Απλήρωτους επί μήνες έχει τους φορείς που λειτουργούν τις δομές προσφύγων το υπουργείο Μετανάστευσης
Tο μεταναστευτικό πρόβλημα, που αναδείχθηκε σε μείζον θέμα για τον Ευρωπαϊκό Νότο τα τελευταία χρόνια, υποχρέωσε την κυβέρνηση Τσίπρα να ιδρύσει ένα ακόμα υπουργείο, το οποίο ονόμασε Μεταναστευτικής Πολιτικής. Μάλλον πομπώδης ήταν ο τίτλος, αφού μετανάστευση υπάρχει, όπως και προσφυγικές ροές, εκείνο που δεν υπάρχει είναι η πολιτική.
Από την ίδρυσή του το υπουργείο αντιμετωπίστηκε με προχειρότητα, η οποία το στιγματίζει, δυστυχώς, μέχρι σήμερα.
Αρχικά, η κυβέρνηση Τσίπρα το ξεκίνησε με υπουργό και υφυπουργό, άνευ χαρτοφυλακίου επί της ουσίας και με ανύπαρκτη πολιτική διάρθρωση.
Φιλοξενούνταν αρχικά σε έναν άθλιο χώρο του υπουργείου Εσωτερικών, χωρίς προϋπολογισμό, χωρίς νομοθεσία και με ελάχιστο προσωπικό (από μετατάξεις), που δεν είχε καμιά σχέση με το αντικείμενο.
Ενδεικτικό της αβάσταχτης ελαφρότητας με την οποία αντιμετώπιζε το θέμα η τότε κυβέρνηση είναι το γεγονός ότι, ενώ το Μεταναστευτικό εξελισσόταν σε πρόβλημα που απειλούσε τη συνοχή της ΕΕ, η κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου έλεγε ότι οι μετανάστες… λιάζονται, ο κ. Μπαλάφας ουσιαστικά ήταν… τουρίστας, οι υπάλληλοι δεν είχαν αντικείμενο και κάποιοι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ διαδήλωναν, κάνοντας επαναστατική πολιτική, για να… γκρεμίσουν φράχτες.
Δεν είναι τυχαίο ότι τα ανατολικά μας σύνορα στο Αιγαίο είχαν γίνει… σουρωτήρι από τα πλοία που μετέφεραν τις ορδές των προσφύγων στα νησιά. Οι Ευρωπαίοι άργησαν να στείλουν τη Frontex για να ανασχέσει τις ροές, ακριβώς για να μεγιστοποιηθεί το πρόβλημα, να μην μπορεί να το αντιμετωπίσει το ούτως ή άλλως αργό και δυσκίνητο Ελληνικό Δημόσιο και να υποχρεωθούμε να παραδώσουμε την ευθύνη στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ και στη UNICEF. Ουσιαστικά, δηλαδή, χάσαμε το… έργο, τους πόρους, την παρέμβαση, τη διπλωματική εκμετάλλευση του θέματος κ.λπ.
Στη συνέχεια, επειδή ακούγονταν διάφορα για τις ΜΚΟ που εμπλέκονταν, ο ΟΗΕ σταμάτησε να πληρώνει, οι διάφοροι περίεργοι απομακρύνθηκαν, αφού έκαναν αυτό που ήθελαν, όταν με λίγα λόγια το… πάρτι τελείωσε και δεν είχε ενδιαφέρον, η καυτή πατάτα επέστρεψε σε μας, που έπρεπε να διαχειριστούμε το πρόβλημα. Όταν τελείωσαν, δηλαδή, τα λεφτά, έφυγαν όλοι και μας έμειναν οι πρόσφυγες. Σε μια χώρα ουσιαστικά πτωχευμένη, εξαθλιωμένη, μετά από τρία Μνημόνια και χωρίς εμπειρία και γνώση στο αντικείμενο. Και, πάνω απ’ όλα, με δεδομένη την αδυναμία να διεκδικήσει και να διασφαλίσει πόρους από την ΕΕ.
Ακριβώς επειδή το κράτος δεν μπορούσε να διαχειριστεί την κατάσταση, δημιούργησε, μέσω του υπουργείου, έναν πυρήνα φορέων και οργανισμών που θα αναλάμβαναν το έργο αυτό που καμία δημόσια υπηρεσία δεν μπορούσε και δεν ήθελε να αναλάβει. Βρέθηκαν, δηλαδή, κάποιοι οργανισμοί και κάποιοι φορείς για να κάνουν τη… λάντζα και όλη τη… βρώμικη δουλειά.
Αντί, όμως, αυτούς τους φορείς, που το ίδιο το υπουργείο τους επέλεξε, να τους φροντίζει και να τους προσέχει, αφού είναι συνεργάτες του και εκτελούν συγκεκριμένη αποστολή, τους δημιουργεί συνέχεια προβλήματα και εξαντλεί σε αυτούς όλη τη… μιζέρια της οικονομικής πολιτικής του.
Ειδικότερα, σημειώνονται μεγάλες καθυστερήσεις, που φτάνουν και τους οκτώ μήνες, στις πληρωμές τους, που απορρέουν από τις συμφωνίες τις οποίες έχουν υπογράψει με το υπουργείο, ενώ σε όσους δεν πειθαρχούν και εξανίστανται γίνονται έκτακτοι και άνευ ουσίας έλεγχοι και πιέζονται με κάθε τρόπο.
Έτσι, οι φορείς αυτοί έχουν φτάσει στα όριά τους, αφού δεν μπορούν να πληρώσουν εργαζομένους, Ταμεία, εισφορές, εφορία, προμηθευτές, ρεύμα, νερό, τρόφιμα, ενοίκια, φάρμακα, καύσιμα, ρουχισμό, εξοπλισμό, μεταφράσεις κ.λπ.
Οι εκπρόσωποι των φορέων αυτών βρίσκονται συχνά σε αδιέξοδο, απολογούμενοι για πράγματα για τα οποία δεν φταίνε. Προπηλακίζονται, καθυβρίζονται, λοιδορούνται επειδή το κράτος είναι ασυνεπές και δεν σέβεται την υπογραφή του. Όταν του χρωστάνε, υπάρχουν κατασχέσεις, ποινές, πλειστηριασμοί, όταν χρωστάει εκείνο, όμως, δεν τρέχει τίποτα. Μούγγα στη στρούγκα…
Οι εκπρόσωποι των οργανισμών και των φορέων απευθύνουν έκκληση, για να πάρουν, επιτέλους, τα οφειλόμενα. Και ετοιμάζουν διαμαρτυρίες και παραστάσεις εντός και εκτός Ελλάδος. Θα φτάσουν μέχρι και τις Βρυξέλλες.
Άραγε, θα… ιδρώσει το αυτί κανενός;
Πολύ αμφιβάλλουμε…
ΤΟ ΠΑΡΟΝ