Απειλεί να τινάξει στον αέρα το ασφαλιστικό σύστημα η υπογεννητικότητα

–Απαιτούνται άμεσα μέτρα για αντιμετώπιση του Δημογραφικού και επείγουσες ενδιάμεσες λύσεις μέχρι να αποδώσουν

Γράφει ο
Νίκος Παρασκευάς

Ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του ασφαλιστικού μας συστήματος αποτελεί το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, που τείνει να μεταβληθεί σε μάστιγα με τις διαστάσεις που παίρνει κάθε χρόνο. Το πιο αποκαρδιωτικό σκηνικό στην ιστορία είναι ότι, παρά τα μέτρα που έχουν ληφθεί –πολύ αργά, ομολογουμένως–, δεν εμφανίζεται ανάσχεση του φαινομένου, και αυτό πρέπει να προβληματίσει ιδιαιτέρως τους αρμόδιους, γιατί ο Ελληνισμός, η φυλή έχει πάρει την κάτω βόλτα και έχει μπει σε πορεία εξαφάνισης.

Αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό, ενώ αποτελεί και όνειδος για τη μεταπολεμική Ελλάδα, καθώς η φυλή μας, το γένος μας έχει μια ιστορία τουλάχιστον δέκα χιλιετηρίδων και διασώθηκε σε εξαιρετικά δυσμενείς περιόδους κατοχής, από Ρωμαίους και Οθωμανούς, από γενοκτονίες, όπως των Ποντίων, από καταστροφές, όπως της Σμύρνης κ.λπ., και κινδυνεύει να χαθεί από… μόνο του πλέον, λόγω του περιορισμού των γεννήσεων.

Τα στοιχεία των διαφόρων οργανισμών είναι απελπιστικά, ενώ οι προβλέψεις είναι όχι απλά δυσοίωνες αλλά εφιαλτικές. Η βόμβα του ασφαλιστικού συστήματος, που αναπόφευκτα θα προκαλέσει την κατάρρευσή του, θα είναι ο επίλογος της ύπαρξής μας ως έθνους. Γιατί αν δεν έχουν οι συνταξιούχοι, οι ανήμποροι, οι ασθενείς τρόπο να ζήσουν ή να αποκαταστήσουν την υγεία τους, είτε θα πεθάνουν είτε θα ξενιτευτούν, όσοι μπορούν, αναζητώντας λύση στο πρόβλημά τους. Η χώρα θα πάψει να υπάρχει και απλά οι μελλοντικές γενιές θα λένε ότι κάποτε εδώ ζούσαν οι Έλληνες.

Αυτό το εφιαλτικό σενάριο δεν είναι αποκύημα φαντασίας ή επερχόμενη απειλή αλλά, δυστυχώς, μια πραγματικότητα που θα τη βρούμε μπροστά μας τα επόμενα, λίγα, χρόνια. Μέχρι το 2050 θα έχουμε σοβαρή συρρίκνωση ως λαός, με άμεσες επιπτώσεις στο ασφαλιστικό σύστημα, ενώ το 2100 θα έχουμε απομείνει οι μισοί, με το ασφαλιστικό σύστημα να έχει καταρρεύσει. Και αυτά δεν τα λέμε εμείς. Τα αναφέρουν συγκεκριμένοι επιστήμονες, οικονομολόγοι και στατιστικολόγοι, που ερευνούν χρόνια το ελληνικό δημογραφικό ζήτημα και κατά καιρούς κρούουν το καμπανάκι του κινδύνου, το οποίο, όμως, δεν ακούει κανείς, ούτε οι εκάστοτε κυβερνήσεις ούτε τα Μέσα Ενημέρωσης. Και βαδίζουμε στον αφανισμό χωρίς την παραμικρή αντίδραση. Οι κυβερνώντες επει­δή, ως συνήθως, θα αφήσουν την… καυτή πατάτα στους επόμενους και ο κόσμος επειδή, απλά, δεν γνωρίζει.

Ας δούμε, όμως, βήμα προς βήμα πώς θα φτάσουμε στο απόλυτο μηδέν, με βάση στοιχεία και όχι εικασίες. Ή μάλλον με συμπεράσματα που εξάγονται από συγκεκριμένα στοιχεία.

Η Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που παρουσιάστηκε τον Απρίλιο, προβλέπει ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας θα μειωθεί από 10,4 εκατ. το 2022 σε 7,8 εκατ, το 2070. Ενδιαμέσως, τo 2050, θα είμαστε 8,8 εκατ., ενώ η Τουρκία, που σήμερα βρίσκεται στα 85 εκατ., αναμένεται (σύμφωνα με τον ΟΗΕ) να βρεθεί στα 91 εκατ. Η τελευταία έκθεση του ΟΗΕ, World Population Prospects 2024, απεικονίζει σε γράφημα τη βουτιά του πληθυσμού στη χώρα μας, που έχει ήδη αρχίσει. Μπορεί να πουν κάποιοι ότι μετά από 25 χρόνια κανένας δεν ξέρει τι θα γίνει. Όμως, τα χρόνια περνάνε τόσο γρήγορα, που δεν τα προλαβαίνουμε. Αν σκεφτούμε ότι το 2000, σύμφωνα πάντα με τον OHE, η Ελλάδα αριθμούσε μόλις 10,8 εκατ. κατοίκους (από 9,6 εκατ. το 1980) και η Τουρκία 65 εκατ. (από 45 εκατ. το 1980), θα το καταλάβουμε. Αλλά το Δημογραφικό έχει πολλές και ποικίλες διαστάσεις, πέρα από την ελληνοτουρκική, με πρώτη και κύρια τη γήρανση του εργατικού δυναμικού. Σύμφωνα με την έκθεση της Κομισιόν (που περιλαμβάνει στοιχεία της Eurostat και της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής), το 2030 τα 2,5 εκατ. των συνταξιούχων στην Ελλάδα θα στηρίζονται για τις συντάξεις τους στις εισφορές των 4 εκατ. εργαζόμενων. Αντίστοιχα, το 2040 οι 2,76 εκατ. συνταξιούχοι θα στηρίζονται σε 3,7 εκατ. εργαζομένους, το 2050 οι 2,97 εκατ. συνταξιούχοι σε 3,38 εκατ. εργαζόμενους και το 2070 οι 2,5 εκατ. συνταξιούχοι θα πληρώνονται από 3,1 εκατ. εργαζομένους. Δηλαδή, ένας εργαζόμενος θα δουλεύει για έναν συνταξιούχο. Ποιος, όμως, θα δουλεύει για τον εργαζόμενο, όταν αυτός βγει στη σύνταξη; Κανένας. Οπότε, το 2070, το 2100, άντε το 2110 ο εργαζόμενος που θα είναι να πάρει σύνταξη δεν θα πάρει τίποτα. Θα είναι, δηλαδή, καταδικασμένος σε θάνατο.

