Αναζητήθηκαν ποτέ ευθύνες;

Αν θέλουμε, όμως, να είμαστε αντικειμενικοί στην οποιαδήποτε κριτική κάνουμε για την Αστυνομία, θα πρέπει να δούμε και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έχουμε αυτά τα παρατράγουδα. Και αν αναζητήθηκαν ποτέ ευθύνες από τους επικεφαλής των επίορκων αστυνομικών.

Γιατί δεν είναι δυνατόν να δουλεύεις με έναν άνθρωπο στο ίδιο πόστο επί χρόνια ή να ανήκει σε κάποια υπηρεσία που ηγείσαι και να μην έχεις καταλάβει τίποτα. Να μην έχεις δει τίποτα περίεργο, τίποτα ύποπτο. Και από την άλλη, η κυρία που είχε τιμηθεί ως «αστυνομικός της χρονιάς» είχε πάντα τις καλύτερες τοποθετήσεις. Στις καλύτερες θέσεις, στα πιο ελιτίστικα πόστα.

Ποιοι έκαναν τις τοποθετήσεις; Ποιοι την είχαν πάντα σε επίκαιρες θέσεις; Ποιοι την… έσπρωχναν για να ανέβει κι άλλο; Και γιατί; Επειδή ήταν καλή αστυνομικός ή επειδή έπρεπε να είναι σε αυτά τα πόστα για να κάνει τις βρωμοδουλειές της πιο εύκολα; Μήπως, τελικά, δεν είναι μόνο 12 ή 15 οι επίορκοι αστυνομικοί, αλλά πολύ περισσότεροι και… απλωμένοι σε όλα τα γρανάζια και την ιεραρχία της ΕΛΑΣ;

Αυτή η έρευνα έγινε ποτέ σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις ή παρέμεινε ως σκέψη και ως υποχρέωση; Και πώς θα ξέρει ο κόσμος ότι το ψάρι δεν έχει βρωμίσει από το κεφάλι; Δεν θέλουμε να πούμε κάτι, ερωτήσεις κάνουμε. Εκείνοι που πρέπει να μιλήσουν, να απολογηθούν για τα λάθη ή τις παραλείψεις τους, είναι άλλοι. Θα κληθούν, όμως, να το κάνουν; Και κάτι ακόμα. Για τον αστυνομικό που κατηγορείται ότι κακοποιούσε τα παιδιά του και υπηρετούσε στη Βουλή μάθαμε ποιος τον έστειλε εκεί; Ποιος έκανε το ρουσφέτι; Όχι βέβαια.

Ούτε και θα το μάθουμε. Όπως δεν μάθαμε αν ο Φρούραρχος του Κοινοβουλίου κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις γιατί ανεχόταν έναν αστυνομικό που είχε προβληματική συμπεριφορά και όχι άμεμπτο παρελθόν. Αλλά τι να πει κι αυτός; Πως, αν δεν τον ανεχόταν, μπορεί να έχανε τη θέση του και να βρισκόταν στο ΑΤ Πετραλώνων;

ΤΟ ΠΑΡΟΝ