Κοίτα μια μέρα!

Τον Ιούνιο του 2006, με απόφαση του 7ου Παγκόσμιου Συνεδρίου Θρακών, που διεξήχθη στο Διδυμότειχο, καθιερώθηκε η 6η Απριλίου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού.

Δεκαέξι χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 2022, η απόφαση αυτή επισημοποιήθηκε και από τη Βουλή.

Την Τετάρτη 15 Ιανουαρίου 2025 δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ…

Ας μείνει ασχολίαστο το γεγονός ότι χρειάστηκαν 16 χρόνια για να επικυρωθεί από τη Βουλή των Ελλήνων και άλλα τρία για να… καθαρογραφεί.

Κατά τα άλλα, το συγκεκριμένο ΦΕΚ αποτελεί μία από τις τελευταίες αποφάσεις της απερχόμενης εξοχωτάτης Κατερίνας Σακελλαροπούλου, «με καταγωγή από τη Θράκη», σύμφωνα και με την επισήμανση των σχετικών δημοσιευμάτων.

«Αγάλλονται»…

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θρακικών Σωματείων εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία εκφράζει την ικανοποίησή της για τη σπουδαία αυτή εξέλιξη. Συγκεκριμένα, αναφέρει:

«Μια περιπετειώδης προσπάθεια χρόνων της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θρακικών Σωματείων ολοκληρώθηκε πλέον και ουσιαστικά με την κυκλοφορία του υπ’ αριθμ. 1/14-01-2025 ΦΕΚ που αφορά στην οργάνωση εκδηλώσεων μνήμης της 6ης Απριλίου, ημέρας Μνήμης του Θρακικού Ελληνισμού.

Το πάγιο αίτημα των Θρακών που πρώτοι μαρτύρησαν στα χέρια των Τούρκων αλλά τελευταίοι αναγνωρίστηκαν λαμβάνει πλέον μορφή και αποτελεί το έναυσμα για εντατικοποίηση πλέον των διεκδικήσεων.

Με σεβασμό φέτος θα αποτίσουμε τον προσήκοντα φόρο τιμής σε όσους χάθηκαν…

Οι Θράκες σήμερα αγάλλονται».

Η μνήμη

Τυπικά, μετά την υπογραφή του σχετικού ΦΕΚ, οι εκδηλώσεις μνήμης για τη Γενοκτονία του Θρακικού Ελληνισμού θα λάβουν πανελλήνιο χαρακτήρα και κάπως έτσι (ίσως, δηλαδή…) όλο και περισσότεροι Έλληνες θα γνωρίσουν ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα προ εκατονταετίας…

Η 6η Απριλίου του 1914, το «Μαύρο Πάσχα» της Ανατολικής Θράκης, είναι μια ημερομηνία κατά την οποία συνέβησαν γεγονότα που είτε αποσιωπούνται είτε απλώς δεν είναι γνωστά. Αποτελεί μία από τις πιο μαύρες σελίδες (από τις πολλές που ακολούθησαν) της Ιστορίας, που επηρέασε δραματικά τους ανθρώπους, τις κοινωνίες αλλά και την ίδια τη χώρα.

Επρόκειτο για ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο εκπόνησαν οι Νεότουρκοι εκδιώκοντας τους Έλληνες πολλών χωριών της επαρχίας Αρκαδιούπολης, Βιζύης και άλλων περιοχών της Θράκης. Η γενοκτονική συμπεριφορά των Νεότουρκων ήταν αποτέλεσμα ενός οργανωμένου και μεθοδικά μελετημένου σχεδίου, όπως προκύπτει από τα τουρκικά αρχεία: Με βίαια μέσα, με εμπορικό αποκλεισμό, με βαριά φορολογία, λεηλασίες περιουσιών, τρομοκρατικές και δολοφονικές επιθέσεις, υποχρεωτική στράτευση, ατιμώσεις, ομαδικές σφαγές, εκτοπισμούς καταναγκαστική εργασία (τάγματα εργασίας), εξανάγκασαν τους Θρακιώτες να εγκαταλείψουν την Ανατολική Θράκη.