Τι άλλο πρέπει να πει κανείς στους αρμόδιους, για να καταλάβουν πως έχουμε μπει σε δρόμο χωρίς γυρισμό; Πως είναι μετρημένες οι ώρες μας ως έθνος;

Το χειρότερο κατά τη γνώμη μας είναι ότι οι αρμόδιοι γνωρίζουν το πρόβλημα, ξέρουν για την καταστροφή που έρχεται, αλλά δεν μιλούν.

Περιμένουν να την κληροδοτήσουν στους επόμενους. Και οι επόμενοι το ίδιο θα κάνουν. Όταν, όμως, πέσουμε στα βράχια, εκείνοι θα πηδήξουν από το πλοίο που βουλιάζει και θα φύγουν. Όλοι τους έχουν περιουσίες στο εξωτερικό. Έχουν προετοιμάσει δηλαδή και το ενδεχόμενο να φύγουν. Ποιοι θα την πληρώσουν;

Όπως πάντα, οι απλοί πολίτες, που δεν έχουν να πάνε πουθενά και θα βουλιάξουν μαζί με το πλοίο…
Γι’ αυτό πρέπει εδώ και τώρα να απαιτήσει ο κόσμος να ληφθούν μέτρα για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Τα τελευταία 30, ί­σως και περισσότερα χρόνια το ασφαλιστικό σύστημα διασώθηκε και κραταιώθηκε με την έλευση εργατικού δυναμικού από την Αλβανία. Τις παραμονές των Χριστουγέννων, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας υπογράμμισε πως η χώρα μας χρειάζεται αμέσως 200.000 εργατικά χέρια. Η αγροτική παραγωγή, η βιομηχανία, η οικοδομή απαιτούν εργατικό δυναμικό, το οποίο δεν υπάρχει. Αν το διασφαλίσουμε, το καλό θα είναι διπλό. Και οι τομείς που υπολειτουργούν λόγω έλλειψης εργατικού δυναμικού θα δουλέψουν και το ασφαλιστικό σύστημα θα μπορέσει να πάρει βαθιά ανάσα.

Έχουμε κάνει πολλές συμφωνίες με την Αίγυπτο, την Ινδία και άλλες χώρες που έχουν πλεονάζον δυναμικό για να μας στέλνουν εργάτες. Καμιά δεν έχει υλοποιηθεί στο ακέραιο, ενώ κάποιες δεν έχουν μπει ούτε καν σε τροχιά υλοποίησης. Μπορεί να σκέφτονται οι κρατούντες πως κινδυνεύει με αλλοίωση ο πληθυσμός με μια τέτοια μαζική εισβολή αλλοδαπών. Σωστό κι αυτό. Γιατί, όμως, δεν αξιοποιούνται οι αλλοδαποί που έχουν ήδη έρθει στη χώρα μας είτε παράνομα είτε νόμιμα και έχουν πάρει άσυλο; Γιατί δεν βγάζουν έναν νόμο που να λέει πως όσοι έχουν πάρει άσυλο και θα δουλέψουν πέντε έως δέκα χρόνια στην Ελλάδα θα έχουν το διάστημα αυτό κανονική άδεια παραμονής και μετά θα έχουν μπόνους για να πάρουν και διαβατήριο; Αφού τα έχουν βγάλει, που τα έχουν βγάλει τα διαβατήρια στη διατίμηση –και με 800.000 ευρώ για αγορά ακινήτου μπορεί κάποιος να το αποκτήσει–, γιατί δεν γίνεται κάτι και για τους εργάτες. Διότι και τα λεφτά χρειαζόμαστε και τα εργατικά χέρια.

Ας εξετάσει και αυτήν την πλευρά η κυβέρνηση, μπας και προλάβουμε την καταστροφή. Γιατί όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο πλησιάζει.

Εννοείται πως πρέπει να αντιμετωπιστεί δραστικά και η υπογεννητικότητα. Γιατί, διαφορετικά, δεν κάνουμε τίποτα. Αν ληφθούν τώρα μέτρα, σε 25 χρόνια θα υπάρξει εγχώριο εργατικό δυναμικό που θα καλύπτει τις ανάγκες και σιγά σιγά θα εξαλειφθούν οι ξένοι εργάτες.

Έτσι θα αντιμετώπιζε το πρόβλημα ένα σοβαρό κράτος. Είναι λοιπόν μια τελευταία ευκαιρία να αποδείξουμε ότι είμαστε σοβαροί. Θα την εκμεταλλευτούμε ή θα την αφήσουμε να πάει χαμένη; Θα δείξει…

ΤΟ ΠΑΡΟΝ