Ποιος θυμάται τον Κατσίφα…
Πριν από μερικά χρόνια, τέτοιες μέρες, σε ένα χωριό της Βορείου Ηπείρου, ένας νεαρός ομογενής με το όνομα Κωνσταντίνος Κατσίφας αισθάνθηκε ότι έπρεπε να τιμήσει με τον τρόπο του την ηρωική επέτειο και ανέβηκε σε έναν λόφο ανεμίζοντας μια μεγάλη ελληνική σημαία.
Το αποτέλεσμα ήταν να τον δολοφονήσει ένας αλβανός αστυνομικός, που θεώρησε ότι ήταν ανατρεπτικό στοιχείο και τρομοκράτης. Σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο ο φονιάς θα δικαζόταν, θα πλήρωνε για την πράξη του και θα ζητούσε το επίσημο κράτος μία συγγνώμη για το ατόπημα του αστυνομικού.
Γιατί η θανατική ποινή έχει καταργηθεί στην Ευρώπη, ό,τι και να έχει κάνει κάποιος έχει το δικαίωμα να δικαστεί, γιατί αυτό επιτάσσει το κράτος δικαίου και η διεθνής πρακτική. Στην Αλβανία, όμως, αυτά δεν υπάρχουν. Στη χώρα που φυλακίζεται ο εκλεγμένος δήμαρχος επειδή δεν είναι αρεστός στο καθεστώς, εκεί που επικρατεί το δίκαιο του Ράμα δεν γίνονται τέτοια πράγματα. Εκεί ο νεκρός δεν δικαιώνεται και ο φονιάς γίνεται μάγκας. Μόνο παράσημο που δεν του έδωσαν.
Για να… φάει την άλλη φορά περισσότερους. Οι Αλβανοί, όμως, καλά κάνουν. Αυτό θεωρούν σωστό για την πατρίδα τους και αυτό κάνουν. Εμείς τι θεωρούμε σωστό; Να σιωπούμε; Να κάνουμε ότι δεν είδαμε τίποτα; Να προσπαθούμε να ξεχάσουμε την πρόκληση, τη δολοφονία; Μάλλον το τελευταίο.
Για… ψύλλου πήδημα κάνουμε συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες, συλλαλητήρια κ.λπ., αλλά για τον συγκεκριμένο δεν έχει γίνει τίποτα. Για τον δεκαεξάχρονο που σκότωσε αστυνομικός στα Εξάρχεια κάθε χρόνο κλείνει η πλατεία γιατί γίνονται εκδηλώσεις μνήμης.
Για τον φόνο του Φύσσα γίνονται πορείες, κλείνουν δρόμοι, γίνονται απεργίες, καταλήψεις κ.λπ. Και καλώς γίνονται. Πρέπει να γίνονται. Για τον Κατσίφα, όμως, γιατί δεν γίνεται τίποτα; Επειδή δολοφονήθηκε γιατί σήκωσε την ελληνική σημαία;
Η κυβέρνηση μπορεί να έχει κάθε λόγο να ξεχαστεί το γεγονός, γιατί πολιτικά δεν τη συμφέρει. Ο κόσμος, όμως, γιατί ευθυγραμμίζεται μαζί της, γιατί παίζει το παιχνίδι της; Μήπως κάποιοι, που συνηθίζουν να κολλάνε ταμπέλες, έβαλαν ταμπέλα και στον θάνατο; Μήπως για ορισμένους ο θάνατος δεν είναι ίδιος για όλους;
Ή μήπως χρησιμοποιούν και τον θάνατο για τα κομματικά τους παιχνίδια και τον… αξιοποιούν καταπώς τους συμφέρει; Σημεία των καιρών…
ΤΟ ΠΑΡΟΝ