«Η Εύβοια διεκδικεί το Μαρτυρικό Χωριό της»

Ογδόντα χρόνια μετα την αποφράδα ημέρα του Κακολυριάνικου ολοκαυτώματος στις 24 Μαΐου 1944, το χωριό Ταξιάρχες (ή Κακολύρι) της περιοχής Κύμης της Ευβοίας ζητά ακόμη δικαίωση. Εκείνη την ημέρα η Εύβοια έζησε την τραγικότερη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της. Γερμανικά στρατεύματα των Ες-Ες εισέβαλαν στο Κακολύρι και επιδόθηκαν σε μια πρωτοφανή σφαγή και καταστροφή του.

Οι Γερμανοί -συνοδεία και των Ταγμάτων Ασφαλείας- άρχισαν να συλλαμβάνουν, χωρίς διάκριση, όλους τους άντρες, ακόμα και 14χρονους εφήβους. Παράλληλα προέβαιναν σε εμπρησμούς σπιτιών, ξυλοδαρμούς και απερίγραπτες λεηλασίες και κλοπές. Το μένος των κατακτητών στράφηκε ακόμη και ενάντια σε γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους. Οι συλληφθέντες άντρες, υπό την απειλή όπλων και βαριά κακοποιημένοι, εκτελέστηκαν δια τουφεκισμού από γερμανικό απόσπασμα στην τοποθεσία «γέφυρα Καδίου–Γιάννηδων».

Οι απόγονοι αυτών των ανθρώπων δεν ξέχασαν την ηρωική τους θυσία, στο όνομα της ελευθερίας του έθνους και δεν έπαψαν ποτέ να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε το χωριό τους να λάβει τον χαρακτηρισμό του μαρτυρικού, ως ελάχιστο φόρο τιμής σε αυτούς που χάθηκαν με τόσο άδικο και άγριο τρόπο. Επιμνημόσυνες δεήσεις, αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις με αποκορύφωμα όλων αυτών τον Δρόμο Θυσίας “Κακολύρι 1944” που πραγματοποιείται τα δύο τελευταία χρόνια.

Ο Δρόμος Θυσίας φιλοξενεί αθλητές από όλη την Ελλάδα οι οποίοι τερματίζουν στον τόπο εκτέλεσης, όπου υπάρχει το μνημείο των πεσόντων αλλά και το μαυσωλείο στο οποίο φυλάσσονται τα οστά τους. Αυτές είναι μόνο κάποιες από τις δράσεις που δείχνουν ότι τόσο η τοπική κοινωνία και οι τοπικές αρχές, όσο και οι υπόλοιποι Ευβοείς αλλά και Έλληνες από κάθε μέρος της χώρας στηρίζουν τις προσπάθειες του Πολιτιστικού Συλλόγου Ταξιαρχών και της Τοπικής Κοινότητας για τον χαρακτηρισμό του χωριού ως μαρτυρικού.  Αίτημα το οποίο εξετάζεται από την αρμόδια επιτροπή για δεύτερη φορά αυτή την χρονική περίοδο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Εύβοια, το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της χώρας μας, το οποίο γνώρισε μεγάλα δεινά την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να αναγνωριστεί κανένα χωριό του ως μαρτυρικο. Ευελπιστούμε αυτή τη φορά η πολιτεία να είναι θετική απέναντι στο δίκαιο αίτημα των κατοίκων των Ταξιαρχών του Δήμου Κύμης Αλιβερίου και να αποδώσει τον ελάχιστο φόρο τιμής σε αυτούς που χάθηκαν με τόσο βάναυσο τρόπο χαρακτηρίζοντας το χωριό ως Μαρτυρικό.