Πάει να καταργήσει νόμο με απόφαση ο πρόεδρος του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Πειραιά

Γράφει ο
Νίκος Παρασκευάς

Και να θέλουμε να… αγιάσουμε, με αυτά που συμβαίνουν στο ΒΕΠ, δεν μπορούμε. Γιατί τις τελευταίες μέρες ο πρόεδρος κ. Παπαμανώλης-Ντόζας κάνει ό,τι μπορεί για να μην… πλήττουμε και να ασχολούμαστε μαζί του. Και όχι μόνο εμείς αλλά και οι εισαγγελείς του Πειραιά, δικαστές, παράγοντες επιμελητηρίων, στελέχη του υπουργείου Ανάπτυξης κ.λπ.

Τελευταίο κατόρθωμα του κ. προέδρου, η απόπειρα που έκανε την περασμένη Παρασκευή, προχθές δηλαδή, για να καταργήσει τον επιμελητηριακό νόμο με… απόφαση της Διοικητικής Επιτροπής (ΔΕ). Προφανώς λησμονεί ότι στην Ελληνική Δημοκρατία νομοθετεί η Βουλή. Η χώρα έχει πάψει, ευτυχώς, από χρόνια, να κυβερνάται με αποφάσεις και διατάγματα. Παρά ταύτα, επιμένει να αλλάξει διατάξεις του ν. 4624/2019 με… αποφάσεις της ΔΕ, τις οποίες έφερε ο ίδιος για συζήτηση στη συνεδρίαση της περασμένης Παρασκευής με εισήγηση την οποία δεν… υπογράφει κανένας.

Η απόφαση που είχε φέρει για ψήφιση, την τύχη της οποίας δεν γνωρίζουμε, καθώς την ώρα της συνεδρίασης έκλεινε η ύλη της εφημερίδας, ανέφερε πως μετά τη σύνταξη και την επικύρωση των πρακτικών κάθε αρχείο ήχου και εικόνας καταστρέφεται με ασφάλεια –με οριστική διαγραφή και από τα διαγραμμένα αρχεία–, χωρίς την τήρηση συγκεκριμένης τυπικής διαδικασίας, ενώ μέχρι την καταστροφή τους δεν επιτρέπεται η χορήγησή τους σε κάθε ενδιαφερόμενο για κάθε περίπτωση.

Το άρθρο 70 του ν. 4497/2017 αναφέρει ότι ο γενικός γραμματέας έχει την ευθύνη τήρησης των πρακτικών στις συνεδριάσεις των διοικητικών οργάνων του Επιμελητηρίου, διασφαλίζοντας την ακρίβεια και την πληρότητα των συζητήσεων και των αποφάσεων.

Το άρθρο 1 του ν. 4624/2019 αναφέρει πως η επεξεργασία προσωπικών δεδομένων από δημόσιους φορείς, όπως ο γενικός γραμματέας του Επιμελητηρίου, είναι νόμιμη όταν είναι απαραίτητη για την εκτέλεση του δημόσιου καθήκοντος. Η επεξεργασία αυτή περιλαμβάνει και την πρόσβαση σε ηχογραφημένα και μαγνητοσκοπημένα αρχεία.

Τέλος, η γνωμοδότηση 85/2022 του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους τονίζει πως η πρόσβαση στα ηχογραφημένα και μαγνητοσκοπημένα αρχεία είναι εφικτή και χρήσιμη, γιατί βοηθάει στη σύνταξη των πρακτικών, που αποτελούν το επίσημο έγγραφο καταγραφής των συζητήσεων και των αποφάσεων των διοικητικών οργάνων.

Έχουμε, δηλαδή, δύο νόμους και μία γνωμοδότηση για την τήρηση των πρακτικών, που αναφέρουν ρητά ότι τα ηχογραφημένα και μαγνητοσκοπημένα αρχεία έχουν αξία και σημασία και πρέπει να αξιοποιούνται από τον γενικό γραμματέα, ο οποίος έχει και την αποκλειστική ευθύνη για την τήρησή τους. Κανένας νόμος δεν λέει ότι θα πρέπει να καταστρέφονται. Και δεν το λέει γιατί είναι αρχεία στα οποία βασίζονται αποφάσεις και ενέργειες που ενδεχομένως να είναι πολύ σημαντικές και να έχουν διάρκεια. Επιπλέον, δεν αναφέρεται πουθενά κάτι περί καταστροφής τους, διότι διέπονται από τον ν. 1946/1991 περί γενικών αρχείων, ο οποίος αναφέρει λεπτομερώς πότε μπορεί να καταστραφεί ένα έγγραφο ή ένα αρχείο.

Κατά συνέπεια, ο κ. πρόεδρος δεν μπορεί να φέρνει θέμα κατάργησης ή αλλαγής του νόμου. Ούτε την αρμοδιότητα έχει ούτε τη δικαιοδοσία. Πρέπει να καταλάβει ότι δεν νομοθετεί ούτε είναι υπεράνω των νόμων. Οπότε, με το θέμα που έφερε, απλώς διέπραξε μία ακόμα παρανομία.

Το ερώτημα εν προκειμένω είναι για ποιον λόγο προχώρησε σε αυτήν την ενέργεια ο πρόεδρος. Και μάλιστα λίγες μέρες πριν από τις εκλογές.

Μήπως επειδή έχουν υποβληθεί μηνύσεις εναντίον του για παράβαση καθήκοντος και θέλει να εξαφανίσει τα στοιχεία που πιθανόν θα τον επιβαρύνουν στη δίκη, τα οποία είναι και μοναδικά, αφού πρακτικά δεν υπάρχουν;

Μήπως επειδή έχουν καταγγελθεί από τον γενικό γραμματέα παραποιήσεις πρακτικών και δεν πρέπει να υπάρχει πρωτογενές υλικό, για να μην μπορεί να διαπιστωθεί κάποια ενδεχόμενη επιβεβαίωση των καταγγελιών;

Δεν λέμε ότι ισχύει κάτι από αυτά. Απλώς ερωτήσεις κάνουμε, γιατί είναι όντως περίεργο το τάιμινγκ… Όπως είναι περίεργη και η σπουδή του προέδρου να καταστρέψει τα αρχεία και ό,τι υλικό υπάρχει. Όλα όμως έχουν την εξήγησή τους. Όλα, αργά ή γρήγορα, θα μαθευτούν.

Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον…

ΤΟ ΠΑΡΟΝ