Θ. Ξανθόπουλος: Τιμούμε τη μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος, της αδιανόητης ναζιστικής θηριωδίας, δίνοντας συνεχείς μάχες κατά του εφιάλτη του φασισμού που επανεμφανίζεται
“Σήμερα, στο Κοινοβούλιο τιμούμε τα θύματα, αναδεικνύουμε τις αιτίες που προκάλεσαν αυτήν την αδιανόητη τραγωδία και περιφρουρούμε και ενισχύουμε τη μνήμη, ώστε το ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ να είναι η καθημερινή πραγματικότητα”, τόνισε ο βουλευτής Δράμας και Τομεάρχης Εσωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Θεόφιλος Ξανθόπουλος, μιλώντας ως εκπρόσωπος του κόμματος στην Βουλή, για την ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος των Εβραίων.
“Την 27/1/45 ο Κόκκινος Στρατός καταλαμβάνει το Άουσβιτς και αποκαλύπτεται μια ασύλληπτη τραγωδία. 7.000 σκελετωμένα άτομα, που θυμίζουν ανθρώπινες υπάρξεις είναι οι ζωντανοί μάρτυρες της κτηνωδίας, που συντελέστηκε εκεί και όχι μόνον εκεί. Τα πογκρόμ κατά των Εβραίων, που επαναλαμβάνονταν σε διάφορες περιοχές και χώρες κατά τους προηγούμενους αιώνες, αποτέλεσαν την «καύσιμη ύλη» για τη θεσμοθέτηση της «επικράτειας του αδιανόητου». Το Ολοκαύτωμα, ΣΟΑ στα Εβραϊκά, ήταν η επισημοποίηση από πλευράς Εθνικοσοσιαλιστών, του διάχυτου αντισημιτισμού και των διώξεων που υφίσταντο ανά τους αιώνες οι Εβραίοι. Βέβαια, οι Ναζί επεξέτειναν τις διώξεις σε κάθε όχι μόνον αντιφρονούντα π.χ. αριστερό, κομμουνιστή, δημοκράτη, αντιφασίστα αλλά και εναντίον οποιουδήποτε ξέφευγε από τις νόρμες της Άριας Φυλής (τσιγγάνους, ομοφυλόφιλους κ.λ.π.). Και άθελά τους απέδειξαν ότι όταν καταστρατηγούνται οι βασικές αξίες του ανθρωπισμού, οι βασικές παράμετροι του Κράτους Δικαίου, οι απαράγραπτες ιδιότητες του ανθρώπινου Όντος, κανείς μας δεν εξαιρείται”, συμπλήρωσε.
Ο κ. Ξανθόπουλος έκανε μάλιστα ιδιαίτερη μνεία στους Εβραίους της Δράμας: “Η πόλη μου τον Μάρτιο του 43 σε μια μέρα έχασε την ακμάζουσα Εβραϊκή Κοινότητα της Πόλης. Οι Βουλγαρικές Αρχές κατοχής συγκέντρωσαν τους Εβραίους συμπολίτες μας σε Καπνομάγαζο, το οποίο υπάρχει ακόμη, τους οδήγησαν στον Σιδηροδρομικό Σταθμό κι από κει κυρίως στην Τρεμπλίνκα, απ’ όπου ελάχιστοι επέστρεψαν. Μάλιστα προ έτους απεβίωσε ο τελευταίος Εβραίος της Δράμας, ο οποίος γλύτωσε ακριβώς γιατί ως παιδί κάποιοι τον έκρυψαν, και αυτή μου η ομιλία ας θεωρηθεί κι ένα κερί στη μνήμη του”, είπε.
