Τι υποκρύπτει η κινητικότητα για τα 12 ναυτικά μίλια στο Αιγαίο

Του
ΒΑΣΙΛΗ ΤΑΛΑΜΑΓΚΑ

Τον τελευταίο καιρό γίνεται θόρυβος για την προσφυγή στη Χάγη πριν από την επέκταση της αιγιαλίτιδας στα 12 μίλια παντού. Πολλοί από όσους έχουν βασικές γνώσεις γύρω από το διεθνές δίκαιο αποσιωπούν βασικές πτυχές του.

Οι γνωρίζοντες λένε ότι η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης πρέπει να γίνει μετά την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας. Ούτως ώστε η συζήτηση του δικαστηρίου να γίνει επί των δεδομένων που θα έχουν προκύψει μετά την άσκηση του κυριαρχικού δικαιώματος από την πλευρά της Ελλάδας.

Σε αντίθετη περίπτωση, το δικαστήριο δεν πρόκειται να κρίνει πάνω σε υποθετική μελλοντική άσκηση κυριαρχικού δικαιώματος αλλά στα τετελεσμένα την ώρα που θα γίνει η προσφυγή. Έτσι, οι αποφάσεις του διεθνούς δικαστηρίου για το Αιγαίο θα σχετίζονται με το καθεστώς των 6 μιλίων που ισχύει σήμερα. Πράγμα που σημαίνει ότι, με δικαστική απόφαση πλέον, η Ελλάδα μελλοντικά θα έχει απεμπολήσει το κυριαρχικό δικαίωμα της επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια.

Τον τελευταίο καιρό έχουμε κορεστεί από την επανάληψη διακηρύξεων για τα εθνικά μας δικαιώματα στις θάλασσες, όπως η πρόσφατη δήλωση του υπουργού Άμυνας από τη Λέρο ότι «τα νησιά της Δωδεκανήσου έχουν δικαίωμα σε υφαλοκρηπίδα, σε ΑΟΖ και σε χωρικά ύδατα έως 12 μίλια, όπως ακριβώς προβλέπει η Διεθνής Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία αποτελεί και Εθιμικό Δίκαιο και δεσμεύει τους πάντες…».

Το ζήτημα δεν είναι να διακηρύττεις συνεχώς και με σθένος ένα εθνικό σου δικαίωμα αλλά να το εφαρμόζεις.

Η εφαρμογή του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια οφείλει να γίνει μονομερώς και όχι σε συμφωνία με την Τουρκία, όπως έχουν κάνει όλες οι χώρες του κόσμου και όπως έγινε και με την εφαρμογή αυτού του δικαιώματος στο Ιόνιο Πέλαγος.

Έτσι και στο Αιγαίο, αφού εφαρμόσει η Ελλάδα τα 12 ναυτικά μίλια, θα ενημερώσει τους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς αλλά και τα γειτονικά κράτη (Τουρκία) ώστε να συμφωνήσουν ως προς τη μέση γραμμή, δηλαδή για τα τεχνικά ζητήματα της διευθέτησης του συνόρου σε περιοχές που η απόσταση δύο εθνικών ακτών είναι κάτω από 24 ναυτικά μίλια.

Όταν απεμπολείς το δικαίωμα μονομερούς εφαρμογής ενός εθνικού δικαιώματος, είτε λόγω φοβικού συνδρόμου που προκαλεί το casus belli, είτε επειδή το μεταθέτεις σε διεθνές δικαστήριο, είτε επειδή θέλεις να το χρησιμοποιήσεις ως ισχυρό διπλωματικό χαρτί, ασκείς μια πολιτική εκφυλισμού των δικαιωμάτων σου, που μάλλον σε οδηγεί σε επώδυνες υποχωρήσεις.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