Αφήνουν τα δάση μας στο έλεος των πυρκαγιών
–Έκοψαν την επιχορήγηση που έδιναν στους Συνδέσμους για την προστασία των ορεινών όγκων – Παρόμοια… μαχαιριά και στους Διαδημοτικούς Συνδέσμους που ασχολούνται με τα αδέσποτα
Γράφει ο
Νίκος Παρασκευάς
Aπίστευτο και όμως αληθινό. Τη στιγμή που η χώρα έχει αποδεκατιστεί από τις φωτιές, τη στιγμή που προβάλλει επιτακτική, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η ανάγκη για πρόληψη των πυρκαγιών, αφού η καταστολή είναι δύσκολη έως αδύνατη όταν φυσάει δυνατός αέρας, ο αρμόδιος υπουργός κ. Λιβάνιος αποφάσισε να κόψει την επιδότηση που έδινε μέσω των ΚΑΠ στους συνδέσμους προστασίας των δασών!
Η αιτιολογία είναι ότι τα δάση μπήκαν υπό την εποπτεία των ΟΤΑ, οπότε δεν μπορούν οι σύνδεσμοι να χρηματοδοτούνται απευθείας από το κράτος και αυτό θα γίνεται από τον νέο χρόνο μέσω των δήμων. Ουσιαστικά, δηλαδή, δεν θα χρηματοδοτούνται καθόλου, αφού οι δήμοι είναι ήδη… μέσα από τους ΚΑΠ, που μειώνονται διαρκώς, ενώ αυξάνονται οι τομείς ευθύνης των ΟΤΑ και οι αρμοδιότητές τους, χωρίς φυσικά να αυξηθούν και οι πόροι που τους παρέχονται. Έτσι, κανένας δήμος δεν πρόκειται να δώσει… ούτε σεντ στους συνδέσμους και φυσικά τα δάση θα μείνουν ακάλυπτα και θα είναι στο έλεος των πυρκαγιών.
Ο νόμος που τροποποιήθηκε είναι του 2017 και το καθεστώς χρηματοδότησης των συνδέσμων από τους ΚΑΠ ισχύει εδώ και 20 χρόνια. Με βάση αυτό, ο Σύνδεσμος για Προστασία του Υμηττού (ΣΠΑΥ), ο αντίστοιχος για την Πάρνηθα, ο ΣΠΑΠ για την Πεντέλη, ο ΑΣΔΑ για το Ποικίλο Όρος και ο ΠΕΣΥΔΑΠ για το Αιγάλεω έπαιρναν κάποια χρήματα κάθε χρόνο για την εγκατάσταση παρατηρητηρίων στα δάση, για τη διάνοιξη δρόμων για τα πυροσβεστικά οχήματα, για τη δημιουργία υδατοδεξαμενών, προκειμένου να ανεφοδιάζονται αμέσως τα ελικόπτερα και να μην καθυστερούν μέχρι να φτάσουν στη θάλασσα, για αναδασώσεις κ.λπ. Τώρα τα χρήματα αυτά κόβονται και το ερώτημα που τίθεται είναι: Ποιος θα τα κάνει τώρα όλα αυτά και με τι λεφτά; Η απάντηση είναι: δυστυχώς, κανένας. Αν οι σύνδεσμοι δεν έχουν πόρους για να δουλέψουν, θα διαλυθούν, τα δάση θα γίνουν έρμαια των εμπρηστών και των οικοπεδοφάγων, οι οποίοι θα κάνουν… πάρτι κάθε φορά που θα φυσάνε δυνατοί άνεμοι και σε λίγο δεν θα μείνουν ούτε τα δέντρα που έχουμε στις πόλεις, στους δρόμους και στις γειτονιές.
Αν αυτό εννοεί η κυβέρνηση λέγοντας ότι θα… θωρακίσει τα δάση, πολύ καλά κάνει. Αν, πάλι, κρίνει ότι δεν χρειάζονται, πάλι καλά κάνει. Όμως, αν όντως πιστεύει ότι τα δάση είναι πηγή ζωής και είναι απαραίτητα για την ίδια μας τη ζωή, τότε κάνει όλεθρο σφάλμα, που θα κληθούμε να το πληρώσουμε όλοι.
Μήπως τελικά θα πρέπει να επανεξετασθεί το θέμα και να συνεχιστεί το ισχύον καθεστώς; Γιατί όταν κάτι υπάρχει, εφόσον χρειάζεται και λειτουργεί, κοιτάμε πώς να το βελτιώσουμε και όχι πώς να το καταργήσουμε. Ειδικά τώρα, που υπάρχει και πλεόνασμα στον προϋπολογισμό, είναι τουλάχιστον αδιανόητο να κάνουμε οικονομία στη δασοπροστασία.