Ο ιστορικός Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος έχει σημειώσει με έμφαση τα εξής: «Αφετηρία των διωγμών και της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας, και αργότερα του Πόντου, υπήρξε ο χώρος της Ανατολικής Θράκης. Εκεί δοκίμασαν και εφάρμοσαν για πρώτη φορά το μοντέλο των μετατοπίσεων (και διωγμών) των ελληνικών πληθυσμών και των εθνικών εκκαθαρίσεων, εκεί επέβαλαν τη γενοκτονική τους συμπεριφορά και εκεί αξιοποίησαν τα θλιβερά αποτελέσματα των πειραμάτων τους, ώστε να τα επεκτείνουν σχεδόν αμέσως στη Δυτική Μικρασία και αργότερα στον Πόντο».

«Εις την τουρκικήν»…

Σε μια… εντυπωσιακή κίνηση προχώρησε η ψευδομουφτεία στην Ξάνθη την περασμένη εβδομάδα. Τοποθέτησε στην αυλή και σε σημείο ώστε να γίνεται ευδιάκριτο από τους διερχόμενους αλλά και τους επισκέπτες της πόλης μια… φωτεινή πινακίδα (απ’ αυτές που αναβοσβήνουν…), στην οποία αναγράφεται η λέξη «Iskece». Τούτο σημαίνει «Ξάνθη» στα τουρκικά…

Όπως είναι γνωστό, η επίσημη γλώσσα εντός ελληνικής επικράτειας είναι η ελληνική και οι ονομασίες πόλεων, οικισμών, γεωγραφικών περιοχών, τοπόσημων κ.λπ. αναφέρονται, επίσης, στην ελληνική. Αν έχει, όμως, αλλάξει κάτι, το αρμόδιο υπουργείο οφείλει να ενημερώσει περί τούτου.

Διότι, διαφορετικά, αυτή η πινακίδα –λες και είμαστε σε αμερικάνικο παράδρομο που ενημερώνει για το πλησιέστερο μοτέλ– θα πρέπει να κατέβει πάραυτα…

Προθέρμανση…

Και καλό θα ήταν το θέμα της φωτεινής επιγραφής να το εκλάβει το ελληνικό ΥΠΕΞ ως ένα μικρό (ή μεγάλο) ζέσταμα, καθώς, όπως φαίνεται, δείχνει σημάδια κόπωσης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η πρόκληση που δέχτηκε η χώρα μας μέσω… Ρουμανίας. Ακολούθησε η… σιωπή από ελληνικής πλευράς…

«Η Αθήνα αρνείται να εφαρμόσει τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ)» είναι ο τίτλος μεγάλου δημοσιεύματος της γερμανικής καθημερινής εφημερίδας «Allgemeine Deutsche Zeitung fur Romania» (ADZ), που κυκλοφορεί στη Ρουμανία και αναφέρεται στην «τουρκική» –όπως (φυσικά) την αποκαλεί– μειονότητα στη «Δυτική Θράκη» και στις «παραβιάσεις» που υποστηρίζει ότι γίνονται σε βάρος της. «Η τουρκική μειονότητα στη Δυτική Θράκη (βορειοανατολική Ελλάδα) διαμαρτύρεται για τις εγκεκριμένες από το δικαστήριο παραβιάσεις της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι» είναι ο υπότιτλος.

Στην εφημερίδα «φιλοξενείται» ο γνωστός… πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας «Τούρκων Δυτικής Θράκης» Χαλίτ Χαμπίπογλου, ο οποίος αναφέρει: «Όπως βλέπουμε από τις αποφάσεις του ελληνικού ακυρωτικού δικαστηρίου, η Ελλάδα δεν έχει καμία πρόθεση να εφαρμόσει με οποιονδήποτε τρόπο τις αποφάσεις (του ΕΔΑΔ) σε αυτή την ομάδα υποθέσεων και παίζει συνεχώς με τον χρόνο».

Στο δημοσίευμα υιοθετείται πλήρως η προπαγάνδα της Άγκυρας, με την εφημερίδα να… κατηγορεί τη χώρα μας ότι «δεν κουνιέται ούτε εκατοστό» και ότι «εδώ και πολλά χρόνια, ακόμη και δεκαετίες, οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που είχαν κάνει δεκτές τις καταγγελίες της τουρκικής μειονότητας στη Δυτική Θράκη, αγνοούνται».

