Μέρες γιορτών, μέρες αντιθέσεων

Όποιος τύχει και βρεθεί στον Πειραιά αυτές τις μέρες θα νιώσει πολλά και ανάμεικτα συναισθήματα. Θα νιώσει άρχοντας, θα νιώσει επαίτης, θα νιώσει ότι μετράει, θα νιώσει ότι είναι ο τελευταίος. Ο Πειραιάς ανέκαθεν ήταν η πόλη των αντιθέσεων. Γιατί έχει το λιμάνι.

Και ένα λιμάνι είναι τα πάντα. Είναι χοάνη που τα τραβάει όλα, είναι μείκτης που μοχλεύει ό,τι υπάρχει, είναι όμως και μαγγανοπήγαδο, που για να πιει κανείς νερό πρέπει να προσπαθήσει πολύ, να δουλέψει, να κοπιάσει, να ιδρώσει. Στο λιμάνι συναντώνται όλα τα επαγγέλματα, όλες οι τάξεις και όλες οι φυλές. Από τον εργάτη μέχρι τον εφοπλιστή, από τον Κινέζο μέχρι τον Αφρικανό, από τον άστεγο μέχρι τον μεγιστάνα του πλούτου. Αυτές τις μέρες, στις αντιθέσεις προστίθεται και άλλη μία, η εντατικοποίηση, το τρέξιμο, η υπερπροσπάθεια των τελευταίων ημερών με τη χαλάρωση, τη ραστώνη, την ευεργετική ξεκούραση των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων.

Γι’ αυτό, λοιπόν, τούτες οι μέρες στον Πειραιά είναι ξεχωριστές. Ό­ποιος τις ζήσει, είτε ως επισκέπτης, ως παρατηρητής, είτε ως κάτοικος, μέρος αυτής της αρμονικής δυσαρμονίας, θα αισθανθεί κάτι διαφορετικό, κάτι ασυνήθιστο, κάτι που σίγουρα θα τον εντυπωσιάσει. Και αν σε όλα αυτά προσθέσουμε, έτσι σαν άχνη ζάχαρη, τον στολισμό, τις εκδηλώσεις, τις γωνιές, τις ομορφιές, τα μνημεία και τη βαριά ιστορία που σέρνει αυτή η πόλη, τότε έχει φτάσει στο απόλυτο. Δεν χρειάζεται να είσαι Πειραιολάτρης για να τα νιώσεις όλα αυτά, για να μεταφερθείς σε άλλη διάσταση μαζί τους, θα γίνεις υποχρεωτικά Πειραιολάτρης.

Δεν γίνεται να τα ζήσει κάποιος όλα αυτά και να μη λατρέψει αυτήν την πόλη. Την πόλη του νοητού και του αδιανόητου, που μπορεί όλα να τα… παντρεύει, να τα ομογενοποιεί, να τα συμπληρώνει. Την πόλη που ειδικά στις γιορτές αποκτά μαγεία, ευαισθησία αλλά και διαφορετικότητα. Όπου θα δεις τον πλούσιο να χορεύει με τον φτωχό, τον άστεγο να τρώει σε ένα μεγάλο σαλόνι, τον απατεώνα να προσφέρει στο φιλόπτωχο ταμείο, τον μουσουλμάνο να πηγαίνει στο συσσίτιο της μητρόπολης, τον συνήθως μαυροντυμένο δήμαρχο να κρατάει λευκή λαμπάδα.

Ο Πειραιάς είναι η πόλη που συνθέτει, που συνδυάζει, που φωτίζει. Τα φανάρια στο έμπα του λιμανιού, ο εμβληματικός φάρος της Ψυττάλειας, ο ολόφωτος Πύργος, το αστραφτερό Πασαλιμάνι, το ανυπέρβλητο στολίδι, το Δημοτικό Θέατρο, το γαργαλιστικό Μικρολίμανο δίνουν αυτές τις μέρες στον Πειραιά μια απόκοσμη λάμψη, μια λάμψη η οποία, όμως, αντανακλάται σε όλα αυτά γιατί πηγάζει από την ψυχή των Πειραιωτών, την καρδιά τους, το είναι τους. Γιατί οι άνθρωποι αυτής της πόλης έχουν όλα τα ελαττώματα που μπορεί να έχει ένας θνητός, αλλά έχουν ένα προτέρημα που τα εξισορροπεί όλα: Μπορούν να συνδυάζουν τα πάντα, να συμβιβάζουν τα ασυμβίβαστα, να ισορροπούν τα αντίρροπα. Γι’ αυτό, όποιος έρχεται στον Πειραιά αισθάνεται πως είναι μέρος αυτής της πόλης, κομμάτι της. Γι’ αυτό και οι περισσότεροι που έρχονται μένουν σ’ αυτήν, κολλάνε, δεν θέλουν να φύγουν ή, αν δεν μπορούν, προγραμματίζουν να ξανάρθουν όσο πιο γρήγορα γίνεται…

Αν, λοιπόν, θέλετε να αλλάξετε ζωή, να νιώσετε διαφορετικοί σε μια πόλη που τα συνδυάζει όλα, ελάτε αυτές τις μέρες στον Πειραιά. Μεθύστε με το μυρωμένο κύμα του Σαρωνικού, απογειωθείτε από τα σοκάκια του Προφήτη Ηλία, υποκλιθείτε στο μεγαλείο του Δημοτικού Θεάτρου, ακούστε το τραγούδι του ναυτικού, αφουγκραστείτε τον πόνο του ξενιτεμένου, αισθανθείτε την ευλογία του Άη Νικόλα να ξεπηδάει από τον γαλάζιο τρούλο του εμβληματικού ναού που δεσπόζει στο λιμάνι, κάντε βόλτες στο Πασαλιμάνι, γευτείτε το Μικρολίμανο. Ο Πειραιάς θα έχει πάντα κάτι από σας και θα σας το παρέχει απλόχερα. Μην το αγνοήσετε και μην το αμελήσετε. Σας περιμένει!

ΤΟ ΠΑΡΟΝ