Το ίδιο και με τα αδέσποτα
Μετά τα δάση, όμως, που θα μείνουν απροστάτευτα, μεγάλο πρόβλημα θα υπάρξει και με τα αδέσποτα, αφού η τροποποίηση του νόμου καταργεί τη χρηματοδότηση από τους ΚΑΠ των δύο διαδημοτικών κέντρων περίθαλψης αδέσποτων ζώων, του ΔΙΚΕΠΑΖ, το οποίο λειτουργεί ο ΠΕΣΥΔΑΠ, και του Διαδημοτικού Συνδέσμου ΟΤΑ Δυτικής Θεσσαλονίκης. Ο ΠΕΣΥΔΑΠ παρέχει υπηρεσίες περίθαλψης αδέσποτων ζώων σε 23 δήμους της Αττικής, καλύπτοντας μια πληθυσμιακή ομάδα 2,5 εκατ. κατοίκων, ενώ διαθέτει το μοναδικό δημόσιο νοσοκομείο για ζώα στην Ελλάδα, με πολύ σημαντική δράση, που έχει αναγνωριστεί διεθνώς.
Τόσο το ΔΙΚΕΠΑΖ όσο και ο Σύνδεσμος της Θεσσαλονίκης μένουν τώρα στον… αέρα, αφού έχουν μαζέψει ένα πλήθος αδέσποτων και άρρωστων ζώων, τα οποία φυσικά δεν πρόκειται να τα εγκαταλείψουν, αλλά δεν ξέρουν και τι να τα κάνουν. Αν δεν βρεθεί τρόπος να χρηματοδοτηθούν, στο τέλος θα κλείσουν και τα αδέσποτα θα… πνίξουν τις πόλεις. Γιατί τα Διαδημοτικά Κέντρα δεν θεραπεύουν μόνο τα αδέσποτα αλλά ελέγχουν και τις γεννήσεις με προγράμματα στείρωσης, για να μη δημιουργείται πρόβλημα υπερπληθυσμού. Παράλληλα, τοποθετούν τσιπάκια σε όλα τα αδέσποτα, για να τα παρακολουθούν και να ελέγχουν τη συμπεριφορά τους, τη διαβίωσή τους, τους κινδύνους που διατρέχουν κ.λπ. Σε περίπτωση που συνεχιστεί η κατάργηση της χρηματοδότησης όλα αυτά θα πάνε… περίπατο και τα αδέσποτα θα μείνουν απροστάτευτα.
Εδώ, βέβαια, θα περιμέναμε να ακούσουμε κάποια φωνή αντίδρασης, ή υποστήριξης προς τα αδέσποτα, από τον νέο ειδικό γραμματέα για τα ζώα συντροφιάς κ. Χρυσάκη ή από τον κ. Σπανάκη, που είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος στο Υπουργικό Συμβούλιο, αλλά, δυστυχώς, και οι δύο… κατάπιαν τη γλώσσα τους. Κρίμα…
Και κάτι ακόμα: Ενώ ο κ. Λιβάνιος, για να μη διαταράξει τις ισορροπίες στα δάση, είπε ότι η κατάργηση της κρατικής επιχορήγησης προς τους συνδέσμους που ασχολούνται με την προστασία των δασών θα εφαρμοστεί από την αρχή του νέου χρόνου, για τους συνδέσμους που ασχολούνται με τα αδέσποτα ισχύει ήδη, με αποτέλεσμα το υπόλοιπο των επιχορηγήσεων που θα έπρεπε να πάρουν ως τελευταία δόση για το τέλος της χρονιάς να μην τους δοθεί και να αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα, καθώς τα έσοδα αυτά ήταν προϋπολογισμένα και τα είχαν υπολογίσει για να καλύψουν ανάγκες που είχαν ήδη δημιουργηθεί. Άραγε, με ποια λογική και με ποια κριτήρια οι μισοί σύνδεσμοι ολοκληρώνουν κανονικά τον χρόνο και παίρνουν τα χρήματα που τους αναλογούν και οι υπόλοιποι καταδικάζονται να… πνιγούν στα χρέη, τα οποία θα βρουν μπροστά τους και τον επόμενο χρόνο; Θα απαντήσει κανένας;
ΤΟ ΠΑΡΟΝ