Χάρης Τσιόκας στο “Π”: Μια νέα εκκίνηση για τον προοδευτικό χώρο
Του
ΧΑΡΗ ΤΣΙΟΚΑ
Μέλους ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ
Η αντίφαση: Κοινωνία και πολιτική κινούνται σε αντίθετες τροχιές, ενισχύοντας την αποχή και την ιδιώτευση. Οι θεμιτές για τη δημοκρατία διεργασίες στα κόμματα, αντί να ενισχύουν τον διάλογο προγραμματικών επεξεργασιών μιας εναλλακτικής διακυβέρνησης, χάνονται σε περιχαρακώσεις εξουσιοδοτισμού ιδιοκτησίας ή αναφέρονται σε κομματικές επανασυσπειρώσεις για τη σειρά κατάταξης των κομμάτων ως αντιπολίτευσης.
Οι πρόσφατες εκλογές, όμως, έδειξαν ότι δεν είναι ζητούμενο των πολιτών η ύπαρξη κομμάτων διαμαρτυρίας, που γίνονται άλλοθι για το σύστημα. Ούτε η ύπαρξη κομμάτων – συμπληρωματικών μεγεθών στον σχηματισμό κυβερνήσεων, για την καλύτερη διαχείριση των πολιτικών της ΝΔ. Πολιτικών που συρρικνώνουν την εγχώρια παραγωγική βάση, διογκώνουν τις ανισότητες, ερημώνουν την περιφέρεια και εμπορευματοποιούν τα κοινά αγαθά.
Δεν είναι ζητούμενο των μεσαίων στρωμάτων και των δυνάμεων της εργασίας και της γνώσης η μετατόπιση σε κόμματα που θα συνεχίσουν τις πολιτικές της ΝΔ με άλλα πρόσωπα. Ζητούμενο γίνεται η αλλαγή του κοινωνικού και του παραγωγικού μοντέλου, που περιθωριοποιούν χώρα και πολίτες.
Η δεξιά σοσιαλδημοκρατία – συμπλήρωμα στη διαχείριση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών ηττήθηκε, συρρικνώθηκε στην Ευρώπη, και τώρα τα ακροδεξιά κόμματα γίνονται σωσίβιο στη συνέχιση των πολιτικών της αχαλίνωτης κερδοσκοπίας και της κρίσης.
Γι’ αυτόν τον λόγο, το πολιτικό στίγμα, η ατζέντα τόσο των κομμάτων που αυτοπροσδιορίζονται στον προοδευτικό χώρο, στην Αριστερά και στην Οικολογία, όσο και των υποψηφίων που θα τα συντονίζουν, δεν πρέπει να ξεπερνά το αντικειμενικό γεγονός ότι κανένα κόμμα, με ορίζοντα τις επόμενες εκλογές, δεν μπορεί να καταγράψει εκλογικό ποσοστό αυτοδυναμίας με εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης.
Ποιο είναι, λοιπόν, το «διά ταύτα»;
Το ερώτημα γίνεται αμείλικτο:
Ο προοδευτικός χώρος, η Αριστερά και η Οικολογία, στο όνομα των εσωκομματικών αναμετρήσεων, θα σιωπήσει απέναντι στη μετάλλαξη του πολιτικού σκηνικού που χαρακτήρισε τη Μεταπολίτευση; Σκηνικού όπου αναμετριούνταν πολιτικές δυνάμεις με εναλλακτικά προγράμματα διακυβέρνησης; Θα αποδεχθεί το σκηνικό που χαρακτηρίζει χώρες της Ευρώπης και την Αμερική, όπου ως εκλογικό ζητούμενο θα ορίζεται η αλλαγή προσώπων και όχι πολιτικών; Δηλαδή, το πρόβλημα στην Ελλάδα θα λυθεί αν «φύγει» ο κ. Μητσοτάκης, αλλά συνεχιστούν οι πολιτικές της ΝΔ με άλλο κυβερνητικό προσωπικό;
Τα προηγούμενα καθιστούν προφανές ότι η επόμενη αναμέτρηση πρέπει να αφορά την αλλαγή του κοινωνικού και του παραγωγικού μοντέλου και την επαναφορά της πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής. Δεν φτάνει απλώς ο αντικυβερνητισμός. Χρειάζεται και να διαμορφωθεί κοινωνικοπολιτική πλειοψηφία με προγραμματική ενότητα διακυβέρνησης.
Οι επόμενες εκλογές έχουν απρόβλεπτο χρόνο διεξαγωγής. Ο χρόνος θα επηρεασθεί και από τις ανάγκες των συστημικών κέντρων, γιατί έχουν πρόσβαση στην εξουσία. Επομένως, είναι η ώρα να κριθούν κόμματα και ηγεσίες όχι από τις εσωκομματικές συσπειρώσεις αλλά από την πολιτική τους στόχευση. Από το αν θα συμβάλουν στον διάλογο για τη διαμόρφωση προγραμματικής ενότητας διακυβέρνησης. Γεγονός που θα καθορίζει με τη θέληση του λαού και το κυβερνητικό σχήμα υλοποίησης.
Τα κόμματα, έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, έχουν αποστολή να υπηρετούν τον λαό και την πατρίδα. Με δεδομένο ότι το εκλογικό σκηνικό έχει αλλάξει και τουλάχιστον μέχρι τις επόμενες εκλογές κανένα κόμμα δεν μπορεί μόνο του, είναι η ώρα να γίνει σαφές ότι όλοι θα κριθούν από τη συμβολή τους στο να περάσει η ΝΔ με τις πολιτικές της στον χώρο της αντιπολίτευσης.
Οι πρωτοβουλίες που έχουμε αναλάβει μια σειρά από στελέχη του προοδευτικού χώρου πρέπει τώρα να δυναμώσουν, με τη δημόσια συμβολή και των κορυφαίων οργάνων κομμάτων και παραγωγικών, κοινωνικών φορέων. Όσον αφορά τα λάθη και τις παραλείψεις τού χθες, που δίχασαν τον προοδευτικό χώρο, είναι η καλύτερη ευκαιρία να γίνουν το μάθημα που θα ενώνει, με προγραμματικές λύσεις για το αύριο.
ΤΟ ΠΑΡΟΝ