Χαμένος είναι ο απών…
H ελληνική εξωτερική πολιτική τείνει να γίνει μονοθεματική, κάτι που εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τη χώρα. Προφανώς, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι ζήτημα ύψιστης σημασίας και δικαίως απασχολούν σε μεγάλο βαθμό την εξωτερική πολιτική.
Ωστόσο, δεν είναι δυνατόν να παραμελούνται άλλα θέματα, εξίσου μεγάλης σημασίας. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίπτωση της Λιβύης. Έχουμε εξηγήσει πολλές φορές τη στρατηγική σημασία αυτής της χώρας της Βόρειας Αφρικής για την Ελλάδα.
Τους τελευταίους μήνες παρακολουθούμε έναν αγώνα δρόμου ξένων αξιωματούχων, οι οποίοι επισκέπτονται τόσο την Τρίπολη, όπου εδρεύει η μεταβατική προσωρινή κυβέρνηση, όσο και την Ανατολική Λιβύη, όπου βρίσκονται το Κοινοβούλιο και ο στρατηγός Χαλίφα Χάφταρ. Παρότι παρατηρούμε την κινητικότητα του έλληνα πρέσβη στη Λιβύη, αυτό από μόνο του δεν αρκεί.
Είναι απαραίτητο να καταστεί σαφές στη λιβυκή πλευρά ότι η Ελλάδα επιθυμεί συνεργασία σε όλα τα επίπεδα, αλλά ταυτόχρονα δεν πρόκειται να ανεχθεί νέες κινήσεις τύπου τουρκολιβυκού μνημονίου. Στην εξωτερική πολιτική ισχύει ο κανόνας σύμφωνα με τον οποίο «χαμένος είναι αυτός που είναι απών».
Διαβάστε τα άρθρα της στήλης “ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ Εξωφρενικών” ΕΔΩ