Κ. Κατσαφάδος στο “Π”: Με πράξεις απαντά στον λαϊκισμό η κυβέρνηση

Του
ΚΩΣΤΑ ΚΑΤΣΑΦΑΔΟΥ
Βουλευτή ΝΔ Α’ Πειραιώς και Νήσων,
Αναπληρωτή Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου

Είναι αλήθεια ότι η χώρα μας έχει πληρώσει ακριβά τον λαϊκισμό και τη συνταγή του, που βασίζεται στο ότι «λέω στον καθένα ό,τι θέλει να ακούσει όταν είμαι στην αντιπολίτευση, αλλά κάνω το αντίθετο όταν γίνομαι κυβέρνηση». Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, από την πρώτη στιγμή, ήταν απέναντι σε αυτή τη μαγική συνταγή, που οδηγεί με απόλυτη βεβαιότητα στην αποτυχία και στην καταστροφή.

Εξάλλου, είναι κάτι που το έχουμε ζήσει και το έχουμε πληρώσει. Επιλογή του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης της ΝΔ είναι να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της κοινωνίας με υπευθυνότητα και με συγκεκριμένες προτάσεις, που δεν ρισκάρουν την πορεία της χώρας και της οικονομίας. Έτσι κινηθήκαμε στο θέμα της αύξησης των εισοδημάτων των πολιτών, έτσι προχωρήσαμε στη μείωση των φόρων. Αυτή η πολιτική μας θα συνεχιστεί και το 2025. Αύξηση εισοδημάτων και μείωση των φορολογικών συντελεστών, εάν συνεχίσουμε έχοντας τα οικονομικά αποτελέσματα της προηγούμενης χρονιάς.

Ας έρθουμε τώρα σε δύο συγκεκριμένα ζητήματα που απασχολούν ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, το ένα από τα οποία είναι και από τα μεγαλύτερα προβλήματα του δυτικού κόσμου. Αυτήν τη στιγμή, 63.500 συμπολίτες μας έχουν κάνει αίτηση για το πρόγραμμα «Σπίτι μου 2», από τους οποίους 20.000 θα βρουν το σπίτι τους, θα αποκτήσουν το δικό τους σπίτι και θα πληρώνουν πολύ λιγότερα από ό,τι για ένα ενοίκιο. Είναι το μοναδικό πρόγραμμα αυτό; Όχι. Κατ’ αρχάς, είναι το δεύτερο πρόγραμμα, με 10.000 νέους ανθρώπους να έχουν ήδη ωφεληθεί από το πρώτο. Μάλιστα, τώρα διευρύνουμε και τα κριτήρια. Παράλληλα, 250.000 συμπολίτες μας επιδοτούνται, και ενδεχομένως να ξεπερνάνε και τις 300.000, με βάση εισοδηματικά κριτήρια, όταν μισθώνουν κύρια κατοικία. Υπάρχει ακόμη το πρόγραμμα «Κάλυψη», που αφορά ευάλωτους συμπολίτες μας, ενώ παρέχεται στήριξη, με βάση πάλι εισοδηματικά κριτήρια, σε ευάλωτους συνταξιούχους.

Η δεύτερη κατηγορία μέτρων για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης έχει να κάνει με τα κίνητρα. Ένα τέτοιο μέτρο είναι η απαλλαγή από τον φόρο εισοδήματος για όποιον έχει ένα κλειστό σπίτι και το ανοίξει για να το δώσει για μακροχρόνια μίσθωση. Από τον φόρο εισοδήματος απαλλάσσεται για τρία χρόνια και όποιος μετατρέψει μια βραχυχρόνια μίσθωση σε μακροχρόνια. Άλλο ένα μέτρο της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι ο διπλασιασμός του ΕΝΦΙΑ για τις τράπεζες από 1/1/2026. Ποιος είναι ο στόχος μας με όλα αυτά τα μέτρα; Να πέσουν περισσότερα ακίνητα στην αγορά. Δηλαδή, ένας συμπολίτης μας που θέλει να νοικιάσει σπίτι να έχει τώρα δέκα επιλογές από εκεί που είχε πέντε.

Το δεύτερο ζήτημα αφορά τις προμήθειες των τραπεζών και τη λήψη μέτρων για την αντιμετώπισή του. Συγκεκριμένα, αναφέρομαι σε έξι σημαντικές αλλαγές στην καθημερινότητά μας: Οι προμήθειες για την πληρωμή λογαριασμών ΔΕΚΟ μηδενίζονται, το μέγιστο ύψος χρέωσης για εμβάσματα έως 5.000 ευρώ θα είναι 0,5 ευρώ, μηδενίζονται οι χρεώσεις για ανάληψη μετρητών σε δημοτικές ενότητες όπου υπάρχει ΑΤΜ μόνο ενός τραπεζικού ιδρύματος, μηδενίζεται η χρέωση για ερώτηση υπολοίπου σε ΑΤΜ άλλης τράπεζας, μηδενίζεται η χρέωση για φόρτιση έως 100 ευρώ προπληρωμένων καρτών και επεκτείνεται η μείωση κατά 50% των προμηθειών για αγορές από 10 ευρώ μέσω POS στη λεγόμενη «μικρή λιανική» στα 20 ευρώ. Κινήσεις που αφορούν φυσικά πρόσωπα και ελεύθερους επαγγελματίες, οι οποίοι επίσης δοκιμάστηκαν τα προηγούμενα, μνημονιακά χρόνια.

Ανέφερα τα δύο παραπάνω ζητήματα για να δείξω ότι η κυβέρνηση, χωρίς να καταφεύγει σε εύκολες υποσχέσεις, προχωρά σε κινήσεις που στηρίζουν τους πολλούς και βελτιώνουν την καθημερινότητά τους.

Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Η απάντηση στον λαϊκισμό είναι μόνο οι πράξεις που συνοδεύουν τις πολιτικές. Πράξεις που στηρίζουν τους πολλούς χωρίς να ρισκάρουν μακροπρόθεσμα την ευημερία του κοινωνικού συνόλου και τη σταθερότητα της οικονομίας. Πράξεις που θα συνεχιστούν, όπως έχει δεσμευθεί η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, καθώς ο πλούτος που δημιουργείται από την ανάπτυξη διανέμεται ορθολογικά στην κοινωνία, και ιδιαίτερα στους πιο αδύναμους. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σε μια πολιτική με λαϊκά χαρακτηριστικά και σε μια λαϊκίστικη πολιτική, που υπόσχεται πολλά και δεν δίνει τίποτα.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