Επισημαίνει ότι «στις αρχές Δεκεμβρίου, η Επιτροπή Υπουργών επανεξέτασε πολλές εκκρεμείς υποθέσεις και επιβεβαίωσε ότι οι αποφάσεις αυτές πρέπει να εφαρμοστούν», ενώ, λες και… μας κουνάει το δάχτυλο, σημειώνει ότι «τον Ιούνιο του 2025, η Επιτροπή Υπουργών προτίθεται να επανεξετάσει κατά πόσον έχει σημειωθεί πρόοδος».

Φυσικά, δεν χάνεται η ευκαιρία να… διευρυνθεί το πλαίσιο σε θέματα της γνωστής τουρκικής ατζέντας, για την οποία εργάζονται με μεγάλη ζέση οι «εκπρόσωποι» εντός και εκτός των τειχών…

Η χώρα μας… κατηγορείται ότι «επιμένει στον παραδοσιακό ορισμό της μειονότητας ως θρησκευτικής και όχι εθνικής κοινότητας, ο οποίος χρονολογείται από τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923». Αναρωτιέται κανείς εάν οι ιστορικές συνθήκες και συμφωνίες υπόκεινται σε κάποια… μόδα και βρέθηκε η Ελλάδα… ντεμοντέ.

Το σκεπτικό συνεχίζει με τις γνωστές ανακρίβειες: «Η Ελλάδα παραβιάζει όλες τις διατάξεις της Συνθήκης της Λωζάννης για την αυτοδιοίκηση της τουρκικής μειονότητας στα σχολεία, τη θρησκεία και στα κοινωνικά ιδρύματα, καθώς και το δικαίωμα χρήσης της γλώσσας».

Σε όλη αυτήν την αθλιότητα ουδείς αρμόδιος απάντησε…

Συλλογικό εξώδικο

Εν τω μεταξύ, οι 10 από τους 17 που επικήρυξαν, ουσιαστικά, τον δημοσιογράφο Νίκο Αρβανίτη –αναγκάζοντας τον να απαντήσει με αγωγή εναντίον τους για τα ποινικά αδικήματα της εξύβρισης, της δυσφήμισης, της συκοφαντικής δυσφήμισης, της απειλής και της διέγερσης σε διάπραξη εγκλημάτων, βιαιοπραγίες ή διχόνοια– του έστειλαν εξώδικο με το οποίο απαιτούν να σταματήσει να γράφει για τις δραστηριότητές τους…

Σε μια περίοδο όπου οι κ. Μπαλτατζή και Αχμέτογλου καταθέτουν για τον προπηλακισμό του μουφτή Κομοτηνής στο τέμενος του Πλατάνου στην Ξάνθη, οι δύο βουλευτές Ζεϊμπέκ και Μπαράν είδαν να άρεται η ασυλία τους από την Ολομέλεια της Βουλής, και μάλιστα με πολύ μεγάλη πλειοψηφία, και οι υπόλοιποι από τους 17 καταθέτουν τα υπομνήματά τους στην Ελληνική Δικαιοσύνη, η συγκεκριμένη ομάδα –η οποία, όπως γίνεται κατανοητό, δεν λειτουργεί από μόνη της– συνεχίζει να επιμένει στην «επιχείρηση φίμωσης, έως εξόντωσης». Το κάνει γιατί έχει μάθει να λειτουργεί μέσα σε ένα πλαίσιο… χωρίς πλαίσιο.

Γεγονός είναι ότι όλα όσα αποκαλύπτει η δημοσιογραφική έρευνα μπλοκάρουν το ζητούμενο, που δεν είναι άλλο από το να κάνουν οι συγκεκριμένοι… απερίσπαστοι τη… δουλειά τους.

Μια «δουλειά» η οποία, τελικά, είναι γνωστή (πάνω κάτω) σε όλους, αλλά κανείς δεν θεωρεί σκόπιμο να ασχοληθεί με αυτή – πολλώ δε μάλλον να αντιδράσει…

Αλλά σ’ ένα κλίμα κατευνασμού στα όρια του… μαρασμού, το σάπιο είναι η επόμενη φάση.

Έλλη Μητακίδου

ΤΟ ΠΑΡΟΝ

---