Μ. Ζαμπάρα: «Η Κυβέρνηση Σερβίρει το Νερό στους Ιδιώτες: Η ιδιωτικοποίηση των νερών της Θεσσαλίας»

Του
Μίλτου Ζαμπάρα
Βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας και Τομεάρχη Περιβάλλοντος & Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Με τον πρόσφατο διορισμό του Προέδρου, του Διευθύνοντος Συμβούλου, των αντιπροέδρων και των αναπληρωτών τους στον «Οργανισμό Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας Α.Ε.», η κυβέρνηση, σε αγαστή συνεργασία με το Υπουργείο Περιβάλλοντος (ΥΠΕΝ), βάζει την ταφόπλακα στον δημόσιο χαρακτήρα της διαχείρισης των υδάτων στη Θεσσαλία. Η απόφαση αυτή ανοίγει επικίνδυνους δρόμους για την ιδιωτικοποίηση του νερού και σε άλλες περιοχές της χώρας, με την ίδια ακριβώς αποτυχημένη και παρωχημένη συνταγή.

Η κυβέρνηση, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά την αδιαφορία της για την επιστημονική τεκμηρίωση και τη συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών, βασίζεται σε μια αντιεπιστημονική μελέτη που ανατέθηκε σε μία ολλανδική εταιρεία, αμφιβόλου εγκυρότητας και αξιοπιστίας. Παρά την ύπαρξη σπουδαίων ελληνικών πανεπιστημίων και ερευνητικών κέντρων, η κυβέρνηση επέλεξε να αγνοήσει τις εγχώριες δυνατότητες και να δημιουργήσει μια ιδιωτική εταιρεία για τη διαχείριση των υδάτων στη Θεσσαλία, χωρίς να γίνει η παραμικρή διαβούλευση με τους τοπικούς φορείς, την αυτοδιοίκηση ή άλλους αρμόδιους παράγοντες.

Η νέα αυτή ιδιωτική εταιρεία (ΟΔΥΘ Α.Ε), η οποία δεν περιορίζεται μόνο στην εμπλοκή δημοσίων υπαλλήλων, συνοδεύεται από σημαντική χρηματοδότηση και «προίκα» για να εξασφαλίσει την «εύρυθμη» λειτουργία της. Το πιο ανησυχητικό, όμως, είναι η δημιουργία ενός περιβάλλοντος που θα επιτρέπει την πρόσληψη “golden boys”, οι οποίοι θα διοικήσουν το εγχείρημα με στόχο την αύξηση των κερδών, σε βάρος φυσικά των πολιτών και της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Η κυβέρνηση επιμένει στην εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής που ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια: απαξιώνει συστηματικά τις δημόσιες υπηρεσίες, είτε με την υποβάθμιση είτε με τη σταδιακή αποδυνάμωσή τους, και έπειτα παρουσιάζει ως σωτήρα τον ιδιωτικό τομέα, υποστηρίζοντας ότι αυτός θα λύσει τα προβλήματα. Έχουμε δει αυτή την απογοητευτική προσέγγιση και στην περίπτωση της ΔΕΗ, όπου οι πολίτες και οι επιχειρήσεις καλούνται να πληρώνουν υπέρογκους λογαριασμούς για να πλουτίζουν τα μεγαλοστελέχη, ενώ η ποιότητα της παροχής υπηρεσιών έχει καταβαραθρωθεί.

Πέρα από αυτά, προκαλεί εύλογες και σοβαρές ανησυχίες το γεγονός ότι ο καθηγητής Ν. Δέρκας, που αναλαμβάνει τη θέση του Προέδρου του ΟΔΥΘ Α.Ε., είχε οριστεί στο παρελθόν ως πραγματογνώμονας από την Εισαγγελία Καρδίτσας και Τρικάλων για την έρευνα της καταστροφής του “DANIEL”. Εάν αυτό δεν συνιστά ξεκάθαρη σύγκρουση συμφερόντων, τότε πώς μπορούμε να ορίσουμε τη λέξη; Η έλλειψη διαφάνειας και η αμφισβήτηση της αμεροληψίας αυτών των διορισμών είναι επιεικώς αδικαιολόγητη.

Η κυβέρνηση αποδεικνύει για ακόμη μια φορά την αδιαφορία της για το δημόσιο συμφέρον, ενώ ανοίγει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση ενός από τους πιο πολύτιμους πόρους της χώρας, του νερού. Η αναφορά σε μια «λύση» που έρχεται από τον ιδιωτικό τομέα, την ώρα που οι δημόσιες υπηρεσίες απαξιώνονται, αποτελεί μια επικίνδυνη στρατηγική που δεν επιλύει τα προβλήματα, αλλά τα επιδεινώνει.

Η ιδιωτικοποίηση του νερού στη Θεσσαλία δεν είναι απλώς μια τοπική υπόθεση. Είναι το πρώτο βήμα για την επέκταση αυτής της πολιτικής σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Εάν επιτρέψουμε να προχωρήσει αυτό το σχέδιο, ανοίγουμε την πόρτα για την εμπορευματοποίηση ενός αγαθού που αφορά την ίδια την επιβίωση των πολιτών.

Η πραγματικότητα, λοιπόν, είναι ξεκάθαρη: η κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει την ιδιωτικοποίηση του νερού πίσω από δήθεν μεταρρυθμίσεις και «εκσυγχρονισμούς». Όμως, οι πολίτες πρέπει να αντισταθούν και να απαιτήσουν μια διαφορετική πορεία. Το νερό δεν είναι εμπορεύσιμο αγαθό. Είναι δημόσιο αγαθό και πρέπει να παραμείνει υπό τον έλεγχο της κοινωνίας και του κράτους, προς όφελος όλων.

Η κυβέρνηση πρέπει να αναλογιστεί τις συνέπειες αυτής της στρατηγικής και να σταματήσει να βαδίζει σε επικίνδυνα μονοπάτια που οδηγούν σε καταστάσεις όπου λίγοι θα ωφελούνται και πολλοί θα υποφέρουν. Η προστασία του νερού και των δημόσιων αγαθών είναι καθήκον και ευθύνη όλων μας.