1959 – 1963: ΣΤΗ ΝΟΜΙΚΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ – ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΙΜΗΣΕΙΣ

January 20, 2025 στις κατηγορίες BIBΛIO,

• Ένα βιβλίο, μία εποχή, πολλές ιστορίες

Συγγραφέας
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΟ

Ένα βιβλίο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ημερολόγιο από τα παλιά, ως αναμνήσεις μιας φοιτητοπαρέας του 1959, που τις διηγούνται οι του ’60 –οι σκαπανείς, όπως λέει κι ο Σαββόπουλος– με νοσταλγία και αγάπη, καταγράφοντας τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες μιας δύσκολης εποχής, τα πέτρινα χρόνια μιας δυναμικής και ενθουσιώδους νεολαίας, που η Ιστορία τη χαρακτήρισε ως «γενιά του 1-1-4», είναι το πόνημα που κυκλοφόρησαν 28 φοιτητές της Νομικής του 1960 με τον τίτλο «1959 – 1963: ΣΤΗ ΝΟΜΙΚΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ – ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΙΜΗΣΕΙΣ».

Σε έναν καλαίσθητο τόμο, 28 πετυχημένοι σήμερα νομικοί ξεδιπλώνουν τις κουβέντες του τότε, από τις οποίες αναδεικνύονται οι εποχές, και συνεχίζουν στο σήμερα με την αθωότητα της τότε ηλικίας, σε συνδυασμό με την εμπειρία και τη γνώση του σήμερα.

Οι 28 συγγραφείς του βιβλίου είναι οι Τίτος Αθανασιάδης, Στέφανος Γαβράς, Νίκος Γερακάρης, Στάθης Γιώτας, Ιωάννης Δαβίλλας, Σταύρος Δήμας, Φίλιππος Δωρής, Βασίλης Κ. Δωροβίνης, Τζένη Καλαμαρά – Φωτοπούλου, Πέννη Κάρτσωνα – Τσίλα, Κώστας Κατσούδας, Ρωμύλος Κεδίκογλου, Δημοσθένης Κονάρης, Βασίλης Κούσης, Φώτης Κρεμμύδας, Δημήτρης Κυριτσάκης, Γιούλικα Κ. Κωτσοβόλου – Masry, Σωτήρης Λύτρας, Μάρη Π. Μαυρομιχάλη, Λίντα Παπαγαλάνη – Καλαφάτη, Στυλιανός Γ. Παπανδρεόπουλος, Φώνη Παπαρρηγοπούλου – Σκορίνη, Θεμιστοκλής Κ. Σκούρας, Γιώργος Πουλάκος, Παναγιώτης Σολδάτος, Γιάννης Τζαννετάκος, Μάκης Ν. Φωκάς, Γιώργος Φώσκολος.

Τα κείμενα που εμπεριέχονται στον συλλογικό αυτόν τόμο αναδεικνύουν πτυχές της φοιτητικής ζωής μας σε μια περίοδο πριν από εξήντα και πλέον χρόνια. Εποχή που κυρίαρχος ήταν παγκοσμίως από τη μια μεριά ο πόθος για ειρήνη, και καλύτερες ημέρες μετά τις καταστροφές του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου και από την άλλη ο διάχυτος φόβος λόγω του ψυχρού πολέμου. Στην Ελλάδα, με νωπές ακόμη τις εμφυλιοπολεμικές συρράξεις, αφενός βιώναμε μια πολιτισμική έκρηξη η οποία κορυφώθηρες αρχές του ’60, και αφετέρου συνεχίζονταν ακόμη κοινωνικοί αποκλεισμοί με εμφυλιοπολεμικά κριτήρια και ο κρατικός μηχανισμός εξακολουθούσε να είναι δέσμιος της πελατειακής για τη λειτουργία του κράτους αντίληψης. Αυτό το πιεστικό μπέρδεμα ώθησε τη γενιά μας, στη συντριπτική πλειοψηφία της, να προχωρήσει στην οργάνωση ενός αντιαυταρχικού φοιτητικού συνδικαλισμού. Κινητοποιηθήκαμε, επικαλούμενοι με νεανικό ενθουσιασμό τον πατριωτισμό των Ελλήνων, ως έσχατο μέσο για την τήρηση του Συντάγματος. Μείναμε έτσι στην ιστορία ως τη γενιά του 1-1-4. Αυτή η ελπιδοφόρα πορεία διακόπηκε όμως βίαια αμέσως μετά το πέρας των πανεπιστημιακών σπουδών μας από δυνάμεις μη ελεγχόμενες από τον λαό: πολιτειακή εκτροπή με τα Ιουλιανά του ’65 και σε λιγότερο από δύο χρόνια επτάχρονη και πλέον στρατιωτική δικτατορία. Ωριμάσαμε μέσα από αυτά τα γεγονότα με οδηγό το όραμα της νιότης μας που βρίσκεται στο επίκεντρο της αναδρομής και των αποτιμήσεων με τα κείμενα αυτού του τόμου.