“Σήμερα, δεν πρέπει να θεωρούμε ότι οι εφιάλτες του Β.Π. Πολέμου έχουν τελειώσει οριστικά εφόσον δεν εξέλιπαν οι προϋποθέσεις που μπορεί να οδηγήσουν στην επανεμφάνισή τους. Αναφέρομαι στην ανεξέλεγκτη διεύρυνση των ανισοτήτων, στην υποχώρηση του Κοινωνικού Κράτους, στην υπονόμευση του Κράτους Δικαίου, παράγοντες τους οποίους εκμεταλλεύονται και αξιοποιούν προς όφελός τους τα ναζιστικά και φασιστικά μορφώματα στην Ευρώπη. Άρα, όλοι μας οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά, δραστικά, μαχητικά τον κίνδυνο που επανεμφανίζεται. Κίνδυνος που αφ’ ενός μεν στοχεύει στην Λήθη, έτσι ώστε το Ολοκαύτωμα να εξαφανισθεί απ’ τη δημόσια σφαίρα και αφ’ ετέρου στον αναθεωρητισμό, που στοχεύει στην σχετικοποίηση, την «ομαλοποίηση» και τελικά στην αγνόηση αυτής της ασύλληπτης τραγωδίας”, επεσήμανε και πρόσθεσε:
“Το Ολοκαύτωμα αποτελεί πληγή χαίνουσα αλλά και πηγή διαρκούς αναστοχασμού. Διότι δείχνει ότι πρέπει να δίνουμε συνεχώς μάχες εναντίον του Φασισμού. Και μου κάνει εντύπωση πως όσοι Λαοί έχουν υποστεί τα δεινά της φασιστικής κατοχής εύκολα και με ελαφρά συνείδηση μπορούν να συμπεριφερθούν ανάλογα προς άλλους λαούς, με τους οποίους έχουν διαφορές. Για να δικαιωθεί ο Α. Γκράμσι που έλεγε ότι «η Ιστορία διδάσκει αλλά δεν έχει μαθητές», κατέληξε.
Εδώ το link της ομιλίας: https://www.youtube.com/watch?v=hxAcwial9L4
Ακολουθεί η όλη η ομιλία.
Την 27/1/45 ο Κόκκινος Στρατός καταλαμβάνει το Άουσβιτς και αποκαλύπτεται μια ασύλληπτη τραγωδία. 7.000 σκελετωμένα άτομα, που θυμίζουν ανθρώπινες υπάρξεις είναι οι ζωντανοί μάρτυρες της κτηνωδίας, που συντελέστηκε εκεί και όχι μόνον εκεί!! Το 2004 καθιερώθηκε η 27/1 ως ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος των Εβραίων. Σήμερα, στο Κοινοβούλιο τιμάμε τα θύματα, αναδεικνύουμε τις αιτίες που προκάλεσαν αυτήν την αδιανόητη τραγωδία και περιφρουρούμε και ενισχύουμε τη μνήμη, ώστε το ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ να είναι η καθημερινή πραγματικότητα.
Θα πρέπει να είμαστε καθαροί διότι τα διάφορα «Νταχάου» δεν ξεφύτρωσαν αιφνίδια κατά την περίοδο του Ναζισμού. Τα πογκρόμ κατά των Εβραίων, που επαναλαμβάνοντας σε διάφορες περιοχές και χώρες κατά τους προηγούμενους αιώνες, αποτέλεσαν την «καύσιμη ύλη» για τη θεσμοθέτηση της «επικράτειας του αδιανόητου». Το Ολοκαύτωμα, ΣΟΑ στα Εβραϊκά, ήταν η επισημοποίηση από πλευράς Εθνικοσοσιαλιστών, του διάχυτου αντισημιτισμού και των διώξεων που υφίσταντο ανά τους αιώνες οι Εβραίοι. Βέβαια, οι Ναζί επεξέτειναν τις διώξεις σε κάθε όχι μόνον αντιφρονούντα π.χ. αριστερό, κομμουνιστή, δημοκράτη, αντιφασίστα αλλά και εναντίον οποιουδήποτε ξέφευγε από τις νόρμες τις Άριας Φυλής (τσιγγάνους, ομοφυλόφιλους κ.λ.π.). Και άθελά τους απέδειξαν ότι όταν καταστρατηγούνται οι βασικές αξίες του ανθρωπισμού, οι βασικές παράμετροι του Κράτους Δικαίου, οι απαράγραπτες ιδιότητες του ανθρώπινου Όντος, κανείς μας δεν εξαιρείται.
