Π. Γερουλάνος στο “Π”: Από την «ΤΙΝΑ» στην «ΝΤΙΝΑ», ο δρόμος για μια ουσιαστική εναλλακτική
Του
ΠΑΥΛΟΥ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ
Βουλευτή ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ Α’ Αθηνών
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, υποδεχόμαστε το νέο έτος σε κλίμα αισιοδοξίας, με την ελπίδα να έρθει ένα καλύτερο αύριο. Δυστυχώς, αφού περάσει η ευχάριστη περίοδος των γιορτών, τα προβλήματα επανέρχονται και τη θέση της αισιοδοξίας και της ελπίδας παίρνουν αρνητικά συναισθήματα, όπως ο φόβος, η οργή και η απογοήτευση. Συναισθήματα που μας οδηγούν στην παραίτηση και, κατά τους δημοσκόπους, έχουν επιβληθεί στην κοινωνία μας πάλι. Συναισθήματα που το 2008, λίγο πριν από την οικονομική κρίση, αγνοήθηκαν από την τότε κυβέρνηση της ΝΔ, με καταστροφικά αποτελέσματα για την κοινωνία και την οικονομία.
Τα συναισθήματα αυτά εντείνονται δραματικά από αυτό που οι ξένοι ονομάζουν «ΤΙΝΑ» («There Is No Alternative»). Την αίσθηση ότι δεν υπάρχει εναλλακτική στο σενάριο που ζούμε. Ο όρος αυτός αναφέρεται στη θεωρία ότι δεν χρειάζεται να παλεύουμε πια για ένα καλύτερο αύριο, διότι η αγορά θα μας πάει εκεί, ούτως ή άλλως. Ότι, αν πάνε καλά τα πράγματα στην οικονομία σήμερα, το ίδιο θα συμβεί και στους ανθρώπους αύριο. Και ότι, αν παραχθεί πλούτος κάπου, αργά ή γρήγορα θα διαχυθεί παντού. Θεωρία που έχει αποδειχθεί καταστροφική γενικότερα, και ειδικότερα σε μικρές οικονομίες, όπως της Ελλάδας.
Αυτό που περιφρονούν πολλοί οικονομολόγοι είναι το ότι σε μικρότερες οικονομίες οι δυνάμεις της αγοράς, ακόμα κι αν θέλανε να αποκλιμακώσουν ανισότητες, δεν θα μπορούσαν να το κάνουν χωρίς τη βοήθεια της κυβέρνησης. Διότι στις μικρές οικονομίες το ελεύθερο χέρι της αγοράς λειτουργεί απελπιστικά αργά και κατευθύνεται από πολιτικές αποφάσεις, ακόμα και από κυβερνήσεις που το επικαλούνται για να μην κάνουν τίποτα. Πρόσφατο παράδειγμα, η σημερινή ακρίβεια. Ένα στοιχείο της είναι σίγουρα διεθνές. Ένα άλλο, όμως, παράγεται από ολιγοπώλια στις τράπεζες, στην ενέργεια και στις εφοδιαστικές αλυσίδες, που στην Ελλάδα έχουν ενταθεί. Αυτά τα ολιγοπώλια δεν είναι φυσικά. Δημιουργήθηκαν μεν από τις τελευταίες κρίσεις, αλλά εντάθηκαν από την τεχνητή συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης από ένα τραπεζικό σύστημα που αδυνατεί να χρηματοδοτήσει μικρότερες επιχειρήσεις. Ακόμα και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος θεωρεί ότι η λύση για να διευρυνθεί ο ανταγωνισμός πρέπει να είναι πολιτική. Η κυβέρνηση, όμως, μοιάζει βολεμένη με τη σημερινή κατάσταση και οι αποφάσεις της, όπως οι πρόσφατες εξαγγελίες για τις χρεώσεις των τραπεζών, έρχονται με καθυστέρηση και είναι άνευρες, για τα μάτια του κόσμου.
