Β. Ταλαμάγκας στο “Π”: Η ανεξέλεγκτη κατάσταση της ελεγχόμενης μιντιοκρατίας
Του
ΒΑΣΙΛΗ ΤΑΛΑΜΑΓΚΑ
Είναι διάχυτη η εντύπωση ότι σε πολλά θέματα της επικαιρότητας που αφορούν την κοινωνία επικρατεί μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Είναι γενικά παραδεκτό ότι ζούμε σε μια εποχή που συστηματικά αποφεύγεται η σιωπή. Τη σημερινή εποχή γινόμαστε μάρτυρες μιας οπτικοακουστικής ρύπανσης για πλειάδα θεμάτων της επικαιρότητας.
Τέτοια μας προσφέρουν εν αφθονία τα ΜΜΕ, οι ιστοσελίδες και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι τίτλοι των άρθρων σού φωνάζουν να τα προσέξεις. Το ίδιο και οι εικόνες, όπως και ο τρόπος γραφής, που προσπαθεί να σου προξενήσει το ενδιαφέρον.
Το ζήτημα, όμως, είναι ότι όλα αυτά σου στερούν τη σιωπή. Διότι πάντα υπάρχει η δυνατότητα, κάποια στιγμή της ημέρας, να αποσυρθείς στη σιωπή σου. Ένα άλλο πρόβλημα της σύγχρονης κοινωνίας είναι ότι δεν έχουμε μάθει να επιζητούμε τη σιωπή, τόσο ως πρόσωπα όσο και ως κοινωνία.
Έχοντας, εύλογα, ταυτίσει την επικοινωνία με την επαφή με κάποιον άλλο, λησμονούμε ότι ο δεύτερος, εξίσου ουσιαστικός, παράγοντας της επικοινωνίας είναι η αξιολόγηση όσων έχουν επικοινωνηθεί, δηλαδή, το να καθίσουμε και να σκεφτούμε αν όσα πληροφορηθήκαμε είναι σωστά, λάθος, εφαρμόσιμα, ενδιαφέροντα, βαρετά κ.ο.κ.
Για να συμβεί αυτό, χρειάζεται η σιωπή. Όταν, λοιπόν, στερούμε από τον εαυτό μας τη δεύτερη ουσιαστική παράμετρο της επικοινωνίας, αυτό που κάνουμε είναι να παραπαίουμε από τη μια ελλιπή επικοινωνία στην άλλη, από τον έναν θόρυβο στον άλλον, με την ψευδαίσθηση ότι έτσι είμαστε σε επαφή με τον κόσμο και ότι αυτό είναι το ζητούμενο.
Το ότι σήμερα η σιωπή αποτελεί παράγοντα που μας κάνει να νιώθουμε άβολα είναι ένα βασικό στοιχείο για να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο έχει διαμορφωθεί ο σημερινός έλληνας πολίτης.
Αντ’ αυτού, γεμίζουμε τον λίγο χρόνο κατά τον οποίο ενημερωνόμαστε με μια πανομοιότυπη πληροφόρηση που διαλέγει τα θέματα που σερβίρει –κυρίως του αστυνομικού δελτίου– και αποσιωπά τα ουσιώδη ζητήματα που αφορούν μια κοινωνία που βρίσκεται σε κρίση. Από τη δυσώδη υπόθεση της Αμαλιάδας μέχρι την εφιαλτική υπόθεση του ένστολου στη Βουλή μεσολαβεί μια κοινωνία η οποία πάσχει και, σε μεγάλο βαθμό, αδυνατεί να αντεπεξέλθει στα στοιχειώδη. Κάνοντας ακριβώς το αντίθετο από ό,τι κάνει το BBC, κάποια ΜΜΕ κατηγοριοποιούν τα θέματα, προβάλλουν τα κοινωνικά και αποσιωπούν όσα άπτονται των λαθών της πολιτικής. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι των ΜΜΕ, απελευθερωμένοι πια, θίγουν το πρόβλημα. Η πτώση της τηλεθέασης, κυρίως, των λεγόμενων «συστημικών» καναλιών μοιραία θα οδηγήσει σε αναπροσαρμογή της στάσης τους. Είναι νομοτελειακό.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