Σήμερα, δεν πρέπει να θεωρούμε ότι οι εφιάλτες του Β. Π. Πολέμου έχουν τελειώσει οριστικά εφόσον δεν εξέλιπαν οι προϋποθέσεις που μπορεί να οδηγήσουν στην επανεμφάνισή τους. Αναφέρομαι στην ανεξέλεγκτη διεύρυνση των ανισοτήτων, στην υποχώρηση του Κοινωνικού Κράτους, στην υπονόμευση του Κράτους Δικαίου, παράγοντες τους οποίους εκμεταλλεύονται και αξιοποιούν προς όφελός τους τα ναζιστικά και φασιστικά μορφώματα στην Ευρώπη. Άρα, όλοι μας οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά, δραστικά, μαχητικά τον κίνδυνο που επανεμφανίζεται. Κίνδυνος που αφ’ ενός μεν στοχεύει στην Λήθη, έτσι ώστε το Ολοκαύτωμα να εξαφανισθεί απ’ τη δημόσια σφαίρα και αφ’ ετέρου στον αναθεωρητισμό, που στοχεύει στην σχετικοποίηση, την «ομαλοποίηση» και τελικά στην αγνόηση αυτής της ασύλληπτης τραγωδίας.
Νομίζω ότι οφείλω ιδιαίτερη μνεία και στη μικρή αριθμητικά αλλά καθοριστική για την παναθρώπινη συνείδηση ομάδα των ανθρώπων που με κίνδυνο της ζωής τους διαφύλαξαν, έκρυψαν, περιέθαλψαν Εβραίους, οι οποίοι τελικά χάρις στην αλληλεγγύη αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι ονομάσθηκαν Δίκαιοι των Εθνών, σώθηκαν και αποτέλεσαν κι αυτοί με τη σειρά τους ζωντανή μαρτυρία για το Ολοκαύτωμα. Και αποτέλεσαν και αποτελούν παράδειγμα αυταπάρνησης, αυτοθυσίας και μέτρο του ανθρώπινου μεγαλείου. Γιατί μάς έδειξαν με το προσωπικό τους παράδειγμα ότι πάντα η ευθύνη μάς ακολουθεί και ό,τι γίνεται στον κόσμο έχει σχέση και με τη δική μας στάση.
Σήμερα σάς μιλώ ως εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. αλλά και ως βουλευτής Δράμας. Η πόλη μου τον Μάρτιο του 43 σε μια μέρα έχασε την ακμάζουσα Εβραϊκή Κοινότητα της Πόλης. Οι Βουλγαρικές Αρχές κατοχής συγκέντρωσαν τους Εβραίους συμπολίτες μας σε Καπνομάγαζο, το οποίο υπάρχει ακόμη, τους οδήγησαν στον Σιδηροδρομικό Σταθμό κι από κει κυρίως στην Τρεμπλίνκα, απ’ όπου ελάχιστοι επέστεψαν. Μάλιστα προ έτους απεβίωσε ο τελευταίος Εβραίος της Δράμας, ο οποίος γλύτωσε ακριβώς γιατί ως παιδί κάποιοι τον έκρυψαν, και αυτή μου η ομιλία ας θεωρηθεί κι ένα κερί στη μνήμη του.
Το Ολοκαύτωμα αποτελεί πληγή χαίνουσα αλλά και πηγή διαρκούς αναστοχασμού. Διότι δείχνει ότι πρέπει να δίνουμε συνεχώς μάχες εναντίον του Φασισμού. Και μού κάνει εντύπωση πως όσοι Λαοί έχουν υποστεί τα δεινά της φασιστικής κατοχής εύκολα και με ελαφρά συνείδηση μπορούν να συμπεριφερθούν ανάλογα προς άλλους λαούς, με τους οποίους έχουν διαφορές. Για να δικαιωθεί ο Α. Γκράμσι που έλεγε ότι «η Ιστορία διδάσκει αλλά δεν έχει μαθητές».