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Γ. Μανιάτης: «Η ΕΕ θα προτιμήσει την Ελλάδα ή την Τουρκία ως προμηθευτή ενέργειας;»