Σε μια εποχή που ο κόσμος χρειάζεται εναλλακτικές περισσότερο από ποτέ άλλοτε, που οι ανισότητες θεριεύουν, που η εργασία όπως την ξέρουμε αναιρείται, που οι πρώτες ύλες εξαντλούνται, που το περιβάλλον καταστρέφεται, που η τεχνολογία μπορεί να σώσει τον κόσμο σε βάθος χρόνου αλλά και να τον καταστρέψει σε λίγα δευτερόλεπτα, που οι περιφερειακές εντάσεις ξεριζώνουν ανθρώπους, κράτη και κλάδους της οικονομίας, η πίστη της ελληνικής κυβέρνησης στην ελεύθερη αγορά όπως την ξέραμε τη δεκαετία του ’90 παίρνει χαρακτηριστικά αντικοινωνικής αφασίας.
Σε αυτό το σκηνικό, το ΠΑΣΟΚ κινείται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Απόλυτα εναρμονισμένο με την ιδέα ότι η ελληνική οικονομία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές ανισότητες, τη συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης και την ερήμωση της περιφέρειας χωρίς ουσιαστικές πολιτικές προτάσεις, έχει φέρει σειρά προτάσεων, που η κυβέρνηση είτε τις αγνοεί είτε αργεί να τις υιοθετήσει, ώστε να τις βαφτίσει δικές της. Οι προτάσεις αυτές προέρχονται από ένα πρόγραμμα που στηρίζεται στη λογική ότι η κατάσταση δεν θα αλλάξει με μερεμέτια αλλά με ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Και ότι δεν έχει νόημα να συζητάμε για λεφτόδεντρα όταν οι εναλλακτικές μπορούν να είναι πιο αποτελεσματικές.
Παράδειγμα, η Πολιτική Προστασία. Δεν έχει κανένα νόημα το ΠΑΣΟΚ να ανταγωνίζεται την κυβέρνηση για το ποιος θα έδινε περισσότερα στην καταστολή και στην αντιμετώπιση φυσικών ή ανθρωπογενών φαινομένων, όταν η λύση είναι και πιο φθηνή και πιο αποτελεσματική με την επένδυση στην πρόληψη, όπως πολύ εύστοχα έδειξαν οι δήμαρχοι των Δήμων του Υμηττού, μέσω του ΣΠΑΥ.
Στο ΠΑΣΟΚ έχουμε αποφασίσει να δρούμε με γνώμονα το καλό της Ελληνίδας και του Έλληνα, δείχνοντας εμπιστοσύνη στις δυνατότητές τους. Διεκδικούμε την εξουσία για να τη μοιράσουμε και να τη φέρουμε κοντά στον πολίτη, σε αντίθεση με το σημερινό Μέγαρο Μαξίμου, το οποίο λαμβάνει τις αποφάσεις μέσα από ένα κλειστό κέντρο που «αποφασίζει και διατάσσει». Διότι έτσι θα χτίσουμε μια σχέση με τον πολίτη πάνω σε γερά θεμέλια.
Μια σχέση εμπιστοσύνης χτίζεται μέσα από σκληρή δουλειά, κάθε μέρα, κοντά στον πολίτη, δίπλα στην Ελληνίδα και στον Έλληνα, ώστε να καταλαβαίνουμε ποιες είναι οι ανάγκες τους. Σήμερα, οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ έχουν ως βασικό σκοπό να αναδειχθεί μια μέρα ένα νέο κοινωνικό και παραγωγικό μοντέλο. Να διεκδικήσουμε την εξουσία ξανά και να αναλάβουμε την ευθύνη για να περάσουμε στην Ελλάδα της νέας εποχής. Στην Ελλάδα όπου καθεμία και καθένας θα μπορεί να ελπίζει σε ένα λαμπρό μέλλον και θα μπορεί να πει: «Τελικά, υπάρχει μια νέα εναλλακτική» («Now, There Is a New Alternative)».
ΤΟ ΠΑΡΟΝ