Ο παλιός χρόνος έφυγε, αλλά τα προβλήματα τα άφησε εδώ
Έφυγε ο παλιός ο χρόνος. Χάθηκε στη λήθη της Ιστορίας. Αλλά τα όσα δύσκολα, δραματικά και τραγικά έγιναν κατά τη διάρκειά του δεν τα πήρε μαζί του. Τα άφησε να μας ταλανίζουν και τη νέα χρονιά. Να δηλητηριάζουν τη ζωή μας. Να χαλάνε την καθημερινότητά μας. Να αφήνουν μια γεύση στάχτης στην ύπαρξή μας, στο «είναι» μας.
Οι πόλεμοι που ξεκίνησαν κατά τη διάρκειά του συνεχίζονται. Ο πόνος από τις πληγές που άφησε στην κοινωνία το ξεσπίτωμα άτυχων δανειοληπτών, που τους πήραν τις περιουσίες τα ποικιλώνυμα ξένα «κοράκια» με τις ευλογίες της κυβέρνησης, δεν έχει υποχωρήσει.
Ο σπαραγμός για την απώλεια συνανθρώπων μας από φυσικές καταστροφές δεν έχει κοπάσει. Η αγωνία για τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, που επιδεινώθηκε τον περασμένο χρόνο, έχει χτυπήσει κόκκινο. Και άλλα πολλά. Θα πει κάποιος, καλά, τίποτα καλό δεν έγινε το 2024;
Σίγουρα έγιναν και καλά, ωστόσο τα δυσάρεστα ήταν τόσο πολλά και είχαν τόσο μεγάλη σημασία, που τα εξουδετέρωσαν. Ο χρόνος που έφυγε δεν ήταν καλός για την ανθρωπότητα. Κυρίως επειδή οι άνθρωποι επιδόθηκαν σε ένα ράλι κερδοσκοπίας, ευδαιμονισμού, ατομισμού και για να πετύχουν τους στόχους τους σε πολλές περιπτώσεις ξεπέρασαν σε αγριότητα και τα θηρία της ζούγκλας. Το περίφημο λατινικό ρητό «Homo homini lupus» βρίσκει πλήρη εφαρμογή στις μέρες μας. Ο άνθρωπος έπαψε να είναι αδελφός για τον συνάνθρωπο, έγινε λύκος. Η αναζήτηση του πλουτισμού, με κάθε τρόπο και κάθε μέσον, έχει κάνει τους ανθρώπους επιθετικούς, μονόχνοτους, καχύποπτους, κακούς. Τους έχει κάνει να μηχανεύονται όλα τα απάνθρωπα σενάρια, τα πιο ταπεινά, τα πιο ποταπά, για να… ρίξουν τον διπλανό τους, να εξαπατήσουν τον εύπιστο, να ξεγελάσουν τον αφελή. Κι αν αυτά δεν… φέρουν αποτέλεσμα, αρχίζουν οι εκβιασμοί, η τρομοκρατία, οι φόνοι. Έτσι έχει μάθει να επιβιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος. Σε αυτή την κοινωνία μάς οδηγεί η απληστία και ο υπερκαταναλωτισμός.
Δυστυχώς, τα φαινόμενα αυτά έγιναν ο κανόνας το 2024 ακόμα και σε κοινωνίες που ήταν κάποτε ήσυχες, όπως η δική μας. Έτσι, η Ελλάδα του φιλότιμου, της αξιοπρέπειας, της μπέσας έγινε η χώρα της διαφθοράς, της κλεψιάς, της αφερεγγυότητας. Εκεί μας οδήγησαν οι παραστάσεις που προσλαμβάνουμε από το εξωτερικό, τα πρότυπα που περνάει στα παιδιά μας το διαδίκτυο. Αυτή την κατάσταση δημιουργεί η απομάκρυνση από τις αξίες της φυλής μας, το κόψιμο όσων μας δένουν με τις ρίζες μας.
Τα διεθνή δεινά, εκείνα που βλέπαμε με τρόμο και απέχθεια και θεωρούσαμε ότι ήταν πολύ μακριά για να μας πλησιάσουν, το 2024 ήρθαν στην πόρτα μας. Κατέκλυσαν τον κόσμο και έφτασαν και σ’ εμάς. Αυτή είναι η θλιβερή παρακαταθήκη του χρόνου που έφυγε: Διόγκωσε το όποιο κακό συνέβαινε στην ανθρωπότητα και το έφερε δίπλα μας. Και σε ορισμένες περιπτώσεις, και εντός των τειχών. Και φτάνουμε να ζητάμε από τον νέο χρόνο, αντί να προκόψουμε, να ανέβουμε άλλο ένα σκαλοπάτι, να μη χειροτερέψει η κατάσταση που μας κληροδότησε το 2024. Φαύλος κύκλος, δηλαδή. Έτσι προέκυψε και η λαϊκή ρήση: «Κάθε πέρσι και καλύτερα».
Ας ευχηθούμε να γίνει κάτι, να δημιουργηθούν οι κατάλληλοι συσχετισμοί και οι απαραίτητες προϋποθέσεις ώστε να διαψευσθεί φέτος η παροιμία και να μην προκύψει στο τέλος το 2024 καλύτερο του 2025, γιατί τότε θα είναι όντως πολύ δύσκολα τα πράγματα…
Καλή χρονιά!
ΤΟ ΠΑΡΟΝ